สายสัมพันธ์ กับ กล่องไม้ขีดไฟ
สายสัมพันธ์ กับ กล่องไม้ขีดไฟ
ในยามวัยชรา บางคนอาจจะคิดว่าเป็นการพักผ่อนร่างกาย พักผ่อนจิตใจ
หลังจากตรากตรำกรำศึกทำงานมาเงินมาเลี้ยงครอบครัว
จนลูก ๆ เติบใหญ่มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว
แต่โดยนัยกลับกัน ผู้ที่เข้าสู่วัยชราก็เบื่อหน่าย
กับความเหงาที่ต้องอยู่คนเดียวในยามที่ลูก ๆ ออกไปทำงานนอกบ้าน
ดังนั้นคนแก่ส่วนหนึ่งจึงอยากให้ลูก ๆ แต่งงานแต่งการไปเพื่อจะได้มีหลาน ๆ
ให้คุณปู่คุณย่า คุณตา คุณยายเลี้ยง ส่วนหนึ่งเป็นการทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับลูกหลาน
และอีกส่วนหนึ่งเป็นการระบายความเงียบเหงาในบั้นปลายชีวิต
โดยธรรมชาติของเด็ก ๆ เขาจะมีความซุกซนอยากรู้อยากเห็นช่างซักช่างถาม
และความน่ารักคนชราส่วนใหญ่จึงชอบที่จะเลี้ยงหลานให้ลูก ๆ
เพราะอย่างน้อยก็ดีกว่าจะปล่อยให้คนใช้
หรือคนรับจ้างเลี้ยงเด็กรับหน้าที่นี้ไปดูแล
เพราะมิใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง
ใครจะรักและเอาใจใส่ได้มากเท่ากับปู่ย่าตายาย
หลานชายตัวน้อย ๆ เห็นกล่องไม้ขีดไฟตราพระยานาคที่ผู้เป็นปู่วางไว้
โดยธรรมชาติของเด็กเมื่อพบเห็นอะไร
ก็มักจะเกิดความสงสัยและต้องการคำตอบ
หลานชายตัวน้อยชี้นิ้วที่ภาพพระยานาคบนกล่องไม้ขีดไฟ
แล้วถามว่า
หลาน : ปู่ครับนี่ตัวอะไร?
ปู่ : เขาเรียกว่าพระยานาค
หลาน : พระยานาคเป็นตัวผู้หรือตัวเมียครับ
ปู่ : ตัวผู้
หลาน : ทำไมถึงเป็นตัวผู้
ปู่ : ก็มีตำแหน่งเป็นถึงพระยานี่หลาน ตัวเมียเป็นพระยาไม่ได้
หลานชายทำท่าจะเข้าใจ แต่คำว่า "พระยา" ก็ดูจะทำให้เจ้าหนูน้อยไม่รู้อยู่นั่นเอง
หลังจากงงอยู่พักใหญ่ หลานชายก็ถามต่อ
หลาน : คุณปู่ครับพระยามียศอะไรครับ
ปู่เองก็ชักจะงงกับคำถาม แต่ก็ยังมีคำตอบให้หลานชายจนได้
ปู่ ; ร้อยเอก หลานชายได้คำตอบที่พอใจก็หยุดถาม
แต่ยังมีสิ่งที่น่าสนใจบนกล่องไม่ขีดให้ถามอยู่อีกจนได้
หลาน : ทำไมถึงมีดาวสามดวงครับ
ปู่ยิ้มกริ่มเพราะได้คำตอบให้กับหลานชายตัวน้อยแล้ว
ปู่ : ก็พระยานาคตัวนี้มียศร้อยเอก เขาถึงให้ดาวไว้สามดวงไงละ
โตขึ้นถ้าหนู่เป็นทหารหนู่ก็จะได้ ติดดาวสามดวงแบบพระยานาคนี่แหละ
หลานชายยิ้มหน้าระรื่น "โตขึ้นผมจะเป็นทหาร" แล้วก็ถามผู้เป็นปู่ต่อว่า
หลาน : ทำไมพระยานาคต้องพ่นน้ำครับ
ปู่ : พระยานาคอยู่ในทะเล น้ำทะเลมันเค็ม พระยานาคเลยต้องพ่นน้ำ
หลาน : แล้วทำไมพระยานาคต้องทำตัวงอ ๆ อย่างนี้ครับ
ปู่เองก็ชักจะงงกับคำถามไร้ขอบเขตของเจ้าหลานตัวน้อย จึงเงียบไปพักใหญ่
หลานชายก็จ้องมองปู่ตาแป๋ว รอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
คุณปู่นึกหาคำตอบอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบว่า
ปู่ : เพราะกล่องมันเล็ก ถ้าพระยานาคเหยียดตัวยาว หางมันก็จะโผล่ออกนอกกล่องไม้ขีด
ดังนั้น มันเลยหดตัวงอเข้าไว้ ตอบเสร็จปู่ก็ถอนหายใจเฮือก
หลานชายทำคิ้วขมวดอยู่พักใหญ่
หลาน : ปู่ครับพระยานาคมันตัวใหญ่ไม่ใช่หรือครับ ทำไมตัวนี้มันเล็กนิดเดียว
ปู่ : เฮ่ย ไม่จริงหรอก ตัวเท่านี้แหละ หนูดูด้านหลังกล่องสิ
นี่ไงเครื่องหมายรับประกันคุณภาพ มาตรฐาน
พระยานาคตัวจริงมันก็ตัวเท่านี้แหละ
หลานชายจับกลักไม้ขีดไฟขึ้นมาดู
พลิกไปพลิกมาหลายรอบแล้วเอ่ยปากน้อย ๆ ถามผู้เป็นปู่ว่า
หลาน : ทำไมตรงหัวและหางพระยานาคถึงไม่มีเกล็ดครับ
ปู่ : ไหนให้ปู่ดูหน่อยสิ ปู่หยิบกลักไม้ขีดขึ้นมาดูพร้อมกับเฉลยคำถามของหลานชาย
ปู่ : นี่ไงเขาเอาเกล็ดที่หัวและที่หางพระยานาคมาแปะไว้ข้างกล่องไม้ขีดไฟ
ที่หัวพระยานาคและ ที่หางจึงไม่มีเกล็ด
หลานชายผงกศรีษะทำท่าเข้าใจ แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่เขาก็เชื่อตามที่คุณปู่บอกทุกอย่าง
บรรยากาศช่วงนี้น่านอนชะมัด
หลานชายตัวน้อยหลับตาลงพร้อมกับเข้าสู่ห้วงนิทราในทันที
ปล่อยให้คุณปู่นั่งเฝ้าหลานน้อยด้วยความเอื้อเอ็นดู
แม้จะไม่ใช่เลือดเนื้อโดยตรงแต่อย่างน้อยก็มีเชื้อสาย
สายใยแห่งความผูกพันที่ทางพระทานเรียก "เคหเปสิตา"
มีอำนาจเหนี่ยวรั้งให้ปุถุชนต้องวนเวียนอยู่ในห้วงแห่งวัฎฎะ
เหมือนหนึ่งพระยานาค ในกรอบบนกล่องไม้ขีดไฟไม่มีผิด
ที่มา Fw mail
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
