จดหมายถึงพ่อของหนู
จดหมายถึงพ่อของหนู
"สีจาง" เป็นชื่อที่หนูเคยโดนเพื่อนๆ ล้อเสมอ ชื่อที่ฟังดูแล้วเชย
หนูเคยถามแม่ว่าใครเป็นคนตั้งชื่อให้หนู แม่บอกหนูให้ไปถามพ่อ
เพราะพ่อเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้หนู แม่บอกว่าถ้าหนูไม่ชอบ เอาไว้โตขึ้นหนูเปลี่ยนก็ได้
แม่คงดูออกว่าหนูไม่ชอบชื่อนี้ ทั้งที่หนูก็ไม่ได้บอกว่าหนูไม่ชอบเลย
แต่แล้วหนูก็ไม่กล้าถามพ่อ หนูกับพ่อไม่ค่อยได้พูดคุยกัน
ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เรากลายเป็นคนแปลกหน้ากันไปทุกวันๆ
ทั้งที่ความทรงจำเมื่อตอนที่หนูยังเด็ก กลับมีแต่ภาพของพ่อกับหนูเต็มไปหมด
เหมือนภาพที่พ่อหยอกล้อเด็กข้างบ้าน หนูรู้พ่อชอบเด็กๆ พ่อไม่รู้หรอกว่า ลึก ๆ แล้วหนูอิจฉา
และน้อยใจพ่อแค่ไหน ถ้าการที่หนูโตขึ้นนั้น ทำให้ความสัมพันธ์ของหนูกับพ่อเลือนหายไป
ทำให้เราพูดกันน้อยลง หนูก็อยากจะเป็นเด็กเช่นวันวานนั้นตลอดไป
พ่อคนที่หนูขี่คอ เมื่อหนูขี้เกียจเดิน และแกล้งหกล้ม ....................
....................หนูคิดถึงพ่อค่ะ............................
หนูอยากบอกพ่อว่าหนูภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อ หนูอาจจะเคยน้อยใจ
ที่เราเกิดมาไม่ร่ำรวยเหมือนคนอื่น
เหมือนน้าผู้หญิงที่เป็นเมียครูและมีหน้ามีตา คนที่เคยเป็นพี่เลี้ยงหนู หนูจำได้ เมื่อหนูยังเด็ก
เราเคยสะดวกสะบายแค่ไหน หนูเคยเกลียดน้าผู้หญิง และคนอื่นๆ ที่เคยมาอาศัยบ้านเรา
ทำงานเพื่อแลกกับเงิน แต่พวกเค้ากลับไม่เคยมาเยี่ยมเยือนถามข่าวคลาวเมื่อพ่อป่วย
หรือแม้แต่ให้ความช่วยเหลือ เมื่อแม่เอ่ยปากขอยืมเงินเพื่อมารักษาพ่อ
ฐานะของเราเริ่มถอยลง เพราะพี่ ๆ เริ่มเรียนสูงขึ้น ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่
มีกันถึง 10 คน และคนงานอีกหลายคนที่มาอาศัยอยู่ด้วย และหนูก็ห่างจากพี่ๆ
ตั้งเกือบ 10 ปี นั่นทำให้หนูยังเป็นเด็กในสายตาของทุกคน
ทำไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง ยังแปลกใจว่าหนูใช่ลูกของพ่อแม่รึเปล่า แต่ไม่กล้าถาม
แต่ถึงอย่างนั้นพ่อก็อยากจะให้พวกเราเรียนให้สูงเท่าที่จะเรียนได้
พ่อไม่เคยบ่นให้เราฟังว่าพ่อเหนื่อยแค่ไหน ที่พ่อต้องทำงานหนัก
พ่อไม่เคยบอกพวกเราเลยซักคำว่าไม่มีเงิน พ่อเข้มแข็ง และเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกๆ เสมอ
หนูเคยคิดน้อยใจพ่อ ที่พ่อจากพวกเราไป ทิ้งให้พวกเราต้องลำบาก
หลังจากที่พ่อจากไป แม่ขายบ้านหลังนึง เพื่อใช้หนี้ทั้งหมด
และค่าใช้จ่ายภายในบ้าน บ้านหลังที่มีระเบียงกว้างๆ หนูชอบนอนดูดาวตรงนั้น
และทุกครั้งหนูจะหลับอยู่ตรงนั้น แต่พอตื่นมาอีกที หนูก็จะอยู่บนที่นอนแล้ว
หนูชอบที่จะไปนอนอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อกับแม่ ถ้าวันไหนอยากฟังนิทาน
ก็จะไปขอนอนกับพี่ พี่ที่ ถึงแม้จะเป็นผู้ชาย และห่างกันเกือบ 10 ปี
แต่ก็ยอมเล่านิทานก่อนนอนให้น้องฟังเสมอๆ ถึงแม้จะเป็นเรื่องเดิม ซ้ำไปซ้ำมา
แต่หนูก็ชอบนิทานเรื่องนั้นมาก พี่คนที่เคยผูกชิงช้าให้น้อง หนูขอให้พี่เค้าไกวแรงๆ
จนเชือกขาด หนูร้องไห้ พี่หน้าซีดรีบวิ่งไปอุ้มหนูแล้วเขย่า ๆ
วันนั้นพี่โดนพ่อดุ และอีกหลายครั้งที่พี่โดนดุ เพราะหนู ถ้าวันไหนหนูโดนแกล้งมาจากที่อื่น
หนูจะฟ้องพ่อกับแม่ว่าพี่แกล้งหนูทุกครั้ง
เพราะหนูเจ็บใจที่ทำอะไรพวกนั้นไม่ได้ แต่หนูก็เสียใจนะที่พี่โดนดุ แต่หนูก็เด็กเกินไป
และเอาแต่ใจเกินไป........ ถ้าตอนนั้นหนูเป็นพี่นะ
หนูคงจะเกลียดเด็กผู้หญิงที่เอาแต่ใจคนนี้มากเลยแหละ
พ่อคะ พ่อคงไม่โกรธพี่ๆ นะคะ ที่เค้าไม่เรียนต่อ
หลังจากที่พ่อจากพวกเราไปแล้ว พี่เค้าบอกว่า พี่เค้าขี้เกียจเรียน อยากจะทำงาน
แต่พ่อคะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงแล้วนะ เราสะบายขึ้นมามากแล้ว โรงงานของเรา
เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว พี่ๆ เค้าช่วยกันดูแลกันอยู่ และพี่ ๆ
เค้าก็ขอให้เจนเรียนสูงๆ เหมือนที่พ่อหวังไว้กับพวกเรา หนูจะตั้งใจเรียนคะพ่อ
อาจมีบ้างที่หนูขี้เกียจ แต่หนูก็ไม่เคยเหลวไหลนะคะพ่อ แต่พี่ ๆ
เค้าก็ยังแกล้งหนูอยู่ บางทีก็บังคับให้หนูตั้งใจเรียน เรียนให้เก่งๆ
ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เห็นเอาถ่านเลย ห้ามโน่น ห้ามนี่ ห้ามมีแฟน ทั้งที่ตัวเองเจ้าชู้จะตาย
ไม่เห็นเป็นแบบอย่างที่ดีให้น้องได้เลย ชิ! ดีแต่ห้าม ๆๆๆ
แต่หนูไม่เคยทำให้แม่ต้องเป็นห่วง แต่มีเรื่องนึงที่หนูทำไม่ได้
เหมือนที่พ่อเคยบอกว่าหนูไม่ได้เลือดพ่อเลย พ่อเล่นกีฬาเก่ง พี่ๆ ก็เก่งกันทุกคน เว้นหนูคนเดียว
เมื่อพ่อไปพนันกับเพื่อน ในการแข่งกีฬาประจำโรงเรียน
ว่าหนูจะต้องชนะการวิ่งครั้งนั้น แต่หนูกลับได้อันดับสุดท้าย แต่หนูก็สู้เต็มที่แล้วนะ แค้นใจมากเลย
ไม่รู้อะไรทำให้พ่อมั่นใจว่าหนูจะชนะในครั้งนั้น
แต่หนูก็ได้นิสัยส่วนนึงมาจากพ่อแหละ แม่บอกว่า ก่อนที่พ่อจะจากไป
พ่อบอกว่าพ่อยังห่วงหนูคนเดียว พ่อก็ยังเห็นว่าหนูเป็นเด็กอยู่หล่ะสิ
หนูโตแล้วนะ และหนูก็เข้มแข็งเหมือนพ่อ แต่ถ้ายังมีพ่ออยู่ อะไรๆ ก็คงจะดีกว่านี้
หนูคงมีเรื่องราวที่จะเล่าให้พ่อฟังเยอะแยะ
หนูรู้ว่าพ่อจะเป็นคนเดียวที่เข้าใจหนู
หนูเคยแอบได้ยิน พ่อคุยกับแม่นะ ตอนที่พ่อป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล
หนูแกล้งหลับ หนูได้ยินเสียงพ่อร้องโอดครวญ พ่อคงเจ็บมาก จากการผ่าตัด
พ่อขอให้แม่เอายานอนหลับให้พ่อกิน พ่อไม่อยากทรมาน แม่ร้องไห้ แม่ขอให้พ่ออยู่ต่อไป
เหมือนที่แม่เคยบอกไว้กับพ่อ เมื่อตอนที่แม่เข้าโรงพยาบาลตอนนั้น
แม่ขอไปก่อนพ่อ แม่ขอให้พ่ออยู่เพื่อให้แม่จากไปก่อน แม่ยังคงร้องไห้ หนูร้องไห้
พ่อเจ็บ หนูรู้ว่าแม่ก็เจ็บเหมือนกัน แม่ไม่เคยห่างพ่อเลย
เหมือนกับที่พ่อไม่เคยห่างแม่เมื่อแม่ป่วย พ่อจะอยู่เฝ้าแม่ตลอด พ่อจะไม่กลับบ้านเลย
จนกว่าแม่จะออกจากโรงพยาบาล แม่ต้องทานยาทุกวัน เพราะแม่เป็นโรคหัวใจ
แม่คงทำใจไม่ได้ที่พ่อต้องมาจากไปก่อน
เมื่อตอนที่พ่อจากไปแรกๆ หนูรู้สึกเหมือนว่าพ่อไม่ได้ไปไหน
พ่อไม่ได้จากเราไป หนูไม่มีแม้แต่น้ำตาซักหยด แต่พอเวลาผ่านไป หนูเริ่มคิดถึงพ่อ
พ่อจากไปจริงๆ หนูเริ่มรับรู้ หนูเสียพ่อไปแล้วจริง ๆ หนูยังคงร้องไห้คิดถึงพ่อ
เมื่อหนูท้อแท้ เมื่อหนูผิดหวัง และต้องการที่จะปรึกษากับใครซักคน
หนูอยากให้พ่อกลับมา กลับมาอยู่กับพวกเราเหมือนเดิม หนูรู้จักผู้คนมากมาย
แต่ไม่มีใครที่จะอบอุ่นใจได้เหมือนอยู่กับพ่อเลย ในชีวิตหนู
หนูจะโชคดีเหมือนแม่บ้างมั๊ย ที่มีพ่อเป็นคู่ชีวิต ตั้งแต่หนูจำความได้
หนูไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว พ่อไม่เคยขึ้นเสียงกับแม่เลย .......
ตอนนี้หนูรู้สึกภูมิใจที่เกิดมาเป็นลูกของพ่อเหลือเกินค่ะ
ถึงหนูจะไม่ได้ดีเลิศ เหมือนคนอื่นเค้า แต่หนูก็ไม่เคยทำให้แฟนของพ่อเสียใจ
และร้องไห้นะ เออ เสียแต่แฟนของพ่อ จะภูมิใจสิไม่ว่า ที่มีลูกดี ๆ อย่างหนู หนูรู้
หนูเป็นเด็กดี จาก ด.ญ. สีจาง ตอนนี้ เป็น นางสาว แล้วนะคะ
หนูไม่อยากรู้ว่าชื่อนี้หมายความว่าอะไรอีกแล้วค่ะ เพราะหนูรู้แล้วว่า
มันคือความรักจากพ่อที่มีต่อหนูนั่นเอง หนูอยากให้พ่อรับรู้เหลือเกิน....
ว่าหนูรักพ่อมากแค่ไหน หนูรู้ว่าพ่อรับรู้ จากที่ไหนซักแห่ง
บันทึกจาก "หนู" ของพ่อ
สีจาง : ผู้แต่ง
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
