การให้
การให้
หญิงสาวยากจนคนหนึ่ง เธอมีเส้นผมที่สวยงามมาก
เธอเป็นลูกจ้างร้านได้ค่าแรงถูกๆในร้านตัดเย็บเสื้อผ้าเพื่อหาเลี้ยงชีพ
และขณะนี้เธอกำลังอดออมเงินเพื่อซื้อปิ่นปักผมอันหนึ่งที่เธอหมายตาไว้
หนุ่มคนรักของเธอก็เป็นคนยากจนเช่นเดียวกับเธอ
เขารู้ว่าเธอกำลังอยากได้ปิ่นปักผม
อันที่เธอพาเขาไปดูที่ร้านใกล้ๆ ที่ทำงานของเธอนั่นเอง
หนุ่มคนรักของเธอขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างส่งหนังสือพิมพ์พอเป็นค่าอาหารไปวันๆ...
แต่ช่วงนี้เขาต้องทำงานอย่างหนัก
เพื่อจะได้มีเงินเหลือพอที่จะซื้อปิ่นปักผมให้กับเธอ
เขาอยากเห็นเธอมีความสุขในวันเกิดของเธอที่กำลังใกล้เข้ามา…
แต่จนแล้วจนรอด ไม่ว่าเขาจะพยายามทำงานอย่างหนัก
และเก็บเงินสักเท่าใด ก็ไม่ทันวันเกิดของเธอเสียแล้ว…
และแล้ว..เขาคิดได้ว่าเขามีนาฬิกาอยู่เรือนหนึ่ง
นาฬิกาเรือนนี้เป็นของมีค่าเพียงอย่างเดียวที่เขามีอยู่…
เป็นมรดกเล็กๆ ชิ้นเดียวที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้เขา
แต่เขายากจนเกินกว่าที่จะซื้อสายนาฬิกา
ที่จริงเขาเคยคิดจะหาซื้อสายหนังสวยๆสักเส้นหนึ่งอยู่เหมือนกัน...
ก่อนวันเกิดของเธอ เขาจำนำนาฬิกาเรือนนั้น
แล้วนำเงินไปรวมกับเงินที่เขามี
เงินครบตามจำนวนพอดี...
เขารีบไปซื้อปิ่นปักผมให้เธอ… คิดในใจว่า
ไว้เรามีเงินก่อน แล้วค่อยไปไถ่เอานาฬิกาออกมาก็แล้วกัน
ซึ่งก็คงอีกนานเลยทีเดียว…
แต่ไม่เป็นไร ขอให้เธอมีความสุขก็แล้วกัน
วันนั้นเป็นวันเกิดของเธอ…เขามาหาเธอที่บ้าน
และมอบปิ่นปักผมเป็นของขวัญวันเกิดให้กับเธอ
เธอยิ้มอย่างดีใจ…แต่แล้วก็กลับมีสีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด…
เธอเปิดผ้าคลุมผมออก…ผมของเธอตัดสั้นเสียจนไม่อาจใช้ปิ่นปักผมได้…
เธอหยิบสายนาฬิกาทำด้วยหนังออกมาให้เขา…สายนาฬิกาที่เขาอยากได้…
เธอขายเส้นผมให้กับช่างร้านเสริมสวยข้างบ้านของเธอ
เพื่อซื้อสายนาฬิกาให้เขา…
เช่นกันเขายิ้มอย่างดีใจ… และบอกเธอว่า
เขาก็จำนำนาฬิกาเรือนนั้นไปเสียแล้ว…..................
ที่ว่าประทับใจเรื่องนี้มาก
ก็เพราะว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องโรแมนติคธรรมดาๆ
สิ่งที่ซ่อนอยู่ก็คือว่า
แม้เขาและเธออยากได้อะไรๆ เป็นของตัวเอง
แต่ด้วยหัวใจที่มุ่งปรารถนาอยากให้อีกฝ่ายมีความสุขนั้น
กลับแปรเปลี่ยนเขาและเธอให้ออกจากตัวเอง…
การให้สิ่งที่เขาและเธอมีอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป
เมื่อย้อนกลับมามองชีวิตของเราเอง
เราให้และรับอย่างสมดุลมากน้อยเพียงใด... พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน
และคนรอบข้างเรามีความทุกข์ร้อนด้วยเรื่องใดบ้าง?
และเราจะทำอะไรเพื่อเขาได้บ้าง?
ไม่ว่าจะเป็นการให้เวลา ให้กำลังใจ ให้ความสนใจ ให้ความช่วยเหลือ
ให้คำปลอบใจ หรือ แม้แต่การให้อภัย…
แน่นอน บางทีสิ่งนี้ดูง่ายแต่ทำยากในความรู้สึกของเรา...
เราคงทำไม่ได้!...
แต่บ่อยครั้งเรากลับมีประสบการณ์แปลกๆ
ในเวลาที่หัวใจของเราเป็นอิสระ
เราสามารถให้อะไรๆ กับคนรอบข้างได้โดยอย่างปลอดโปร่งใจ
ลืมความเห็นแก่ตัว…ลืมความต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ
ให้ได้แม้แต่สิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตของเรา...
เวลาไหนที่เราเป็นอย่างนั้นหน่ะหรือ???...
ก็เวลาที่เราเปิดใจของเราออกให้เต็มที่...
รับรู้รับฟังความทุกข์ และเรื่องราวชีวิตของคนรอบข้างไงล่ะ...
แล้วเราก็มีใจให้ใครๆได้เองอย่างเป็นธรรมชาติ...
ขอให้มีความสุขกับการให้กันทุกคนนะคะ..................
fw mail
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
