กางเกงเริ่มหลวม
เริ่มออกกำลังกายด้วยการเดินมา 5 วันแล้วค่ะ
เหนื่อยมาก ทั้งๆที่ใช้ความเร็วต่ำกว่าคราวก่อนๆ(เดินบนลู่วิ่งไฟฟ้า) ระยะเวลา 30 นาที ระยะทาง 2 กิโลฯเองค่ะ
เหนื่อย ล้า เจ็บเข้า เจ็บข้อเท้า ทรมาณมากมายกะการทำให้ร่างกายตัวเองกลับมาแข็งแรง
ให้กำลังใจตัวเองทุกเช้า ถ้าไม่ออกกำลังกาย นี่ตายนะ
ถ้าตายก็หมดเลยนะ ทั้งความฝันสารพัดและความจริงในชีวิต
ไม่อยากตาย ไม่สวย อยากผอม อยากกลับมาภูมิใจในตัวเอง
5 วันที่ผ่านมานี้ ไม่ได้ชั่งน้ำหนักก่อนเริ่มลดนะคะ แต่ก็คาดว่าน่าจะราวๆ 90 (จริงๆก็ 80 เฉียดแหละค่ะ ยังไม่ถึงดี แต่ก็ตีซะว่า 90 ไปเลย จะได้มีแรงฮึด)ไม่อยากโฟกัสไปที่น้ำหนักมากมาย เพราะน้ำหนักตอนนี้มันก็ขึ้นมามากมาย มีมากซะจนถ้าลดลงไปแค่ 1-2 กิโลฯ ก็คงไม่มีผลอะไร
อาหารการกินก็ยังปกติ ขนม นม เนย น้ำหวานจัดมาเต็ม อาหารเย็นก็งดบ้างไม่งดบ้าง
ผลของการเริ่มออกกำลังกายคือ กางเกงที่ใส่อยู่ประจำ ช่วงเอวเริ่มหลวมลงมานิดหน่อย ใส่กางเกงได้แบบไม่อึดอัด ดีนะคะ มีกำลังใจขึ้นอีกนิด อย่างน้อยที่ทรมาณมา 5 วันก็เริ่มเห็นผลนิดนึงแล้ว
ช่วง 1-2 วันที่ผ่านมา มีลูกค้าทักว่าเราหายใจแรง เหมือนคนเหนื่อย เลยมาลองหยุดสังเกตุตัวเอง หายใจแรงจริงๆด้วยค่ะ น้ำหนักเยอะๆนี่ชักน่ากลัวเสียแล้ว เริ่มมีผลต่อสุขภาพแบบผู้อื่นก็สามารถสังเกตุเห็นได้ชัดแล้ว กลัวตัวเองจริงๆ
เคยอ่านสัมภาษณ์ ของผู้เข้าแข่งขัน The Biggest Looser ซึ่งคนไทย เธอเป็นผู้หญิงอ้วนที่เรียนเก่ง ทำงานเก่ง และไม่เคยมีปัญหาอะไรในชีวิตมาก่อน จนกระทั่งเธอมีอาการหยุดหายใจ เวลานอนตอนกลางคืน เธอกลัวตาย เลยเริ่มลดน้ำหนัก และเมื่อรายการจบแล้ว เธอก็ยังคงลดน้ำหนักอยู่ เธอว่าเธอจะไดเอทไปตลอดชีวิตเพราะต้องการที่จะมีสุขภาพที่ดี
จะเอาเธอเป็นแบบอย่างค่ะ ไดเอทตลอดชีวิตเพื่อสุขภาพที่ดีขึ้น จะพยายามเอาชนะความขี้เกียจของตัวเอง จะกลับมามีสุขภาพที่แข็งแรงให้ได้ จะพยายามค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [