รายงานความคืบหน้าครั้งที่ 3 : ไปชั่งมาแล้ว
ใจกล้าหน้าด้าน ท้าความพิสูจน์ความจริงด้วยใจระทึก
ไปมาแล้วค่ะ ไปชั่งมาแล้ว
เหตุเกิดเมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา (จำวันที่ีแน่นอนไม่ได้ รู้สึกเบลอๆ เพราะเหตุการณ์มันสะเทือนใจมากๆ) ในห้างสรรพสินค้าแถวบางแค(ห้างหน้าที่ทำงาน)
เครื่องชั่งน้ำหนักแบบหยอดเหรียญ (บาทเดียวก็เสียวได้) ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้าง น้องที่ทำงานซึ่งไปเป็นเพื่อนซื้อของด้วยกันและกำลังจะกลับไปที่ทำงานชวนขึ้นมาลอยๆแต่จริงจังว่า "ชั่งน้ำหนักกันเหอะพี่"
พูดไม่พูดเปล่า แม่คุณเดินกึ่งลากกึ่งจูงฉันไปยังเจ้าเครื่องชั่งมฤตยู เธอปลดสัมภาระที่หอบหิ้วมาออกจนหมดตัวรวมถึงกระเป่าสตางค์และมือถือ ฝากฉันเอาไว้ เจ้าตัวก้าวเท้าขึ้นไปบนเครื่องชั่งช้าๆคล้ายกลับไม่มั่นใจ เธอหยอดเหรียญบาทลงไป ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงร้องโหนหวน(แบบเบาๆ)ของหญิงสาวเจ้าของความสูงเฉียด 170 ดังมาจากบนเครื่องชั่ง
"เท่าไหร่อ่ะ" ฉันถามออกไป ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินตัวเลขที่มันทำให้ฉันชื่นใจ(เพราะมากกว่าที่ฉันมีอยู่)จากร่างผอมบาง "ห้าสิบสี่อ่ะ" เสียงอ่อยๆตอบกลับมา "ที่นี้ตาพี่มั่ง" หล่อนออกคำสั่ง บุ้ยใบ้ไปยังเจ้าเครื่องชั่ง พร้อมเข้ามาปลดสัมภาระที่ฝากฉันถือเอาไว้ แม้น้ำเสียงจะไม่ได้จริงจัง แต่ฉันก็รู้สึกราวกลับว่าโดนท้าทาย
เอาก็เอาวะ ฉันตัดสินใจ ล้วงเอากระเป๋าสตางค์และมือถือของตัวเองออกจากกระเป๋ากางกางแล้วส่งให้น้องที่ยืนรออยู่ข้างๆ ก่อนที่จะก้าวขึ้นไปยืนบนเครื่องชั่งช้าๆ พยายามประคองตัวให้นิ่งไว้ หญิงสาวที่ไปด้วยหัวเราะคิกกับกิริยาก่อนโดนเชือดของฉัน ฉันหันมายิ้มให้เธอ ก่อนลงมือตัดสินชะตาตัวเองโดยการหยอดเหรียญบาทลงไปในเครื่องชั่ง
ตี่ดีดี ตี่ดี ตี่ดี้....เสียงของเครื่องชั่งดังขึ้น
80.4 Kg.
เพ่งมองให้แน่ใจอีกครั้ง เดินกลับลงมาเงียบๆ เก็บข้าวของที่ถอดออกจากกระเป๋าฝากเอาไว้ใส่กลับคืน และเดินกลับไปยังที่ทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ขอบคุณน้องที่ไปด้วยกันจริงๆที่ไม่ได้พูดอะไรที่ฟังแล้วเป็นซ้ำเติมฉันออกมา
ขอบคุณจริงๆ
วันที่: 19 กันยายน 2552 เวลา:8:25:35 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [