ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กันอย่างล้นหลามมากๆนะคะ 2-3 วันที่ผ่านมา ท้อไปมาก แต่ก็ยังพยายามตั้งสติ ตอนนี้ถึงจะไม่ค่อยท้อเท่าเมื่อ 2-3 วันที่แล้วก็จริง แต่ก็ยังไม่หายขาด
เพื่อนๆเป็นกันมั้ยคะ เวลาที่เผลอตะบะแตก กินมากไป หรือ วันไหนที่ไม่ได้ออกกำลังกาย เพื่อเป็นการให้กำลังใจตัวเราเอง(ปลอบใจตัวเอง) เราก็มักจะพูดกันว่า "ไอ้ที่พลาดไปแล้วก็ช่างมัน เรามาเริ่มใหมดีกว่า"่
ประเด็นที่อยากจะพูดก็คือ ไอ้คำพูดทำนองนี้ สำหรับฉันแล้ว คล้ายกับเป็นคำแก้ตัวมากกว่า เพราะรู้ว่า ถึงจะหลุดไปบ้าง(หรือบางครั้งก็หลุดไปมาก แถมหลายวันติด)เราก็ยังสามารถกลับมาเริ่มต้นลดน้ำหนักใหม่ได้เสมอทุกๆวัน นี่คงเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมหลายปีที่ผ่านมานี้ฉันไม่ประสบความสำเร็จในการลดน้ำหนักเลย
ปลอบใจตัวเองว่าเริ่มใหม่ได้พรุ่งนี้ ทำให้เอ้อระเหยลอยชายอยู่อย่างนี้ ปล่อยปละละเลยกับสุขภาพและรูปร่างของตัวเองมานาน กว่าจะรู้ตัวก็อ้วนจนน่าเกลียด แล้วก็ยังจะอุตส่าห์หลอกตัวเองว่ายังไม่อ้วนเท่าไหร่ เดี๋ยวก็ลดได้อีก
การลดน้ำหนักให้ได้คงที่ซักกิโลนึงมันช่างยากเย็น(เพื่อนๆทุกคนคงทราบดี) นี่ฉันต้องลดลงมากถึง 20 กิโลเป็นอย่างน้อยยังมีหน้ามากินอยู่อย่างสบายใจ
ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ทุกวันอีกต่อไปแล้ว ถ้ายังไม่เข้มแข็งพอ ถ้ายังอ่อนแอ พ่ายแพ้ให้แก่จิตใจของตัวเองอยู่อย่างนี้ ดวงดาวที่ฝันเอาไว้ก็คงไปไม่ถึง
69 วันที่ผ่านมาจะต้องไม่เสียเปล่า ฉันต้องเริ่มต้นเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่ให้ได้ ถึงเป้าหมายสวยหรูเพียงใด ถ้าไม่เริ่มแม้แต่จะก้าวเท้าเดิน สิ่งที่วาดเอาไว้ก็จะเป็นได้แค่ความฝัน
ป.ล. ช่วงนี้ที่บ้าน(จ.อุตรดิตถ์)จัดงานกาชาด มีของกินแปลกๆน่ากินๆเพียบ ท้าทายสุดๆเลยอ่ะ
เมื่อวานก็เพิ่งกินเยอะไป 555+
แต่วันนี้ก็ต้องขอเริ่มใหม่อีกที ช่วยไม่ได้จริงๆ
ยังไงก็ทำให้เต็มที่แล้วกันค่ะ