ผัดกะเพราหมูสับกับถั่วพูยักษ์และมะอึก เน้นต้นทุนต่ำ หม่ำอร่อย กินได้ไม่ได้ เดี๋ยวรู้
| | | |
ผัดกะเพราหมูสับกับถั่วพูยักษ์และมะอึก เน้นต้นทุนต่ำ หม่ำอร่อย กินได้ไม่ได้ เดี๋ยวรู้
เศรษฐกิจตกสะเก็ดอย่างทุกวันนี้ บ้านป่าต้องรัดเข็มขัดด้วยการทำสวนครัว เพราะแม่บ่นบ่อยๆ ว่า เดี๋ยวนี้กับข้าวสดแพงมาก ขนาดแกงเผ็ดสักหม้อ พวกข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด โหระพา กระเพรา มะเขือพวง อะไรพวกนี้ ไม่หนี 50 บาท ฟังแล้วก็สยอง แถมคนสวนก็เปรยเรื่อยๆ ว่า เงินเดือนไม่พอใช้ ก็อย่ากระนั้นเลย ไหนๆจะเพิ่มเงินเดือนให้คนสวน ก็แถมงานสวนครัวให้เสียเลย
คราวที่แล้ว คือเสาร์อาทิตย์ก่อนโน้น เอาถั่วพูยักษ์มา พร้อมทุกอย่างที่กล่าว มาข้างบนโน้น เพื่อจะไม่ซื้อเลยตลอดสองอาทิตย์ในกรุงเทพฯ
ถั่วพูยักษ์นี้ ผมลงบล็อกแรกๆ เลย สนใจตามไปชมได้ **ที่นี่** จะเห็นได้ว่า ฝักใหญ่จริงๆ แต่รอจนใหญ่มาก ไม่ค่อยอร่อย เริ่มจะเหม็นเขียว ขนาดหนึ่งฟุตอย่างที่ในภาพแรกนั้นกำลังกรอบหวานอร่อย
วันนี้จะเอามาใส่ผัดกะเพราหมูสับ เตรียมหมักหมูกับซอสปรุงรสและ พริกไทยเล็กน้อย
แล้วก็เตรียมหั่นถั่วพู เด็ดใบกะเพรา และลอกเปลือกมะอึกหั่นลูกละสี่ชิ้น เหตุที่ต้องลอกเปลือกมะอีกก็เพราะว่างอมมาก ขูดขนที่ผิวไม่ได้แล้ว การใส่มะอึกนี้ ไม่ได้จำสูตรใครมาและไม่ได้คิดมาก่อนว่ามันจะเข้ากันได้ แต่เพราะมีมะอึกอยู่เยอะ เลยลองเอามาใส่ แบบว่ามีอะไรก็กิน อย่าเรื่องมาก แล้วจะได้รู้ด้วยว่า เข้าท่าหรือไม่ ถ้าอร่อยดีก็จะได้ทำอีก ไม่อร่อยก็กินหนเดียว ไม่ยากแค้นอันใด
แล้วก็ตำพริกกับกระเทียม พวกเราไม่กินเผ็ดมาก ก็ตำพริกชี้ฟ้าไว้เป็นทุน ผัดแล้วจะได้สีสวยน่ากิน ตำพอแหลกแล้วก็ใส่พริกขี้หนูสักสิบเมล็ดเท่านั้น สองพริกนี้ก็เก็บมาจากสวนครัวบ้านป่าเช่นกัน
แหลกได้ที่แล้วก็ขอลัดไปถึงผัดหมูบดกับเครื่องอย่างข้างล่างนี้ เอาน่า ใครก็ผัดแบบนี้เป็น
ปรุงรสให้พอใจแล้วใส่ผักที่เตรียมไว้ ผัดเร็วๆ แลัวตักขึ้น ถั่วพูจะได้กรอบๆ
ตักใส่จานแล้ว หน้าตาก็ไม่เลวเนอะครับ คลุกข้าวร้อนๆ ไม่ต้องการอะไรอีก ส่วนชิ้นมะอึกนั้นใช้การได้เลย เคี้ยวโดนจะได้รสเปรี้ยวเล็กน้อย แก้เลี่ยน ได้ดีทีเดียวเจียวไข่ (วลีนี้ขโมยเพื่อนบล็อก คุณปลายแป้นพิมพ์ มาครับ)
แต่เพราะผัดเยอะไปหน่อย กินมื้อเย็นไม่หมดก็เก็บใส่ตู้เย็นไว้ รุ่งขึ้นเติมพริก กับกระเทียมอีกหน่อย หั่นถั่วพูเพิ่มอีกนิด เอาลงผัดข้าวได้อีกจาน แหม่ ผมชื่นชมโสมนัสในตัวเองจริงๆ เลย ทุ่นเงินไปหลาย แถมไม่ต้อง ออกไปเดินตากแดดกินร้านตามสั่งอีก สั่งตัวเองนี่ถูกใจไปหมด
บ้านเรากินอยู่ประมาณนี้ นานๆ จะมีอะไรเปลี่ยนบรรยากาศการกินบ้าง หรือ ออกไปนั่งเต๊ะจุ๊ยกินแพงๆ มั่ง ความสุขอยู่ที่ความพอดี พอมีและพอเพียง ในทุกก้าวย่าง โดยเฉพาะมีสติอย่างเพียงพอในการดำเนินชีวิต เพราะสติอันมั่นคงของเราคือเข็มทิศที่จะนำพาเราไปสู่สันติสุข หาใช่อารมณ์หรือคารมซึ่งล้วนทำให้เหนื่อยล้าในที่สุด
ฮ่วยยย เป็นจะใด๋ กินถั่วพูยักษ์ไปสองวัน จะมีแรงตะกายขึ้นธรรมาสน์เสียแล้ว อิอิ ใครไปลองผัดบ้าง อย่าผัดไปบ่นไปเหมือนผมนะครับ เดี๋ยวน้ำลาย เต็มกระทะ จะอร่อยเกิน
อิ่มแล้วขอลาไปก่อน แล้วจะมาชวนทำอะไรง่ายๆ กินกันใหม่นะครับ
เนื่องจากคุณกะว่าก๋าซึ่งรอบรู้สรรพสิ่งอยู่ไม่น้อย ไม่รู้จักมะอึก ก็เลยนำภาพมาแนะนำให้รู้จักกันด้วยครับ
ดูแล้วอย่าเอาแต่นึกถึงเจ้าคุณปัจจนึกแห่งสามเกลอนะครับ เพราะเจ้ามะอึกเนี่ย ใส่น้ำพริกกะปิ อร่อยหายทั้งห้าห่วงเลยละครับ
| | | | |
Create Date : 13 พฤศจิกายน 2555 |
|
51 comments |
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2555 12:15:17 น. |
Counter : 7688 Pageviews. |
|
|
|
น่าทานจัง ตักข้าวร้อนๆมารอด้วยค่ะ