ปัญหาความไม่เป็นธรรมเกี่ยวกับการบังคับใช้พรบ.วีดีทัศน์ ๒๕๕๑ คุกมีไว้ขังคนจน คำๆนี้ยังจริงเสมอมา
2หนูน้อยร่ำไห้กอดแม่-หลัง"พงศพัศ"จ่ายค่าปรับช่วยพ้นโทษ คดีขายซีดี กรณีตามข่าว เข้าใจว่า จำเลย คงกระทำผิดฝ่าฝืน พรบ.วีดีทัศน์ 2551 มาตรา 38 ห้ามผู้ใดประกอบกิจการให้เช่า แลกเปลี่ยน หรือจาหน่ายภาพยนตร์โดยทาเป็นธุรกิจหรือได้รับประโยชน์ตอบแทน เว้นแต่ได้รับใบอนุญาตจากนายทะเบียน เพราะฉะนั้น จากพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ.2551 ข้างต้น จะเห็นว่า มาตรา 38 มีความหมายว่า ผู้ใดก็ตามที่ต้องการจะประกอบธุรกิจให้เช่าแลกเปลี่ยนหรือจาหน่ายภาพยนตร์ก็ต้องมาขอใบอนุญาตจากนายทะเบียนก่อน .คดีอาญาหมายเลขดาที่ 3060/2552 ที่พนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 6 เป็นโจทก์ยื่นฟ้องนายสุรัตน์ มณีนพรัตน์สุดา เป็นจาเลย ในความผิดฐานประกอบกิจการให้เช่า แลกเปลี่ยน หรือจานาภาพยนตร์ ซึ่งเป็นแผ่นวีซีดีภาพยนตร์ ซึ่งเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ.2551 ที่ศาลอาญา วันที่ 16 สิงหาคม 2553 และศาลได้มีคาพิพากษาว่า นายสุรัตน์ กระทาผิดตามฟ้องให้ปรับ 200,100 บาท แต่นายสุรัตน์ เคยให้การรับสารภาพชั้นสอบสวน คงลดโทษให้เหลือปรับ 133,400 บาท ถ้าไม่จ่ายค่าปรับให้กักขังแทนค่าปรับ นายสุรัตน์ฟังคาพิพากษาแล้ว ขอยื่นประกันตัวในวงเงิน 100,000 บาท ก่อนยื่นอุทธรณ์คาพิพากษาต่อไป จะเห็นได้ว่า ศาลพิพากษาในคดีก่อน ก็ ผลคล้ายกับคดีตามข่าวของกระทู้นี้เลยทีเดียวครับ
จากคุณ : อุบลแมน เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 55
Create Date : 11 พฤษภาคม 2555
Last Update : 11 พฤษภาคม 2555 15:26:46 น.
1 comments
Counter : 3578 Pageviews.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
คดีตามข่าวไม่มีโทษจำคุก มีแต่โทษปรับ ๒ แสน- ๑ ล้าน
ศาลคงใช้ดุลยพินิจ ลดโทษต่ำสุดแล้ว คือ ลงโทษปรับ ๒ แสน จำเลยรับสารภาพ ลดครึ่งเหลือปรับ ๑ แสน
ปัญหาคือ จำเลยไม่มีเงินเสียค่าปรับ จึงต้องถูกกักขัง(ติดคุกนั่นแหละ)แทนค่าปรับ
จะอย่างไรก็ตาม คดีนี้ ถ้าจำเลยปฏิเสธ โดยอ้างว่า ไม่ใช่"ผู้ประกอบการ" คงต้องสู้ถึงฎีกา เลยทีเดียวครับ
ปัญหาคือ จำเลยคงไม่มีเงินจ้างทนายด้วย เลย รับๆไป แล้วผล ก็อย่างที่เห็นครับ
ซึ่งกรณีคดีนี้ จำเลยรับสารภาพครับ ศาลเลยต้องตัดสินลงโทษตามนั้นครับ
กฏหมายบ้านเรามันมีข้อจำกัดดุลยพินิจอยู่ว่า กรณีจำเลยสารภาพให้ศาลตัดสินไปได้เลย ไม่ต้องสืบพยาน เว้นแต่ คดีโทษจำคุก ๕ ปีขึ้นไป โจทก์จะต้องสืบให้ศาลเห็นว่าเขาผิดจริง ศาลจึงจะลงโทษได้
กรณีตามข่าว โทษมันแค่ปรับ (ตั้ง ๒ แสน- ๑ ล้าน) เมื่อ จำเลยสารภาพ ศาลจึงตัดสินได้เลย
อย่างไรก็ตาม ผมก็เห็นว่า ศาลควร"กล้า"ที่จะฉีกแนวคิดบ้าง ไม่ใช่รอแต่ฎีกาๆ
ถ้าท่านกล้าจะฉีกแนวคิดว่า เจตนารมณ์กฏหมายต้องการเอาผิดผู้ประกอบการ หาใช่ ประชาชนตาดำๆเช่นนี้ แล้วยกฟ้องไป น่าจะได้รับการยกย่องจากสังคมครับ
พอเป็นข่าวแล้วเป็นไง ใครๆก็ต้องพิศวงครับ
////////////////////
กรณีความผิดต่อพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดีทัศน์ พ.ศ.2551 มาตรา 38 ซึ่งห้ามผู้ใดประกอบกิจการให้เช่า แลกเปลี่ยน หรือจำหน่ายภาพยนตร์โดยทำเป็นธุรกิจหรือได้ผลประโยชน์ตอบแทน เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียน หากฝ่าฝืนก็อาจได้รับโทษตามมาตรา 79 ซึ่งต้องระวางโทษปรับตั้งแต่สองแสนบาทถึงหนึ่งล้านบาท
ซึ่งค่อนข้างเป็นปัญหาในทางปฏิบัติ เพราะโทษปรับเริ่มต้นในจำนวนที่สูงมาก ความผิดตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดีทัศน์ไม่ใช่ความผิดอาญาพื้นฐานเหมือนการก่ออาชญากรรมทั่วๆ ไป ซึ่งเป็นความผิดที่เห็นได้ในตัวเองหรือ Male in se แต่เป็นความผิดเพราะกฎหมายห้าม หรือ Mala prohibita โอกาสที่ประชาชนระดับชาวบ้านทั่วไปจะทราบถึงข้อห้ามตามกฎหมาย ดังกล่าวก็อาจจะมีน้อย ทำให้กระทำผิดโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ และต้องพบกับโทษปรับที่รุนแรงดังกล่าว กรณีจึงเป็นปัญหาในทางปฏิบัติหรือการบังคับใช้กฎหมายที่ควรจะต้องพิจารณาแก้ไขต่อไป
สุพิศ ปราณีตพลกรัง หมายเหตุท้ายฎีกา ๖๕๗๖/๒๕๕๑
จากคุณ : อุบลแมน
เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 55 22:44:14
//www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P12047914/P12047914.html