วันที่ 51 ห้องเรียนลดน้ำหนักแบบพี่ปลา รุ่น 3
วันอังคารที่ 11 พ.ค. 53
วันนี้มีเวลาว่างจึงมีเวลาเขียนอะไรมากมายอีกวัน พี่ปลาเปิดห้องเรียนมาดูในตอนเช้า มีน้อง ๆ เริ่มทยอยส่งการบ้านมาให้ตรวจ ระหว่างตรวจไปก็อมยิ้มไป มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกน้อง ๆ แต่ละคนเข้ามาทักทาย มาเล่าเรื่องราวในการรับประทานอาหารและออกกำลังกายของตัวเอง ว่าทำอะไรไปบ้าง บ้างก็มาขอบคุณพี่ปลาคะ พี่ปลาขารักพี่ปลานะคะ ฟังแล้วชื่นหัวใจคน(กำลังจะ) แก่ อิอิ ยังไม่ยอมรับความแก่ง่าย ๆ จ้ะ บ้างก็มาขอให้เป็นแรงบันดาลใจกับพยายามลดน้ำหนักเพื่อตัวเอง
กลับมาย้อนนึกดูว่า ตัวพี่ปลาเองเขียนบล็อกมานานเท่าไรแล้ว เปิดห้องเรียนลดน้ำหนักมาอย่างจริงจังก็ได้ 3 รุ่นนี้แล้ว เวลาว่างที่เหลือทั้งหมดจากการทำภาระหน้าที่ประจำ และส่วนตัวทั้งหมด ก็ทุ่มให้กับการเขียนบล็อกและดูแลน้อง ๆ เพื่อน (ที่ส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย) ให้คำแนะนำและเป็นที่ปรึกษาในเรื่องการดูและรักษาสุขภาพ การใช้โภชนาการ (ขอออกตัวว่า พี่ปลาไม่ใช่นักโภชนาการ ที่ได้ให้คำแนะนำไปมาจากประสบการณ์ และการค้นหาความรู้ล้วน ๆ ) นอกนั้นก็หาความรู้มาเล่าสู่กันฟัง แบ่งปันกันไป เหนือสิ่งอื่นใดคือ การให้กำลังใจ เอาใจช่วย ซึ่งพี่ปลารู้ดีเหลือเกินว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญที่สุดสำหรับคนที่ต้องการลดน้ำหนัก (เพราะเป็นมาก่อน) ทั้ง ๆ ที่รู้ทุกอย่างแต่ก็ไม่สามารถทำได้ ถ้าไม่มีคนคอยเตือน คอยย้ำ จนมีใคร ๆ หลายคนต่างถามกันเป็นเสียงเดียวว่า ที่ทำเนี่ย ทำไปแล้วได้อะไร เสียเวลา มานั่งคอยบอก คอยเตือน คอยโทร ไม่เห็นได้อะไรเลย
นั่นซีนะทุกครั้งที่มีคนถาม พี่ปลาก็จะยิ้มและตอบว่า ได้ความสุขแห่งการได้แบ่งปันและช่วยเหลือไง เพราะเราเคยตกที่นั่งนั้นมาก่อน ถ้าการกระทำเหล่านี้จะทำให้คนส่วนหนึ่ง ได้มีโอกาสประสบความสำเร็จ และมีความสุขกับความพยายามทั้งหมดทั้งมวลจากตัวของเค้าเอง โดยมีเราคอยประคับประคองเป็นพี่เลี้ยง เราก็มีความสุขแล้ว
พี่ปลาเองก็เปรียบเหมือนต้นไม้ใหญ่ ที่มีอายุมาก ผ่านฝน ผ่านร้อน ผ่านหนาวมาก็ไม่น้อย แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปเป็นร่มเป็นเงา ให้ผู้คนที่ผ่านไปมาได้อาศัยแวะเวียนพักผ่อน มีนกน้อย ๆ น่ารัก (น้อง ๆ ในห้องเรียน)หลากหลายชนิดแวะมาเกาะกิ่งก้านร่มใบ สร้างความครึกครื้นสดชื่นให้กับไม้ใหญ่
เพราะสิ่งเหล่านี้กระมังที่เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงให้ไม้ใหญ่ต้นนี้ ทำหน้าที่ต่อไป อย่างไม่เคยเหน็ดเหนื่อย ยังคงนั่งหลังคด หลังแข็ง เขียนบทความและคอยดูแลน้อง ๆ ต่อไป ซึ่งนานแค่ไหน ไม่อาจบอกได้ คงตราบเท่ายังมีลูกนกหลงทางบินมา เกาะเกี่ยวใช้เป็นที่พักพิง
รุ่นแล้วรุ่นเล่า ตัวแล้วตัวเล่าที่แวะมา แล้วก็จากไปในเวลาที่กำหนด มีบางคราวต่างแวะเวียนกลับมาบ้างด้วยเหตุผลต่าง ๆ นั่นเป็นสัจธรรม ทุกสิ่งอย่างย่อมเปลี่ยนไปตามกาล และนั่นคือ ปุ๋ยที่วิเศษสุด สำหรับต้นไม้ต้นนี้ แค่แวะเวียนมาหา พี่ปลาคะ พี่ปลาขา ต้นไม้(กำลังจะ) แก่ต้นนี้ก็พร้อมจะยืนอยู่เคียงข้าง ลูกนกหลงทางเรื่อยไป
สุขใดไหนจะเท่า สุขกับการที่ได้ให้โดยไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน ซึ่งไม่น่าเชื่อ กับการที่ไม่หวังสิ่งใดตอบแทนใด ๆนั้น กับได้รับ ผลการตอบแทนกลับยิ่งใหญ่มากกว่าใด ๆ ทั้งหมด นั่นคือ มิตรภาพของโลกไร้พรมแดน
มอบให้เพราะใจรัก มิมีความหมายอื่นใด พี่ปลา
แอบเอารูปเก่า ๆ มาให้ดูค่ะ จะได้มีกำลังใจจ้ะ
มีรูปให้เปรียบเทียบค่ะ
Create Date : 10 พฤษภาคม 2553 |
|
40 comments |
Last Update : 10 พฤษภาคม 2553 23:26:20 น. |
Counter : 369 Pageviews. |
|
|
|
ก็พี่ปลาน่ารักอย่างนี้ไงคะ น้องๆ เพื่อนๆ ถึงพากันบินมาเกาะต้นไม้สวยงามร่มรื่นและแข็งแกร่งอย่างพี่ปลา ...แล้วใครบอกพี่ปลาแก่คะเนี่ยะ ทอยเส้นเถียงแน่นอน... พี่ปลายิ่งอายุมากขึ้นยิ่งสวยค่ะ ;) ทอยก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกได้ถึงน้ำใสใจจริงจากพี่ปลานะคะ... รู้สึกขอบคุณพี่ปลาเสมอจากมิตรภาพระหว่างเรา...เวลาจะเลือกเมนูอาหารที่จะทำประจำวันทอยก็นึกถึงพี่ปลาเสมอค่ะ... เพราะว่าพี่ปลาได้สอนทอยเอาไว้เรื่องการเลือกอาหารที่จะทานแล้วไม่อ้วนขึ้นมาได้ และหมั่นขยันออกกำลังกายไว้ให้เป็นสุขนิสัย รวมทั้งการทำใจให้ผ่องใส หายเครียดไปกับการพยายามลดอ้วนนะคะ...
แม้ว่าทุกวันนี้ทอยจะไม่ได้พยายามลดอ้วนกับสูตรโปรตีนแล้ว แต่ทอยก็ยังคิดถึงพี่ปลาเสมอ ยังรักและเคารพพี่สาวแสนดีคนนี้เสมอ และไม่คิดจะละทิ้งกันไปไหนเลยน๊า (อ้อนๆๆๆๆ)
ขอให้บุญกุศลที่พี่ปลาทุ่มเทความช่วยเหลือให้น้องๆ เพื่อนๆ มาตลอด ได้ส่งความสุขความเจริญให้กับพี่ปลาและครอบครัวไปตลอดกาลด้วยนะคะ ซักวันนึงข้างหน้าทอยเส้นจะต้องกลับไปเจอไปกอดพี่สาวคนดีคนนี้ให้ได้อีกแน่นอนค่ะ และจะเข้มแข็งเดินหน้าต่อไปอย่างมีสติ เลิอกกินอาหารที่ไม่อ้วน ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองให้ดีไปอย่างนี้ตลอดกาลด้วยค่ะ รักพี่ปลาที่ซู๊ด HUGS!!!