ครั้งนั้น จาก เพื่อนกลายแฟน แล้วก็มาเป็นเพื่อน ที่ไม่ค่อยอยากจะเป็นเพื่อน แม้ฉันจะเป็นเดินออกจากวง คงเพราะฉันมีความอดทนต่ำนั่นเอง ซึ่งก็เป็นรอยดำบนกระดาษแล้ว

ครั้งนี้ ก็เป็นอีกครั้งที่พยายามก้าวต่อ แต่ ก็คงเพราะก้าวเร็วไป ทำให้เป็นแผล ตอนนี้แผลเป็นหนังด้าน คนที่จะเดินไปด้วยกัน เหมือนต่างคนต่างเดิน เค้าเพลิดเพลินกับริมทาง กับเป้าหมายชีวิตเขาที่ไม่ได้มีฉันรวมอยู่ด้วย เค้ากำลังเดินไป เรื่อย ๆ หาสิ่งที่เหมาะสมกันและลงตัว มันอาจเป็นบทย่อย ของชีวิต ฉันอีกก็ได้  รู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม แต่มีจุดดำเล็ก ๆ จากกระดาษแผ่นเก่าติดตามมาด้วย ทำให้กระดาษแผ่นใหม่ แม้ยังขาวสะอาดแต่ก็กลัวหนักกว่าเดิมว่า จะมีรอยดำ เกิดขึ้น หรือบางทีก้เห็นจุดดำราง ๆ บ่อยครั้งทุกข์เพราะตัวเอง เปรียบเทียบ ฉันไม่เข้าใจเค้าเลยจริง ๆ หรือแม้แต่ตัวเองฉันก็อาจไม่เข้าใจ

จากคนเคยถูกพึ่งพา บางทีรู้สึกว่าเค้าขาดเราไม่ได้ จริง ๆ ไม่ใช่เลย

คนนี้ ไม่เคยต้องพึ่งพา เลยรู้สึกตัวเองไม่มีค่า วางตัวไม่ถูก จริงๆ