เมื่อวาน มีอะไรแล่นผ่านมาในสมอง แล้วก็ให้เกิดความคิด ไม่รู้ดีหรือปล่าว แต่แปลกไปกว่าทุกทีคือ
คิดได้ว่า การที่เรามีแฟนแล้ว และไม่มีคนมาจีบเพิ่มมันก็ดีเหมืนกัน
จริง ๆ เคยตาร้อน
ใส่สาว ๆ น้อง ๆ ที่น่ารักทั้งหลาย ที่ขยัน มีหนุ่มมารุมจีบทั้งที่มีแฟนแล้วและก็ยังไม่ีมี เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครมาจีบ มีแต่ไปจีบเค้า แล้วเค้าเห็นใจในความพยายาม เลยตบปากรับคำเป็นฟุ่งเป็นแฟน
บางทีก็รู้สึกนึกด้อยค่า เออ เรามันผู้หญิงแบบไหนวะเนี่ย ไม่มีชายหนุ่มมาจีบเลยฟะ เฮ้ย
จนบางครั้งแค่เกิดเหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ แบบชายหนุ่มยิ้มให้ มันก็เลย กระชุ่มกระชวยดี
เช่น เหตุการณ์เมื่อวานที่เหมือนเรื่องตลกในหนังหรือนิยาย คือเราเจอพี่ที่ทำงานตรงบันไดรถไฟฟ้า เป็นช่วงที่ลงจากชานชลาชั้นบนสุด ซึ่งบันไดลงจะหันหน้าเข้าหากัน พี่เค้าอยู่บันไดตรงข้าม เราเงยหน้าไปเจอก็ยิ้มให้แก แล้วแกก็ยิ้มตอบ จบ แต่มีฝรั่งนายหนึ่งมจากไหนไม่รู้ (จำได้เล่า ๆ ว่าเดินลงบันไดเดียวกันกับพี่ที่ทำงาน) เดินปรี่มาข้าง เดินแซงหน้าเราไปแล้วก็หันกลับมยิ้มพร้อมผงกหัวให้เหมือนทักทาย เราก็งง ๆ เอ้าทักก็ทัก เราก็ยิ้มตอบไปแล้วก็รีบจ้ำ เพราะเดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน
มานั่งนึกดูสงสัยเค้านึกว่าเรายิ้มให้ตรงบันไดรถไฟฟ้ามั๊ง เลยหันมาทักทาย โธ่ พ่อฝรั่งจิ้มบ๊วย เข้าใจผิดแล้ว แต่ช่างเหอะ ยังดีถือว่าได้รอยยิ้มต้อนรับเช้าวันใหม่
มาเข้าเรื่องต่อ เหตุการณ์ทีี่เล่ามาข้างบนเนี่ย ทำให้ฟุ้งซ่านเลยเถิดไปพอสมควรว่า เออเนอะ เราก็ชอบกินฝรั่ง ถ้ามีฝรั่งมาจีบก็ดีสิ แต่เอ แล้วคุณแฟนล่ะจะเอาไปไว้ไหน รักเค้าจะตายแล้วจะยังไง คุณฝรั่งก็ไม่รู้เป็นไง ถ้าเลือกแล้วดีก็ดี ถ้าไม่ดีก็เสียดายของเดิม
เออ คิดเหมือนผู้หญิงหลายใจ แต่ในโลกจริง น่ะไม่ได้มีให้เลือกหรอกนะ นี่ขนาดแค่เค้ายิ้มให้ยังคิดไปไกลขนาดนี้นะเนี่ย
เลยเป็นที่มาว่า ดวงชะตาคงกำหนดให้เราไม่มีใครจะได้ไม่ต้องปวดหัวคิดเยอะว่จะเลือกใคร มีคนเดียวก็สาละวนกับอารมณ์กับของตัวเองมากพอแล้ว ถ้ามีมาให้เลือกคงปวดหัวน่าดู
คิดได้เช่นนั้นก็ สรุปว่าเราเนี่ยโชคดีที่หน้าตาไม่สวย ไม่มีคนมจีบ 5555 ไม่ังั้นคงปวดหัวถ้าต้องเลือกใครแล้วทำให้ใครเจ็บปวด
สาธุ