เส้นกั้นบาง ๆ ระหว่างจิตอกุศลกับการระแวดระวัง ภาค 2
ดราม่า เส้นกั้นบาง ๆ ระหว่างจิตอกุศลกับการระแวดระวัง ภาค 2
จริง ๆ มันคือ เรื่องของรถไฟฟ้าอะแหล่ะ หลังจากที่เคย ป้ากับลูกชายได้นั่ง
ป้าก็มีสภาพเหมือนจะแย่ให้ได้ ตาลูกชายก็คอยกระซิบถามแม่เบา ๆ ผ่านไป
นาทีมีผู้หญิงใจดีข้าง ๆ ถามว่ามียาดมหรือไม่ แถมยื่นให้พร้อมโดยไม่รอ
คำตอบ แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้น คนที่รู้สึกผิดคือผู้ชายอีกคนที่นั่งหลับ
ตั้งแต่แรก ซึ่งหลังจากสละที่นั่งให้ป้าแล้วก็ หันหน้ามาคุยกับเราแก้เก้อ ว่า
วันนี้ รถไฟฟ้าคนเยอะเนอะ เราก็ประมาณว่า จะมาชวนคุยไรเนี่ย เซ็ง
เลยไม่ตอบไร แต่ he ก็ยังไม่วายชชวนคุยกีก แต่อารมณ์หมั่นไส้ยังอยู่ก็ยัง
คงไม่ตอบอีก นึกในใจว่าทีตอนเค้าจะล้มจะไม่สนใจ ตอนนี้ทำมาพูดัน่นพูดนี่
แต่ด้วยจิตอกุศลของเรา ก็ยังไม่วาย เพราะคิดว่าป้าเค้าแกล้งเป็นลม เพราะ
เมื่อตอนขึ้นมาใหม่ยังดูแข็งแรงอยู่เลย ก็เลยยังระแวงป้าอยู่ แล้วก็คิดได้ว่า
เอ หรืป้าจะเป็นมิจฉาชีพ เลยเปิดเป๋าสะพายหาเป๋าตังค์ ปรากฎว่า ไม่เจออะ
เอาแล้วไง ค้นอีกครั้งไม่เจอ ในใจคิดว่า ชัวร์ล่ะงานนี้เราได้ออกข่าวแล้ว
เลยหยิบโทรศัพท์หาแม่ให้แม่ช่วยหา แม่หาให้แล้วก็บอกว่าไม่เห็นมีนี่นา
ในระหว่างรอแม่หา เราก็หาในเป๋าเราอีกทีสรุปว่า เจอคะ เลยวางสายแม่ไป
ป้านั่งจะเป็นจะตายจนเราลงสถานีปลายทางของเราอะแหล่ะ
แต่สิ่งที่คิดคือ
1. ทำไมป้าต้องล้มมาทางเรา ทำให้เหมือว่าเราผิดที่ไม่ได้ลุกให้แกนั่งเลยอะ
2. เห็นยืนในสภาพปกติใครจะไปรู้ว่าป่วยอะคะ เลยคิดว่าทางรถฟฟ้าน่าจะมี
สติกเกอร์ให้กับคนป่วยและคนท้องนะ จะได้รู้กันไป ไม่งั้นเดาทางไม่ถูกเลย
คะ
3. คนแก่อะไร รู้ว่าตัวเองไม่สบาย ทำไมไม่พกยาดมยาหม่องเลย ผิดวิสัย
จริง ๆ ขนาดเราแค่เริ่มแก่ยังมีเต็มเป๋าเลยอะ
4. เราอุตส่าห์ต่อแถวแทบตาม ได้นั่งแล้ว จะให้ลุกอะเหรอ ทำไมผู้ชายคน
อื่นไม่ลุกอะ ทำไมต้องเป็นผู้หญิงที่เสียสละอีกละเนี่ย
ปล ตอนนี้รถไฟฟ้าไม่ต้องเกี่ยงกันแล้วคน ขอแค่มีที่ยืนก็พอแล้ว ตอนนี้ + ที่หายใจด้วย