~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ เรารู้จักกันมา ๒ ปีแล้วนะคะ Bloggang ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★







วันนี้ครบรอบ ๒ ปีของบล็อกนี้ค่ะ
(สำหรับท่านใดที่รออ่านเวียดนามใต้ตอนที่ ๓ ไอติมกะซีฟู้ด จะอัพประมาณอาทิตย์หน้านะคะ)




จำได้ว่า เมื่อสองปีก่อนหน้าโน้น กำลังเบื่อที่ทำงานอย่างหนัก เลยเข้ามาเล่นที่พันทิป พร้อมกับการสมัครเป็นสมาชิกเสียที (หลังจากที่ได้แต่อ่านมาพักใหญ่ๆ และเคยโพสต์ตอบสมัยที่ยังไม่บังคับให้สมัครสมาชิกเมื่อหลายปีก่อนหน้าโน้นนนนนนน่ะ) หลังการสมัครและล็อกอิน ก็มีหน้าต่างแจ้งว่าตอนนี้มีเว็บบล็อกนะ เราก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ก็ตอบตกลงไป


ทว่าก็ยังไม่เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน จนกระทั่งวันที่ ๑๔ ก.พ. ก็รู้สึกว่า เออ..อยากเขียนบันทึกบ่นบ้า เบื่อๆ หน่อย ก็เลยตัดสินใจล็อกอินมาเขียน


อืมม์...ก็เลยเป็นจุดกำเนิดของบล็อกตัวเองค่ะ



สารภาพว่าตอนนั้นยังไม่เข้าใจอะไรในบล็อกเท่าไหร่ ไม่รู้ว่ามันมีหน้าแรกที่บล็อกเราจะไปขึ้น ใครอยากคลิกมาอ่านก็ได้ (ถ้าไม่ได้ทำให้ใส่รหัสไว้) ช่วงแรกๆ ก็เลยเขียนอะไรที่ส่วนตัวพอสมควร เหมือนเขียน (พิมพ์) ไว้อ่านเองมากกว่า พอเริ่มรู้จักกับบล็อกมากขึ้นว่าคืออะไรยังไง ก็เลยเริ่มกลายเป็นการเขียน (พิมพ์) เพื่อคุยกับคนอื่น กับเพื่อนๆ ชาวบล็อกโดยเฉพาะ



มีครูบล็อกเป็นคุณรำเพย (รุ่นหลังๆ นี่ต้องป้ามดสินะ) ได้รับของแจกพวกแบ็คกราวด์จากน้องแบม yadegari ได้โลโก้จากน้อง Robotoon ฯลฯ อีกมากมาย จน ณ ปัจจุบันก็กลายเป็นหน้าตาอย่างที่เห็นน่ะแหละ




ตอนนี้สารภาพ+ยอมรับว่าติดบล็อกมาก ต้องเข้าทุกวัน (ที่อยู่หน้าคอมพิวเตอร์) ทำให้ความคิดจะย้ายงาน หางานใหม่ต้องลังเล เพราะกลัวว่าตัวเองจะไม่มีเวลาให้บล็อกแกงค์เหมือนเดิม (มันบร้าค่ะ ท่านผู้ชมมมมม ) กลัวว่าจะไม่ได้เข้าบล็อกอีก (ติงต๊องสุดๆ เลยตรู )



สิ่งดีๆ ที่ได้รับจากบล็อกแกงค์มีมากมายค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการได้รู้จักกับเพื่อนๆ ที่ชอบอ่านหนังสือ (ซึ่งในชีวิตจริง ไม่มีเลย ) ได้มีเพื่อนคุยเรื่องหนังสือ ได้อ่านรีวิวหนังสือ ได้รู้จักหนังสือดีๆ หลากหลายมากขึ้น ได้อ่านบล็อกที่รีวิวหนังดีๆ ได้รู้จักนักเขียนหลายๆ คน (มีทั้งแค่ผ่านหน้าบล็อก และที่ได้เห็นตัวเป็นๆ แล้ว ) ได้มีเพื่อนชวนกิน ชวนเที่ยวอย่าง “ตะกละแก๊งค์” ได้เพื่อนใหม่ๆ มากมาย ทั้งเพื่อนที่อ่อนวัยกว่า (อันนี้เยอะ) และเพื่อนที่สูงวัยกว่า (อย่างกลุ่มบอกอปุกปุย – ดีใจมั่กค่า ที่มีเพื่อนรุ่นพี่ซะที อิอิ พี่บอกอ (อันนี้บอกอจริงๆ) grappa ฯลฯ)




โดยสรุปแล้ว ที่นี่ทำให้เราได้เจอสิ่งดีๆ มากกว่าสิ่งร้ายๆ (ที่ไม่ค่อยดีคือทำให้เราติดบล็อก จนไม่เป็นอันทำอะไรนี่แหละ ) และทำให้เรามี “ที่ทาง” ของตัวเองให้ได้ยืน ได้หลบมาพัก ได้มาพูดคุยมากขึ้นค่ะ





แล้วเพื่อนๆ บล็อกเกอร์ล่ะคะ? รู้จักบล็อกแกงค์ได้ยังไง ประทับใจอะไรบ้าง เริ่มทำบล็อกวันแรกวันไหน

มาคุยกันนะคะ








ขอบคุณที่มีบล็อกแกงค์ ขอบคุณมิตรภาพดีๆ จากเพื่อนบล็อกเกอร์ทุกท่านนะคะ



๖๗๒๗๔




 

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2550    
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2550 13:36:28 น.
Counter : 1783 Pageviews.  

~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ ลาไปปฏิบัติภารกิจ ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★






ประกาศ


เนื่องด้วยบล็อกเดิมคอมเม้นท์ยาวมากแล้ว โหลดนานโคตร ไม่เอื้ออำนวยต่อผู้ใช้เน็ตเต่า (เช่นข้าพเจ้ายามเล่นที่บ้าน) เป็นอย่างยิ่ง



ดังนั้นจึงขออัพบล็อก เพื่อบอกว่า...





เจ้าของบล็อกจะไม่อยู่บล็อกตั้งแต่วันที่ ๑-๔ กุมภาพันธ์นี้



ไปปฏิบัติภารกิจที่เวียดนามใต้นะคะ




กลับมาไม่มีรูปฝากเน้อ แหะๆ (กันไว้ก่อนกลัวโดนทวง) เพราะไปทำงานค่า เอากล้องไปไม่ได้นะคะ





คิดถึงก็บอกกันไว้



จะด่ากันก็รอกลับมาก่อน




ด้วยรักและคิดถึง




ป.ล. เอ่อ..จะทำไว้เฉพาะคนเป็นสมาชิกถึงจะเม้นท์ได้นะคะ แหะๆ เฉพาะบล็อกนี้ค่ะ



๖๔๓๒๙





 

Create Date : 31 มกราคม 2550    
Last Update : 31 มกราคม 2550 11:55:39 น.
Counter : 1235 Pageviews.  

~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ คอนเสิร์ตคีตา ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★







วันเสาร์ที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๕๐

๔ ชั่วโมงแห่งความเต็มอิ่ม (เริ่มเล่น ๒๐.๔๐ เลิกเล่น ๒๔.๔๐)







(ภาพหลังจากนี้ทั้งหมดจากเว็บสนุก)



ศิลปิน

Teen Idol

เพลงเปิดตัวรวม – คิดถึงห่างๆ


ฝันดี-ฝันเด่น (หัวไม่ล้าน/แกล้งโง่/เพลงช้าอะไรอีกเพลงหว่า?)


ยุ้ย-ปัทมะวัน (เธอยังคงมีฉัน/รู้แล้วจะหนาว)

ที-สเกิร์ต (ไม่เท่าไหร่/เจ็บแทนได้ไหม)

โก้-ธีรศักดิ์ (นอนฝันดี)

ยูโฟร์ (กอดเธอไว้)
ซันนี่ในมาดแปรเปลี่ยน (ตอนเปิดตัวใส่วิกแต่งตัวแมนมาก แต่พอมาร้องเฉพาะวงก็มาแบบเซ็กซี่เต็มที่)

ดร.คิดส์ (ข่าวร้าย)


แอนเดรีย สวอนเลคส์ (บ้านเธอสิ/สบตา)





รุ่นกลาง


แจ๊ส

ออโต้บาห์น (ทนได้ทนไป/แด่เธอ)

นรีกระจ่าง (รักวันละนิด)



ละติน

มะลิลาบราซิลเลี่ยน (ปลายฟ้า/ไม่อ้วนเอาเท่าไหร่)



โจ๊ะ

ฮันนี่ (เสือ)

เอ้-ชุติมา (หัวงู)


สามโทน (เจ้าภาพจงเจริญ/น้ำตาฟ้า)
น้ำตาฟ้า - ฉบับร้องผิดท่อน น่าเอ็นดู๊..


เพลงไพเราะ – นักร้องเสียงดี

แอนนา(เพียงแต่วันนั้น)

แซม-ยุรนันท์ (ความรักเพรียกหา)


นีโน่ (คนขี้เหงา/ผมรักคุณ)

เฉลียง (รู้สึกสบายดี/ไม่คิดถาม/ยังมี/เร่ขายฝัน)
ขาดจุ้ย(ที่คนในวงบอกว่าไม่มาเพราะไม่รู้ว่าพารากอนอยู่ไหน) ดี้ (คนในวงเผาว่า ร้องเพลงไม่เป็นแล้ว) และพี่จิก

กิตติกร เพ็ญโรจน์ (ผู้ริเริ่มจัดงาน สเปเชียลเซอร์ไพรซ์ – ไม่จำนนใจ)



ปิดท้าย

เอ็ม (สเปเชียลเซอร์ไพรซ์ – ละลาย,เหนื่อย)


อ้อม (ถอยดีกว่า,อย่ายอมแพ้)

อ๊อฟ (อีกนาน/ฟั่นเฟือน/ใจนักเลง/ไม่รู้นี่หว่า)


เพลงรวมปิดท้าย

เรามาจากไหน






เป็นการดูคอนเสิร์ตที่ประทับใจมากๆ และรู้สึกเสียดายที่ตัวเองซื้อตั๋วราคา ๑๕๐๐ บาท (รู้งี้ซื้อตั๋ว ๒๐๐๐ ก็ดีง่ะ – คุ้มโคตรจริงๆ นะ)


รู้สึกคิดถึงความทรงจำในช่วงอายุที่ตัวเองได้ฟังเพลงนั้นๆ เลย (แม้บางเพลงจะเลือนรางเต็มทีว่า มันออกมาตอนเราอยู่ชั้นไหนเนี่ย?)


เป็นคอนเสิร์ตที่ร้องตามได้ทุกเพลง (แม้กระทั่งเพลงของแอนนา ฤกษ์รุ่งโรจน์ – ที่คนข้างๆ รอบตัวระยะประมาณสองแถวหน้าและหลังเงียบกริบ - มันหมายความว่าแกแก่ใช่มั้ย....ก็ใช่นะสิ )





ดูไปๆ ก็รู้สึกว่า


ค่ายคีตาเค้ามีพรสวรรค์ประการหนึ่งจริงๆ นะ

การ “ทำเพลง” ให้เหมาะกับศิลปินแต่ละคนน่ะ

เพลง “ละลาย” ใครก็คงร้องไม่ได้ความรู้สึกอย่างที่เอ็มร้อง

“ถอยดีกว่า” ใครจะร้องแล้วดูกวนๆ แต่น่ารักได้อย่างอ้อมอีก

ฯลฯ






สุดเซอร์ไพรซ์กับเอ็ม – สุรศักดิ์ ขอบคุณมากๆ นะที่ยอมขึ้นเวที (อดรนทนกับบรรยากาศไม่ได้ล่ะซี้ กร๊ากกกกกก) เรารู้สึกว่าเอ็มไม่ได้เตรียมจะขึ้นเวทีมาเลย (เพราะในรูปการโฆษณาก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยมี รอบสื่อฯ เอ็มก็มาร้องแค่เพลงสุดท้าย แถมเวลาขึ้นร้อง เอ็มก็ร้องไม่ได้เลยอีกต่างหาก – รู้นะยะ..ไม่ต้องมาทำเป็นมุขว่าให้คนดูช่วยกันร้องหรอก) ดีใจมากๆ ที่ได้เห็นเอ็มบนเวทีอีกครั้ง จริงๆ ถ้าเอ็มได้เตรียมตัวและคิดจะขึ้นเวทีตั้งแต่แรก จะดีกว่านี้มากนะ เพราะเอ็มควรเป็นศิลปินปิดท้ายง่ะ (อ๊อฟพอขึ้นหลังอ้อมเลยตายไปเลย – เฮ้อ..)





สี่ชั่วโมงกับความเต็มอิ่มในการดูคอนเสิร์ต

แสงสี-เทคนิค อาจจะไม่โดดเด่นอะไรมากมาย

แต่สิ่งที่ศิลปินทุ่มใจแสดง ความดีใจที่แสดงออกมาเมื่อแต่ละคนได้กลับมาแสดงคอนเสิร์ตอีกครั้ง

มันทำให้คนดูรู้สึกดีมากๆ จริงๆ นะ








ขอบคุณทุกๆ คนจริงๆ ที่ทำให้มีคอนเสิร์ตซึ่งทำให้เรารู้สึกดีขนาดนี้



๖๒๖๙๖





 

Create Date : 22 มกราคม 2550    
Last Update : 23 มกราคม 2550 11:02:10 น.
Counter : 2832 Pageviews.  

~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ ฟ้าลิขิต + ชีวิตกำหนดเอง ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★




อ่า..วันนี้ชวนคุยเรื่องเครียด (หรือเปล่า?)



เคยถามตัวเองมั้ยคะว่า

เราเกิดมาทำไม เพื่อ “อะไร” หรือ เพื่อ “ใคร”




ชีวิตคนเรา มีหนทางที่ต้องเป็นไปอยู่แล้วแน่ๆ – ที่เรียกว่าฟ้าลิขิต พรหมลิขิต

หรือว่า..ที่แท้..มันก็อยู่ในมือของมนุษย์ - -ขึ้นอยู่กับการกระทำของคนๆ นั้นเอง...กันแน่?




สำหรับเรา เราเชื่อว่า ทุกคนมีวิถีที่ถูกกำหนดไว้

แต่..สำหรับคนหนึ่งคนแล้ว ไม่ได้เป็นแค่เพียงวิถีเดียว หนทางเดียว ชีวิตแบบเดียว

คนหนึ่งคนมีหนทาง - - ที่เปรียบเสมือนเส้นประ แยกออกไปได้หลายสิบ หลายร้อยทาง



และเมื่อใครคนหนึ่ง “กระทำ” (กรรม) ใดๆ ก็จะเป็นการ “เลือก” ของคนๆ นั้นที่จะเดินไปที่เส้นประเส้นไหน



แต่ขณะเดียวกันเส้นประเหล่านี้ก็มีเส้นประเชื่อมโยงกันได้ทุกจุด




ดังนั้น หากขณะที่คนๆ หนึ่งกำลังเดินไปที่เส้นประนี้ แต่ถ้าเกิดเขากระทำอะไรบางอย่างที่ผิดแปลกไปจากหนทางของเส้นทางนั้นๆ ก็จะเป็นการเชื่อมโยงไปยังเส้นอื่นแทน (ซึ่งแน่นอน..ย่อมนำไปสู่จุดหมายปลายทางที่แตกต่างไปด้วย)




สำหรับเรา “ชีวิต” ของมนุษย์หนึ่งคน

จึงมีทั้ง “ชะตาฟ้าลิขิต” และ “มนุษย์กำหนดเอง” ประกอบอยู่





หากแต่..หลายครั้งหลายหน

เราก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่า





“เราถูกสร้างมาเพื่ออะไรกัน” (เป็นหนักตอนช่วงที่ดูหนังเรื่อง Contact และ Sign)


“เราเกิดมาบนโลกนี้ ที่ประเทศนี้ ที่จังหวัดนี้ เพื่ออะไร หรือเพื่อใครกันหนอ?”






เคยดูโฆษณาเรื่องหนึ่งหรือเปล่า? ที่เขาบอกประมาณว่า อย่าถามตัวเองว่าเกิดมาทำไม แต่ให้ถามว่าเกิดมาเพื่อใคร



แต่ทุกวันนี้...เราก็ยังหาคำตอบไม่ได้

เ ร า เ กิ ด ม า เ พื่ อ ใ ค ร กั น ห รื อ ?





กลับมาคุยเรื่องชะตาฟ้าลิขิตกับคนกำหนดเองดีกว่า (อืมม์..วันนี้เพ้อเพี้ยน คนอ่านทำใจด้วย...)




สมัยประถมตอนต้นๆ เราเรียนกลางๆ

แต่พอปอหกเมื่อเราตั้งใจจะให้ได้ที่ ๑ เราก็ทำได้

แล้วพอมอต้น เราตั้งใจว่าจะเรียนเลขให้เก่ง เราก็ทำได้ (ได้คนชี้ทาง อย่างบังเอิญที่สุด แค่เพียงประโยคเดียวก็ทำให้เราเข้าใจวิถีแห่งเลขได้เลย - - แปลกดี)

บางที...พี่คนนั้น อาจเกิดมาเพื่อทำให้เราเข้าใจในวิชาคณิตศาสตร์ก็ได้นะ





เราเป็นคนเปลี่ยนวิถีชีวิตตัวเองบ่อยมากกกก


จากตอนมอปลายเรียนวิทย์-คณิต (ซึ่งก็เรียนได้ดีด้วย) แต่กลับเรียนมหาวิทยาลัยในสายศิลป์ (สื่อสารมวลชน) ทว่า..กลับทำงานในด้านการท่องเที่ยว



เคยสังเกตเส้นลายมือตัวเองกันบ้างมั้ย?





เส้นลายมือ- - ตัวเส้นชีวิตเราเปลี่ยนไปนับตั้งแต่เริ่มเปลี่ยนเรื่องการเรียนเข้ามหาวิทยาลัย
เส้นลายมือ - - ตัวเส้นสมอง เริ่มเปลี่ยนตั้งแต่เราเริ่มเรียนเลขเข้าใจมากขึ้น (จากที่ไปตกเนินภาษา มากลายเป็นเส้นตรงสำหรับการคำนวณแทน – แปลกดี)


คุณจิก – ประภาส บอกว่า เส้นลายมือเป็น “แผนที่ของพระเจ้า” ...เราเชื่อสุดใจเลยนะ เพราะจากการสังเกตของเรามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ


ชีวิตเปลี่ยน- เส้นลายมือก็เปลี่ยน



และ “จิต” สำคัญอย่างมาก

อยากให้เกิดอะไรขึ้น ถ้าเป็นคนจิตกล้าแข็ง....มันกำหนดได้จริงๆ นะ (หรือเป็นที่เราคนเดียวก็ไม่รู้)






อืมม์...

ตกลง..ทำอย่างไรเราถึงจะรู้นะ

ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร หรืออย่างน้อย - - เพื่อใคร





หรือการ “ไม่รู้” เป็นสิ่งหนึ่งของการใช้ชีวิต เป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งของมนุษย์ที่มีกรรมกันหนอ...





หากให้มนุษย์รู้คำตอบทุกอย่าง...มันอาจจะทำให้มนุษย์ใช้ชีวิต “ง่าย” เกินไปกระมัง






อืมม์...


แล้วอะไรที่ทำให้ฉันมานั่งถามตัวเองอย่างวันนี้กันนะ




นั่นสิ


๖๒๒๒๐






 

Create Date : 19 มกราคม 2550    
Last Update : 19 มกราคม 2550 17:09:10 น.
Counter : 1129 Pageviews.  

~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ เมื่อข้าพเจ้าโดน tag อย่างงงๆ ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★





อ่า..สวัสดีค่ะ
(กว่าระบบจะหายเดี้ยง แทบตาย เหอๆ)




เนื่องด้วยบล็อกที่แล้ว หลายๆ ท่านคงทราบว่าข้าพเจ้าหายศีรษะไปตั้งแต่มืดๆ วันศุกร์จนถึงบ่ายวันพุธ (ไปทำงานค่ะ มิได้ไปเที่ยว จึงไม่มีรูปมาฝากนะคะ ทั้งๆ ที่ไปที่ที่ควรเอารูปมาฝากทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นราชพฤกษ์ ไนท์ซาฟารี สวนสัตว์ (ที่มีโคอาล่าแล้ว ยังกะตุ๊กตา) ร้านอาหารผาลาดตะวันรอน ร้านอาหารกาแล และร้านอาหารเฮือนสุนทรี แต่..แหะๆ เนื่องจากไปทำงานจึงไม่สามารถจริงๆ ค่ะ)



เมื่อกลับมาอีกทีก็เจอหลังไมค์จาก น้องอ้น – สายลมโชยเอื่อย รวมทั้งคอมเม้นท์จาก คุณ prncess (รายนี้แท็กกันเป็นแกงค์ อิอิ) จาก คุณหอมกร ว่าข้าพเจ้าถูก tag เสียแล้วเหอๆ


และอย่างงงๆ ว่า blog tag คืออะไรก็ขอรีบอัพบล็อกตามหน้าที่ที่ควรทำซะก่อนนะคะ (ไม่รู้ว่าถูกหรือไม่ถูกแหละ เง่อ..)



"Blob Tag คืออะไร คือการที่ จขบ.ที่ได้รับ Tag จะต้องเล่าเรื่องของตัวเอง (ที่มีน้อยคนที่จะรุ้?) มา 5 ข้อ แล้วส่งต่อให้เพื่อนอีก 5 คน มันคือ บล็อกลูกโซ่ หรือการแปะโป้งกันดีๆ นี่เอง ผู้เริ่มคนแรกคือ Jeff Pulver เขาเรียกมันว่า Blog-Tag: A Game for a Virtual Cocktail Party
ตอนนี้มันขยายวงมาให้บล็อกเกอร์เมืองไทยได้ร่วมค็อกเทลปาร์ตี้เสมือนจริงนี่กันแล้ว"


อันนี้คือ ที่ไปจิ๊กๆ บล็อกอื่นเค้ามาอะนะคะ




อ่า..ว่าแล้วก็เข้าเรื่องตัวเองเลยดีกว่า


๑. สาวไกด์ฯ เคยประสบความสำเร็จในการพยายามเป็นนักเขียน ด้วยการเขียนเรื่องลงนิตยสารอยู่พักหนึ่ง (ตั้งแต่ประมาณมอต้น จนถึงมอปลาย) ตอนนั้นก็ลงทั้งวัยน่ารัก และทรายค่ะ (เหอๆ รู้อายุสุดๆ เลย) โดยมีทั้งกลอน เรื่องเล่าสั้นๆ เรื่องเล่ายาวๆ และเรื่องสั้นเป็นจริงเป็นจัง ที่ยังคงรู้สึกดีอยู่ทุกวันนี้คือเรื่อง “Yesterday เพียงสายลมผ่าน” ที่ได้ลงที่ทรายค่ะ ตอนนั้นมีพี่จาริก แรมรอนเป็นบอกออยู่ จำได้ว่ามีคนอ่านเขียนมาชมด้วยว่าอ่านแล้วร้องไห้ (เอ่อ..จบเศร้าน่ะค่ะ ไม่ใช่เพราะเสียดายเวลาที่มาอ่าน กร๊ากกก) เสียดายที่นิตยสารทรายเล่มที่ได้ลงทั้งสองเล่ม (เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว ๒ ตอนจบน่ะค่ะ) หายไปเสียแล้ว เฮ้อ..


ส่วนเรื่องว่าแล้วทำไมไม่เขียนต่อ คือ พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปุ๊บ ก็ดันไปสนใจกับการทำกิจกรรมเสียก่อนน่ะค่ะ ก็เลยทำให้ห่างจากการเขียนหนังสือไปเลยยยยยยย



๒. สาวไกด์ฯ เคยเสียใจเรื่องของความรักอย่างแรงงงงงงงงง ชีวิตเกือบเสียศูนย์ไปเลย จนทำให้เกิดเหตุการณ์ดังต่อไปนี้

๒.๑ ไปบวชเป็นเนกขัมมนารี (ที่ใครๆ เรียกว่าชีพราหมณ์น่ะค่ะ) อยู่ ๗ วันที่วัดถ้ำชีซึ่งอยู่ที่บ้านเกิดค่ะ ดีที่ตอนนั้นเลือกหนทางในการหาทางออกด้วยวิธีการบวช (แทนที่จะจ้างคนไปสาดน้ำกรดฝ่ายหญิง หรือหยิบปืนมายิงฝ่ายชายอย่างที่อยากทำ) ก็เลยทำให้ “ได้สติ” มาหน่อยหนึ่ง ไม่อย่างนั้นตอนนี้อาจกลายเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ค่ะ แต่ตอนนี้บาดแผลตอนนั้นก็ยังคงทำให้ตัวเองเปลี่ยนไปเยอะมากๆ ค่ะ (เรียกว่า เป็นคนเลวมากขึ้นเพราะเหตุการณ์นี้ก็ว่าได้ เหอๆ)

๒.๒ ค่ำคืนหนึ่ง สาวไกด์ฯ เคยไปร้องไห้อยู่ตรงป้ายรถเมล์อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ยืนร้องไห้พักหนึ่ง ก็มีชายคนหนึ่งเดินมาถามด้วยสีหน้าห่วงใยว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แต่เรากลับค้อนใส่และทำสายตาประมาณว่า “อย่ามายุ่ง” พร้อมกับวิ่งหนีมา จนป่านนี้สาวไกด์ฯ ก็ยังรู้สึกผิดกับการกระทำแย่ๆ ตอนนั้นอยู่ไม่วาย ขอโทษด้วยนะคะ ต่อให้คนคนนั้นไม่ได้มาอ่าน ก็อยากบอกให้รู้ว่าเราเสียใจมากๆ จริงๆ ค่ะ



๓. สาวไกด์ฯ ตอนเกิดมาใหม่ๆ เป็นคนผมตรงค่ะ จนอายุไม่กี่ขวบ (หรือไม่กี่เดือนนี่แหละ) ก็เป็นโรคไทฟอยด์ หลังจากรักษาหายแล้วผมก็หยิกไปเลย (ไม่รู้ทำไม ใครเป็นหมอช่วยอธิบายหน่อยสิคะ) จนหัวหยิกฟูอย่างปัจจุบัน ถ้าใครพบเห็นตอนเราผมตรง นั่นคือไดร์มาค่ะ แหะๆ มีหลายคนยุให้ไปยืด เพราะบอกว่า “มันทำให้แกดูเป็นผู้เป็นคนกว่ากันเยอะเลย” แต่ตอนนี้สาวไกด์ยังไม่อยากยืดค่ะ หุๆ เพราะชอบให้ตัวเองดูปกติๆ บ้างในบางครั้ง (คือไม่ต้องดูดีตลอด)



๔. สาวไกด์ฯ เป็นคนสายตาสั้นปัจจุบันอยู่ที่ 600 ค่ะ (เอียงอีกข้างละร้อยกว่าๆ) แต่ปัจจุบันนี้ใส่คอนแท็กเลนส์อยู่ สาเหตุก็เพราะตอนเด็กๆ ชอบแอบแม่อ่านหนังสือ (ทั้งการ์ตูนและนิยายอื่นๆ เหอๆ) ด้วยการแอบจุดเทียนอ่าน จนปอหกเริ่มรู้สึกว่าสายตาสั้น ก็บอกแม่ว่ามองไม่เห็นกระดานแล้วนะ ตัดแว่นให้หน่อย แต่แม่คิดว่าตามแฟชั่น (เพราะตอนนั้นเพื่อนๆ ใส่แว่นกันเยอะมาก) ก็เลยไม่ตัดให้ จนไปๆ มาๆ พอไปวัดสายตาครั้งแรกปุ๊บก็เจอที่สั้น 250 ไปเลย

เพราะงั้นถ้าใครเห็นรูปสาวไกด์ตอนเด็กๆ จะเห็นได้ว่าแตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง เพราะตอนนั้นใส่แว่นหนาเตอะ หัวกระเซิง ฯลฯ หุๆ



๕. สาวไกด์ฯ เป็นลูกที่ขอจากเจ้าแม่กวนอิม เนื่องจากแม่ของสาวไกด์ฯ แต่งงานกับพ่อมา ๓ ปีแต่ไม่มีลูก (ทั้งที่ไปตรวจแล้วก็ปกติดี) จึงไปขอจากศาลเจ้าที่เพชรบุรี ก็ได้ทันทีสมใจนึก ทำให้สาวไกด์ฯ มีภารกิจต้องไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมทุกปีในวันเกิด ถ้าปีไหนติดธุระในช่วงของวันเกิด (เช่น ออกทริป) ก็ต้องรีบไปไหว้โดยเร็วที่สุดทันทีที่สามารถ

และด้วยประการฉะนี้ สาวไกด์ฯ จึงได้รับการขอร้องให้เลิกกินเนื้อวัวมาตั้งแต่มอหกจนปัจจุบัน (ทั้งที่เป็นเนื้อที่ชอบกินที่สุดในชีวิตนี้แล งืออออ)



อ่า...หมดแล้ว







หลังจากตัดคนที่สาวไกด์อยาก tag แต่โดน tag ไปแล้ว (ซึ่งเยอะมากๆ เลยวุ้ย มาช้าก็เสียเปรียบงี้แหละ งือออออ)

สาวไกด์ฯ จึงขอ tag เพื่อนบล็อก ๕ ท่านดังต่อไปนี้นะคะ (เอ่อ..หวังว่ายังไม่โดนแท็กกันนะคะ) “ผมอยู่ข้างหลังคุณ”, = p o o k p u i =, Aka Prita, สวย ส่ายสุดๆ, มัชฌิมา (บางท่านหลังไมค์ไปขออนุญาตแล้วค่ะ บางท่านก็มัดมือชกไปแล้ว ไม่รู้จะมัดสำเร็จหรือเปล่า เหอๆ )




เรียนเชิญอ่านและแสดงความเห็นได้ตามอัธยาศัยค่ะ





สายผู้รับ tag ต่อจากสาวไกด์ใจซื่อ(กร๊ากกกก ทำยังกะสายธุรกิจขายตรง)


๑. สาย Aka Prita
Aka prita >> ๑.๑ Yubing
>> ๑.๒ mouse4006
>> ๑.๓ WangAnJun(ยังไม่ได้อัพ)
>> ๑.๔ มัชฌิมา (แท็กซ้ำกับจขบ.นะนี่คุณปรีดา ชิ)


๒. สาย "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" >> ๒.๑ nanoguy
>> ๒.๒ azzurrini
>> ๒.๓ บลูยอชท์
>> ๒.๔ OncE UPoN'-'a MaN
>> ๒.๕ ลิปดา-พิลิปดา

๓. สาย =p o o k p u i= (แจ้งว่าจะอัพวันที่ ๑๓ ม.ค.ค่ะ)
=p o o k p u i= >> ๓.๑ คุณวี
>> ๓.๒ หมาร่าหมาหรอด
>> ๓.๓ ชาเขียว
>> ๓.๔. พี่ก๊อย-กลัวที่หนาย
>> ๓.๕ ว่านน้ำ




๔. มัชฌิมา (แจ้งว่าไม่แท็กใครต่อค่ะ)


๕. สายคุณโป๋ย สวย ส่ายสุดๆ (ต้นสายอัพแล้ว ๑ ข้อค่ะ - ขำมั่กๆ)
สวย ส่ายสุดๆ >> ๕.๑ ตี๋หล่อมีเสน่ห์ (ยังไม่ได้อัพ)




เอ่อ..สายแท็กท่านใด ไม่ต้องการอัพ แจ้งได้เลยนะคะ จะขึ้นแจ้งให้ แหะๆ







 

Create Date : 11 มกราคม 2550    
Last Update : 16 มกราคม 2550 14:52:43 น.
Counter : 1534 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  

สาวไกด์ใจซื่อ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 203 คน [?]




ชอบอ่านหนังสือและดูหนังค่ะ ตอนนี้ทำงานด้านการท่องเที่ยวอยู่ นิสัยดีบ้างร้ายบ้าง แล้วแต่สภาวการณ์และคนที่เจอ


เนื้อหาและรูปภาพทั้งหมดในบล็อกสงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ไม่อนุญาตให้นำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล็อก


ติดต่อเจ้าของบล็อกได้ที่ theworpor@yahoo.com
หรือ
https://www.facebook.com/saoguide






Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add สาวไกด์ใจซื่อ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.