+++จดหมายที่ไม่เคยได้ส่ง+++

ถึงเธอ..


เป็นอย่างไรบ้าง อยู่ทางโน้น กับเมืองใหม่ ผู้คนใหม่ๆ มีเพื่อนบ้างหรือยัง?

แต่ก็น่ามีได้แล้วล่ะนะ

เพราะเธอแค่เปลี่ยนเมือง แต่เป็นประเทศที่เธอเคยไปอยู่มาตั้งหลายปีแล้ว

เสียใจนะที่ไม่ได้ไปส่งเธอที่ดอนเมืองในครั้งล่าสุด...จริงๆ อยากไปนะ..อยากไปมาก..ไม่รู้เธอจะเชื่อหรือเปล่า..แต่หลายๆ ครั้งฉันก็รู้สึกว่า เหตุการณ์หลายๆ อย่างนี่ไม่เอื้ออำนวยให้ชั้นเอาซะเลย


ทุกครั้งที่เธอจะไป..จะมา หรืออะไรก็ตามแต่ที่จะทำให้เราเจอกันได้ ชั้นมีอันต้องกลับบ้าน แม่มาหา หรืออะไรก็ตามที..น่าแปลกมั้ย..หรือใครบางคนข้างบนอาจไม่อยากให้ชั้นเองรู้สึกกับเธอมากไปกว่านี้ก็ได้


แต่ "คนข้างบน" นั่นก็น่าจะรู้นี่นา ว่าชั้นไม่เคยล้ำเส้นไปเลยสักครั้ง

รู้ดีว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน..แค่ไหน

รู้มาตลอด..และก็ทำตัวมาด้วยดีตลอด



แต่ก็นั่นล่ะนะ...

เรื่องบางอย่าง เค้าไม่ยอมให้เราเข้าใจในเหตุผลของการกระทำของเค้าในตอนนี้หรอก

บางทีอีกปี อีกสองปี หรืออีกสิบปีข้างหน้าชั้นคงเข้าใจ ว่าอะไรทำให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้

ใช่มั้ย?....


ชั้นเชื่อว่าเธอรู้ว่าชั้นรู้สึกกับเธอยังไง

รู้มาตลอด...แต่ทำเหมือนไม่รู้


"เธอไม่ใช่คนโง่" อันนี้ชั้นแน่ใจมากๆ

และก็รู้ว่าเธอทำเป็นเหมือนไม่รู้นั้นเพราะอะไร

เป็นชั้น..ชั้นก็คงทำเหมือนเธอน่ะแหละ



เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอก

เราเป็นได้ก็แค่เพื่อน..เพื่อนแบบนี้..เพื่อนแบบที่ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ


เพื่อนคนที่ทำให้ใจชั้นไหวได้ทุกครั้งที่เจอกัน

เพื่อนที่ทำให้ชั้นยิ้มเมื่อได้ยินชื่อเธอ..ไม่ว่าในประโยคไหน ในลักษณะใด




การได้รักใครโดยไม่คิดจะครอบครอง (เพราะมันเป็นไปไม่ได้) มันเป็นอย่างนี้เอง..มีความสุขอย่างนี้นี่เองนะ


ไม่หึงหวง..ไม่เจ็บปวด..ไม่คาดหวัง



ความรู้สึกที่ชั้นมีให้เธอ..ก็ไม่คิดว่าจะยาวนานขนาดนี้เหมือนกัน


สิบกว่าปีได้แล้วใช่มั้ย?


นับแต่เรารู้จักกันเป็นครั้งแรก




อืมม์...



หนังสือทุกเล่มที่ชั้นให้เธอในวันเกิด...มันมีความหมายเสมอนะ



ไม่รู้ว่าเธอจะได้อ่านมันไหม


กับคนที่บอกว่า

ชอบสะสมหนังสือสวยๆ แต่ไม่ค่อยได้อ่าน



แต่ที่จำได้ เธอคงได้อ่าน "คิดถึงทุกปี" น่ะแหละ

อ้อ...แมวน้อยร้อยหมื่นชาติด้วย
(อันนี้อาจไม่จบก็แย่แล้ว)




แล้ว Blue กับ Rosso น่ะเธอได้อ่านมั้ย?


ไม่เคยถามเหมือนกัน






ปีนี้ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดเลย


ได้ข่าวว่าอีกไม่กี่วันเธอจะกลับมาอีกครั้ง
(อันนี้แปลกใจพอสมควร
ก็เธอเพิ่งกลับไปนี่นะ..
แต่เห็นเพื่อนบอกว่าเธอกลับมาก่อนจะไปอยู่ยาวอีกครั้ง)



เตรียมหนังสือวันเกิดไว้ให้เธอแล้วหละ


ไม่รู้จะชอบมั้ย


แต่คนให้น่ะ..ชอบมันนะ






รู้สึกดีใจที่จะได้เจอกับเธออีกครั้ง..แม้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอเองจะไปอยู่ที่ไกลแสนไกล


ไม่รู้จะแต่งตัวยังไง..(ทำตัวเหมือนเป็นเด็กสาวๆ วัยรุ่นยังไงยังงั้น)




เธอเปลี่ยนไปเยอะหรือเปล่าก็ไม่รู้



เราไม่เจอเธอนานมากแล้วจริงๆ นะ


คุยก็ไม่ค่อยได้คุย


msn ก็ไม่ได้เจอกันเลย
(ชั้นออนไลน์น้อยมาก ตั้งแต่มาทำงานประจำที่นี่)




สำหรับชั้น...

เรื่องของเราก็คงเป็นเรื่องงามๆ เรื่องหนึ่งในชีวิต

ที่ชั้นจะยิ้มได้ทุกครั้งเมื่อนึกถึง

ที่ชั้นจะรู้สึกดีทุกครั้งเมื่อได้คิดถึงมัน






ไม่ว่าตอนนี้ข้างกายชั้นจะมีใคร

แต่ในความทรงจำของชั้น..มีเธออยู่เสมอนะ









 

Create Date : 28 กันยายน 2548    
Last Update : 28 กันยายน 2548 17:31:25 น.
Counter : 1126 Pageviews.  

+++กลับไปแล้ว+++


"มุมหนึ่ง...ในหัวใจ"





เขาและเธอ...ก็ "รัก" กันดี


เมื่อเห็นเธอมีความสุข...ฉันเองสุขใจยิ่งกว่า



แต่ว่าในบางครั้ง...

ต้องแอบมีน้ำตา- - -


ที่ ฉั น ไ ม่ ไ ด้ เ กิ ด ม า เ ป็ น เ ข า



.....................................





เพราะเจอเธอ..เมื่อสายเกินไป


ก็ "รู้" ว่าไม่มีสิทธิ์- - -

ครอบครองใจเธอทั้งใจ




จะขอเพียง...

"มุมเล็ก" มุมหนึ่งในหัวใจ



ไม่หวังจะยืนอยู่กลางใจเธอ...






อยากขอ...

แค่คิดถึงกันหน่อย


ว่ามีคนเฝ้าคอย..และยังรอรักเธอ- - เรื่อยไป




จะขอ...

เป็นส่วนที่ "เล็กที่สุด" ในหัวใจ


จะมีฉันได้ไหม?

ข้างในใจเธอ...?





แค่มีฉัน "สักนิด"



...ข้างในใจเธอ...







โชคดี..ไม่รู้จะได้เจอกันอีกหรือไม่

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่



ความรู้สึกที่มีมา..ยังมีให้เสมอ

ยังเหมือนเดิม


และจะเก็บมันไว้กับตัวเองนะ




...โชคดีจ้ะ...





 

Create Date : 18 กันยายน 2548    
Last Update : 18 กันยายน 2548 22:21:30 น.
Counter : 1145 Pageviews.  

+++วันเกิดของเธอ...อวยพรย้อนหลัง..คิดถึงจังเลย+++

เคยเขียนถึงเพื่อนคนนี้ครั้งหนึ่งแล้วค่ะ


เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เป็นวันเกิดของเขา
(ซึ่งวันเกิดเขาตรงกับวันเกิดเพื่อนรักที่สุดคนหนึ่งของเรา
เราจึงไม่เคยลืมวันเกิดเขาเลย)


แล้วเขาก็กลับมาจากแดนไกลในวันเกิดนี้



อยากเจอมาก..แต่ด้วยภารกิจตัวเอง..ก็เลยทำไม่ได้

ได้แต่โทร.ไปอวยพรสั้นๆ





วันต่อมาเธอโทร.มาชวนเราไปกินเหล้ากะเพื่อนๆ คนอื่นๆ
(ฉลองวันเกิดและต้อนรับการกลับมา)


แต่เราไปไม่ได้ เพราะเช้าอีกวันต้องไปเชียงรายแต่เช้า

เศร้าจัง



ยิ่งรู้ว่า เธอจะกลับไปอาทิตย์หน้า

แล้วก็คงไปทำงานที่แดนไกลอย่างถาวร

จะกลับมาก็นานๆ ครั้ง

ก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกใจหายน่ะ



แต่ทำไงได้...

ชีวิตเธอต้องก้าวไปนี่นะ

เป็นการก้าวไปในทางที่ดีด้วย


เราเองก็ได้แต่ยินดี..แล้วก็เก็บความรู้สึกเดิมๆ ไว้กับตัวเอง



อย่างที่บอก...

ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างเรา



การที่เราเป็น "เพื่อน" กัน

ทั้งที่เรามีความรู้สึกบางอย่างให้เธออย่างนี้


เราว่ามันดีนักหนาแล้ว



อย่างน้อยเราก็ไม่เคยเจ็บปวดเมื่อเธอมีคนรัก

ไม่เคยหึงหวง..ไม่เคยรู้สึกอะไรแย่ๆ อย่างที่เรารู้สึกกับคนรัก



แม้บางครั้งจะรู้สึกอึดอัดบ้าง

ที่อยากทำบางอย่าง..แต่ก็ทำไม่ได้

อยากแสดงออกมากกว่านี้..

ว่าห่วงนะ...อยากให้กำลังใจนะ

แต่ก็ทำไม่ได้




มีกรอบให้ตัวเองมากไปหรือเปล่าก็ไม่รู้




แต่เอาเถอะ...เราก็มีความสุขดีกับสิ่งที่เป็นอยู่


แล้วก็เห็นเธอมีความสุขกับการใช้ชีวิต


แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ





ขอใช้พื้นที่ตรงนี้อวยพรวันเกิดให้เธออีกทีนะ



อยากให้รอบปีอายุของเธอปีนี้..

เป็นปีที่เธอจะพบสิ่งดีๆ ยิ่งกว่าทุกๆ ปีที่ผ่านมา

พบความรักที่ทำให้ตัวเธอเองสามารถ "หยุด" ไว้ได้

ขอให้เจอความรักที่ยืนนานและเป็นความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนนะ



อยากเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตเธอมีความสุข

แต่ก็ได้แต่คิดน่ะแหละ



เข้มแข็งเมื่อเจออุปสรรค


ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี และขอให้เป็นการสอนเธอให้เติบโตยิ่งขึ้น




ยังอยากเห็นเธอมีความสุขเสมอนะ




 

Create Date : 10 กันยายน 2548    
Last Update : 10 กันยายน 2548 1:09:41 น.
Counter : 1175 Pageviews.  

+งานบริการ...รอยยิ้มอยู่ข้างหน้า-ความขมขื่นอยู่ข้างหลัง+

อาชีพงานบริการ


เป็นอาชีพที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นได้เลยนะ

ด้วยนิสัยตัวเองเมื่อก่อนนั้นเนี่ย...

แบบ..ตรงไปตรงมา ไม่ยอมคน ไม่สนิทกับใครก็จะไม่คุยด้วย
ไม่ใช่คนอ่อนหวาน พูดจาโผงผางเสียงดัง ฯลฯ
(ขืนไปทำงานบริการตอนนั้น ได้ฆ่าลูกทัวร์ตายแน่)



จนเรียนอยู่ปีสองซัมเมอร์

ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาคุยกับเราว่า
เห็นว่าอยากได้งานพิเศษทำนอกเหนือจากเรียนไม่ใช่เหรอ

ก็เลยชวนมาเป็นไกด์
(จริงๆ ก็แค่ผู้ช่วย เป็นสตาฟน่ะ ยังไม่ใช่ไกด์หรอก)


พี่เค้าบอกว่า เห็นเราช่างเทคแคร์ดี
(ตอนไหนฟะ?)

ก็ลองไปสมัครดู


ตอนแรกพี่บอกให้ไปเขียนใบสมัครไว้เฉยๆ แต่งตัวตามสบาย

ก็เลยใส่กางเกงยีนส์เสื้อยืดไปเลย


ปรากฏเค้าเรียกสัมภาษณ์เลยค่ะ

งงเหมือนกัน ให้ทำอะไรแปลกๆ ด้วย
(บอกเคยรำ ก็ให้รำให้ดูเลยน่ะ)



หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ก็มีเพจมาบอกว่า ผ่านการสัมภาษณ์แล้ว


อืมม์..แล้วก็ทำงานนี้มาเป็นสิบปีเลย




เมื่อก่อนเวลาไปกินร้านอาหารต่างๆ

แล้วเจอคนเสิร์ฟอาหารหน้าตาบึ้งตึง

ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส กระแทกอาหารฯลฯ

รู้สึกแบบ...เฮ้ย..ทำงี้ได้ไง ทำงานบริการนะเฟ้ย



แต่หลังจากทำงานบริการมา 10 ปี ตอนนี้ได้คำตอบแล้วค่ะ



อันเนื่องมาจากงานบริการที่ต้องเห็น "ลูกค้าเป็นพระเจ้า" เนี่ย

มันสร้างความกดดัน ความขมขื่น ความบีบคั้น ฯลฯ

จนทำให้คนเรามันหมดความอดทนและแปรเปลี่ยนไปได้จริงๆ นะคะ



มันเป็นงานที่ต่อให้เรารู้สึกแย่ขนาดไหน ชีวิตกำลังเจ็บปวดมากมาย

แต่สิ่งที่ต้องทำคือ ยิ้มแย้ม สดใส ร่าเริง อ่อนหวานตลอด


มันขัดแย้งในตัวเองอย่างมโหฬารเลย


และมันทำให้คนที่ทำงานบริการแต่ละคน เวลาอยู่นอกงาน

จะเป็นอะไรที่แบบ..คนละเรื่องเลย


คือ..มันจะเหมือน..ปลดปล่อยเอาทีหลังน่ะ

คนใกล้ชิดก็ไม่ดูแล

คนเคยละเอียดอ่อนก็หยาบกระด้างขึ้น
(เรานี่เห็นกับตัวเองชัดมาก)


ไม่รู้ว่าเป็นกับคนที่ทำงานบริการทุกอาชีพหรือเปล่า?

แต่การทำทัวร์นี่เราเห็นชัดเจนมากๆ เลยน่ะ



โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาไปใช้งานบริการของคนอื่น

คนกลุ่มนี้จะเป็นคนที่เรื่องมาก เอาโน่นเอานี่มากมาย
(อันนี้เป็นบางคนค่ะ)

จนเราต้องปรามกันเองว่า

"ทีเวลาลูกทัวร์ขอโน่นนี่ บ่นกันจั๊ง
เวลาตัวเองเนี่ย เรื่องมากกว่าลูกทัวร์อีก"

ก็จะเพลาๆ กันลงได้มั่ง




เมื่อก่อนเคยสงสัยเวลามีคนมาบอกเล่า
กรณีหมอหรือพยาบาลนิ่งเฉยกับคนที่เจ็บป่วยมากๆ


เราสงสัยมากว่าเค้านิ่งเฉยกับชีวิตของคนได้อย่างไร



แต่พอมาทำตรงนี้แล้วเนี่ย..เราก็เข้าใจมากขึ้นนะ



คือมันเหมือนคนๆ หนึ่งที่เจอเรื่องเดิมๆ อยู่ทุกวี่วัน

มันเริ่มกลายเป็น "ความชาชิน"

และเป็น "เรื่องธรรมดา" ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

จึงทำให้เค้าไม่กระตือรือร้น เฉยชา และเนือย



เพียงแต่ตอนเราทำทัวร์...

เวลาเกิดอาการอย่างนี้เมื่อไหร่

เราเลือกที่จะพักการออกทัวร์ เพื่อให้ตัวและหัวใจพร้อมเสียก่อน



แม้จะไม่ได้ทุกครั้งด้วยปริมาณงานที่เข้ามา

แต่ถ้ามีโอกาสก็จะพัก


เพราะไม่อย่างนั้น..เราก็จะทำงานบริการออกไปห่วยๆ
แบบที่เราเคยเกลียดคนที่ทำงานบริการอื่นที่เคยบริการห่วยๆ ให้เรา



แต่พวกหมอ..พวกพยาบาลล่ะ?

เค้ามีเวลาพักตัวและหัวใจของตัวเองบ้างมั้ยน้อ?





งานบริการ..ตรงนี้..ทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้นนะ



ขณะเดียวกัน...

ก็เศร้ามากขึ้นด้วย



เข้าใจ...แต่ก็เสียใจจัง



มนุษย์นี่มีขีดจำกัดกันทุกคนจริงๆ


อยู่ที่ว่าแต่ละคนมีขีดจำกัดในเรื่องอะไร...แค่นั้น









ท่านใดที่เพิ่งมาเยี่ยมบ้านสาวไกด์ฯ ครั้งแรก

(หรือหลายครั้งแล้วแต่มีหนังและหนังสือเรื่องใหม่มานำเสนอ)

เรียนเชิญที่บล็อกนี้นะคะ

กรุณาหย่อนตั๋วหนังหรือเสียบที่คั่นหนังสือ




 

Create Date : 24 สิงหาคม 2548    
Last Update : 24 สิงหาคม 2548 13:22:16 น.
Counter : 1852 Pageviews.  

++กลับมาจากงานแต่งงานพร้อมน้ำหนักขึ้นอีก ๒ กิโล++




กลับมาจากนครศรีธรรมราชแล้วค่ะ

เพื่อนแต่งงานเมื่อวันพฤหัสบดี แต่อยู่กันต่อ

รูปที่เห็นข้างบนเป็นรูปตอนหลั่งน้ำสังข์ค่ะ



เจ้าบ่าวดำมากๆ เลยนะคะ (เล่นไม่แต่งหน้าเลยหนิ)


อยู่ต่อพร้อมกับอาหารใต้ที่เราชอบมากๆๆๆๆ

เราชอบทะเล ชอบอาหารใต้

น่ามีแฟนเป็นคนใต้นิ

แต่กลัวคนใต้ง่ะ

แค่มีเพื่อนสองคนนี้เป็นคนใต้ได้นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องพิเศษสำหรับเราแล้ว




อยู่ต่อกับอาหารใต้ที่ได้กินดังต่อไปนี้

- แกงส้มยอดมะพร้าวปลากระพง (ที่บ้านเราเรียกแกงเหลือง)
- ขนมจีนน้ำยากะทิปลา (อร่อยมากๆ ขอบอก แต่ต้องเป็นฝีมือแม่เจ้าสาวนะ)
- แกงไตปลารสจัดใส่สะตอ
- ปูผัดกะทิ
- หมูคั่วกลิ้ง
- หมูคั่วเคย
- ปลาทอดขมิ้น


อร่อยๆๆๆๆๆ

ได้กินซีฟู้ดเผาสมใจอยากด้วยง่ะ




ผลของการกินแบบตามใจปากเต็มที่

น้ำหนักขึ้นมา ๒ กิโล



ได้ไปเล่นน้ำตกอ้ายเขียวด้วยค่ะ

สนุกตรงที่มันมีหินช่วงหนึ่งให้เราเล่นสไลเดอร์ลงมาที่แอ่งข้างล่างได้ด้วย


สนุกและมีความสุขมากๆ เลยค่ะ


ตอนนี้ไม่มีหนังสือ หนังหรืออื่นๆ มาเล่าอัพนะคะ


เพราะงั้นฟังเรื่องราวของเราไปก่อน
(แก้คิดถึง อิอิ)



อ้อ...สำหรับใครที่เพิ่งเข้ามาบล็อกเราเป็นครั้งแรก

รบกวนไปลงชื่อที่สมุดเยี่ยมด้วยนะคะ

ที่นี่นะคะ กรุณาหย่อนตั๋วหนังหรือเสียบที่คั่นหนังสือ


ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมนะคะ




 

Create Date : 22 สิงหาคม 2548    
Last Update : 22 สิงหาคม 2548 14:37:49 น.
Counter : 1314 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  

สาวไกด์ใจซื่อ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 203 คน [?]




ชอบอ่านหนังสือและดูหนังค่ะ ตอนนี้ทำงานด้านการท่องเที่ยวอยู่ นิสัยดีบ้างร้ายบ้าง แล้วแต่สภาวการณ์และคนที่เจอ


เนื้อหาและรูปภาพทั้งหมดในบล็อกสงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ไม่อนุญาตให้นำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล็อก


ติดต่อเจ้าของบล็อกได้ที่ theworpor@yahoo.com
หรือ
https://www.facebook.com/saoguide






Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add สาวไกด์ใจซื่อ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.