อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. ปรินิพพานเฉพาะตน 2
ภิกษุ ท.! ก็ภิกษุย่อม .. ..มั่นหมายซึ่งสิ่งใด ..มั่นหมายในสิ่งใด ..มั่นหมายโดยความเป็นสิ่งใด ..มั่นหมายสิ่งใดว่าของเรา, สิ่งที่เขามั่นหมายนั้นย่อมเป็นโดยประการอื่นจากที่เขามั่นหมายนั้น. สัตว์โลกผู้ข้องอยู่ในภพ เพลิดเพลินอยู่ในภพนั่นแหละ จักเป็นผู้มีความเป็นโดยประการอื่น.
(ข้อความต่อไปนี้ได้ตรัสหลังจากตรัสข้อความในหมวดที่หก คือหมวดมนายตนะจบแล้ว :-)
ภิกษุ ท.! ขันธ์ ธาตุ อายตนะ มีอยู่มีประมาณ เท่าใด; ..
ภิกษุย่อม ไม่มั่นหมายแม้ซึ่งขันธ์ ธาตุ อายตนะ นั้น ไม่มั่นหมายแม้ ใน ขันธ์ธาตุอายตนะนั้น ไม่มั่นหมายแม้ โดย ความเป็นขันธ์ธาตุอายตนะนั้น ไม่มั่นหมายขันธ์ธาตุอายตนะนั้น ว่าของเรา.
ภิกษุนั้น เมื่อไม่มั่นหมายอยู่อย่างนี้ ก็ไม่ถือมั่นสิ่งใด ๆ ในโลก, เมื่อไม่ถือมั่นก็ไม่สะดุ้ง, เมื่อไม่สะดุ้งก็ปรินิพพานเฉพาะตนนั่นเทียว,
เธอนั้น ย่อมรู้ชัดว่า "ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้วกิจที่ควรทำได้ทำสำเร็จแล้ว กิจอื่นที่จะต้องทำเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีก" ดังนี้.
ภิกษุ ท.! นี้แล คือ "ปฏิปทาเป็นเครื่องสะดวกแก่การเพิกถอนความมั่นหมายทั้งปวงนั้น. . . . สฬา. สํ. ๑๘/๒๘/๓๔.
Create Date : 22 มิถุนายน 2558 |
|
0 comments |
Last Update : 22 มิถุนายน 2558 6:20:17 น. |
Counter : 628 Pageviews. |
|
|
|