อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. อุปมาแห่งเวทนา
.
ภิกษุ ท.! เมื่อฝนเมล็ดหยาบ ตกในสรทสมัย (ท้ายฤดูฝน ), ต่อมน้ำ ย่อมเกิดขึ้นและแตกกระจายอยู่บนผิวน้ำ.
บุรุษผู้มีจักษุ (ตามปรกติ) เห็นต่อมน้ำ นั้น ก็เพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคาย.
เมื่อบุรุษนั้นเห็นอยู่ เพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคายอยู่, ต่อมน้ำนั้น ย่อมปรากฏเป็นของว่างของเปล่า และปรากฏเป็นของหาแก่นสารมิได้ไป.
ภิกษุ ท.! ก็แก่นสารในต่อมน้ำนั้นจะพึงมีได้อย่างไร, อุปมานี้ฉันใด;
ภิกษุ ท.! อุปไมยก็ฉันนั้น คือ เวทนา ชนิดใดชนิดหนึ่ง .. - มีอยู่จะเป็นอดีตอนาคตหรือปัจจุบันก็ตาม - เป็นภายในหรือภายนอกก็ตาม - หยาบหรือละเอียดก็ตาม - เลวหรือประณีตก็ตาม - มีในที่ไกลหรือที่ใกล้ก็ตาม;
ภิกษุรู้สึกในเวทนานั้น ย่อมเพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคาย. เมื่อภิกษุนั้นรู้สึกอยู่เพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคายอยู่, เวทนานั้น ย่อมปรากฏเป็นของว่างของเปล่า และปรากฏเป็นของหาแก่นสารมิได้
ภิกษุ ท.! ก็แก่นสารในเวทนานั้นจะพึงมีได้อย่างไร. . . . ขนธ. สํ. ๑๗/๑๗๑/๒๔๓.
Create Date : 15 พฤษภาคม 2556 |
|
0 comments |
Last Update : 15 พฤษภาคม 2556 6:06:49 น. |
Counter : 927 Pageviews. |
|
|
|