..
ในออฟฟิศ ผมนั่งกวาดตาไปตามตัวหนังสือหน้าจอ
อากาศเย็น คนกอดอกให้ความอุ่นตัวเอง
อากาศเย็นแต่ผมก็ยังปล่อยให้มันเล็ดลอดเข้ามา ด้วยความตั้งใจ
เช้านี้ เป็นวันแรกที่ผมพันผ้าพันคอปุกปุยสีขาวที่เธอถักให้
มันอุ่นมาก มันขัดกับบุคคลิกของผมมาก
ผ้าพันคออ่อนหวาน คนพันดูแห้งแล้ง
ชุดดำสนิททั้งชุด กับผ้าพันคอสีขาวสะอาด .. ขาวและดำ
สำหรับผม มันเป็นเรื่องปกติ ผมอยู่ในโลกที่ทุกอย่างมันขัดแย้งอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว
ปวดเมื่อย ผมยืดตัวบิดขี้เกียจ
พี่สาวถามผมว่า ยุ่งไหม .. ผมตอบไม่ยุ่งมากนัก
พี่อีกคนถามผมว่า เหนื่อยไหม .. ผมตอบว่าไม่เหนื่อย
ไอ้คนปากแข็ง จริงๆเอ็งเหนื่อยกาย วุ่นวายใจอยู่แทบบ้าแล้วใช่ไหม
อืมม ก็ผมอยากดูแข็งแรงในสายตาของคนที่ผมรัก มันก็แค่นั้นเอง
ผมเริ่มนั่งวางแผนงานของวันนี้
ผมจะหายหัวไปจากออฟฟิศช่วงบ่าย ผมจึงจำต้องเช็คตารางดีๆ
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องมาหรอก" เธอบอกผมว่าอย่างนั้น
แล้วจะไม่ให้ผมไปได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจของผมมันไม่สบายและวิตกกังวล
จะไม่ให้ผมไปได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจของพี่เจ็บปวด จนพี่ปวดร้าวไปทั้งอก
เห็นไหม ทีพี่ พี่ยังไม่บอกผมเลยว่าไม่สบาย
ผมรู้ ว่าผมไม่ใช่หมอ
ผมไป ผมก็คงวินิจฉัยโรคอะไรให้ไม่ได้
แต่พี่รู้ไหม หมอที่ดีที่สุดสำหรับหัวใจ คือหมอที่มีความรักให้พี่เหมือนผมนี่ละ
พี่ฮะ หากผมเติมความรักของผมใส่ขวดไว้ให้พี่ได้
ผมจะเติมมันให้พี่ดื่มทุกเช้าเลย เผื่อพี่จะได้ไม่เจ็บป่วย
เผื่อพี่จะได้ไม่ต้องเจ็บหัวใจอีกเหมือนที่ผ่านมา
แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องน่าขำใช่ไหมฮะ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ความรัก ห้ามคนไม่ให้เจ็บป่วยไม่ได้
แต่ผมว่า มันป้องกันเราได้นะ เพราะเราจะดูแลตัวเองดีๆ หากรู้ว่ามีคนรักเราใช่ไหม
พวกพี่ๆและคนที่บ้าน ทำให้ผมรู้สึกอย่างนั้น
พวกคุณทำให้ผมรู้ว่า ผมต้องดูแลตัวเองดีๆ
ผมกระชับผ้าพันคอเข้ากับลำคอ
แค่เป็นหวัด พวกคุณก็ยังไม่อยากให้ผมเป็นเลยใช่ไหม
ดังนั้น พวกคุณอย่าเป็นอะไรที่ร้ายแรงเลย
พี่อย่าเป็นอะไรที่ร้ายแรงเลย .. ผมได้แต่ภาวนา
Create Date : 21 พฤศจิกายน 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2551 8:14:53 น. |
Counter : 523 Pageviews. |
|
|
|
|
แต่ผมว่า มันป้องกันเราได้นะ เพราะเราจะดูแลตัวเองดีๆ หากรู้ว่ามีคนรักเราใช่ไหม"
เราว่าใช่อย่างที่คุณบอกนะค่ะ