เกือบสี่ทุ่ม ผมปิดไฟในห้องทำงาน ปิดประตู

ผมเป็นคนสุดท้ายของชั้นนี้

ทางเดินมืดสนิทเมื่อผมปิดสวิชไฟส่วนกลางลง



ผมเดินกลับที่พักอย่างช้าๆ

ทางเดินยังคงเปียกฝนที่ตกไปเป็นระยะตลอดบ่าย

ต้นไม้ครึ้มสองข้างทางเดิน เงียบสนิท ไม่มีคนสักคนบนทางเดินนั้น

เงียบสนิท แม้แต่ต้นไม้ก็ยังไม่คุยกันเอง

เงียบสนิท แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่มีเสียงปลอบโยนใดๆให้หัวใจ



ผมรู้สึกเหมือนหลุดออกจากกรอบที่ทำงานด้วยสภาพที่ผิดรูปร่าง

ความกดดัน ความคาดหวัง ความผิดหวัง รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ

ทุกอย่างมันอัดมาที่ตัวผมตลอดช่วงที่ผ่านมา



ผมเงยหน้ามองต้นไม้สีดำทะมึน

ผลักให้น้ำที่เอ่อออกมา ไหลกลับลงไปในตา

ยังไม่ใช่ตอนนี้ .. ยังไม่ใช่



นึกถึงเพลงที่เพื่อนมาทิ้งแค่บางถ้อยคำไว้

นั่นแหละผมตอนนี้


Sometimes I feel
Like I don't have a partner

Sometimes I feel
Like my only friend
Is the city I live in
The city of angels

Lonely as I am
Together we cry





ความรู้สึกโหยหาที่ๆผมรักทวีความรุนแรงขึ้นทุกวัน

ที่ๆนี่ แม้ผมจะรัก แต่ทำให้ผมอุ่นใจไม่ได้ และผมก็รู้ว่าที่ๆความรู้สึกของผมจะได้รับการเยียวยาคือที่ไหน




คืนนี้ .. ผมล้มตัวลงนอน

ความรู้สึกบิดเบี้ยว ไม่สมดุล



ผมต้องอยู่กับมันให้ได้ ผมรู้แค่นั้นเอง

I don't ever want to feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way

Create Date : 09 กรกฎาคม 2551
Last Update : 9 กรกฎาคม 2551 7:57:23 น.		6 comments
Counter : 665 Pageviews.
Share Tweet