ค่ำวันอังคาร

ผมติดพายุฝนอยู่ในที่ทำงาน จะว่าไปผมก็ยังทำงานไม่เสร็จอยู่ดี

ผมนั่งอ่านงานเรื่อยเปื่อย จนหน้าจอหนึ่งเด้งมากระพริบ

ผมเหลือบมอง จึงเห็นชื่อของเขา


นานมากแล้วสินะ ที่ผมไม่ได้คุยกับเขา

จะว่าไป ผมก็เพิ่งปลด blocked contact ออกจากชื่อเขาวันนี้เองนีนา

ในช่วงงานแบบนี้ ผมไม่นึกอยากคุยกับใคร แม้กระทั่งเขา

เขาถามว่าผมสบายดีไหม งานยุ่งสินะ ฯลฯ

ผมตอบคำถามที่รัวยิงเข้ามาสั้นๆ และถามกลับไปติดตลกว่า สบายดีใช่ไหม มีเดทเหมือนปกติหรือเปล่า

เขาเงียบไป .. คำถามธรรมดาของผมดันยิงไปตรงจุดอ่อนพอดี



เมื่อชีวิตมีคนร่วมแชร์ มันไม่ง่ายใช่ไหม

ผมไม่เคยเอ่ยปากอะไรเกี่ยวกับเธอที่เข้ามาในชีวิตเขา

ผมดีใจที่วันนี้ เขามีใครสักคนเข้ามา



.. ไม่มีใครแทนที่คุณได้ .. นั่นคือคำของเขาที่บอกกับผม


อืมม ไม่มีหรอก ไม่มีใครสามารถแทนที่ใครในใจของคนๆหนึ่งได้

ทุกคนถูกวางในตำแหน่งหนึ่งๆเสมอในหัวใจคนอื่น แล้วแต่ว่าเจ้าของหัวใจนั้นจะวางคนๆนั้นไว้ตรงไหน

ไม่ขึ้นกับคนที่ถูกเก็บวางในหัวใจ แต่ขึ้นอยู่กับเจ้าของหัวใจ

ผมจึงได้แต่นิ่งเงียบเมื่อเขาเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา

ไม่ได้ดีใจ ไม่ได้รู้สึกอึดอัด เพียงแต่ .. เข้าใจ



เขาไม่พูดอะไรมาก บอกแค่ว่าไม่รู้สิ

ผมจึงต้องถาม เพื่อให้เค้าได้ระบายออกมาบ้าง

ในชีวิตเขา คงมีแต่ผมเท่านั้นที่เขาจะคุยอะไรแบบนี้ได้

.. ไม่รู้สิ .. นั่นคือคำแปลของข้อความซ้ำซากของเขาบนหน้าจอ

ผมถอนหายใจ


มันไม่แปลก กับการไม่มีคำตอบสุดท้ายของการจัดการเรื่องราวระหว่างคนสองคน

เพราะมีมากกว่าหนึ่งคน ทุกอย่างจึงซับซ้อนเสมอ

เขาต้องการเว้นระยะห่างเพื่อเป็นตัวของตัวเอง เธอต้องการและคาดหวังมากกว่าจนทำให้เขาอึดอัด

เขาต้องการ ระยะห่าง

เธอต้องการ ความรัก



.. แล้วคุณคิดว่าควรจะทำอย่างไร .. เขาถาม

.. ไม่รู้สิ .. นั่นคือคำตอบของผม

ผมไม่ได้เล่นคำกับเขา แต่ผมไม่มีคำตอบดีๆให้

ผมจะมีคำตอบดีๆให้กับเรื่องราวของพวกคุณได้อย่างไร

ในเมื่อผมอยู่ในวงกลมวงนอกที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร

หากเป็นรักสามเส้าก็ว่าไปอย่าง .. เอ๊ยยยย ..



ผมอยากให้เขามีความสุข ผมอยากให้เธอมีความสุข

แต่ผมไม่รู้ว่า พวกคุณต้องทำอย่างไรพวกคุณถึงจะมีความสุข

ผมเป็นแค่คนนอก คุณก็รู้ดี



ผมเอ่ยขอโทษ ที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นสำหรับเขาในช่วงที่ผ่านมา

เขาคงต้องการเพื่อนคนนี้ไม่น้อย

.. คุณอยู่กับผม มากกว่าที่คุณรู้ .. นั่นคือคำแปลถ้อยคำของเขา




อืมม .. บางครั้งตำแหน่งที่ผมถูกจับวางไว้ในใจเขาก็ทำผมอึดอัด

แต่นั่นก็เป็นเพราะเป็นเขา ผมจึงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

ตำแหน่งของเขาในใจผม ก็ถูกวางไว้ในที่ๆชัดเจน

และนั่นก็เพราะเป็นผม เขาจึงขยับมามากกว่านี้ไม่เคยได้



ระยะห่างระหว่างเราแบบนี้ .. ผมว่ามันเหมาะดีแล้วล่ะนะ





ผมลากรองเท้าแฉะๆเข้าตึกที่พัก

เรื่องของเขายังคงผ่านเข้ามาในหัวแทรกกับเสียงเพลงในหูเป็นระยะ

แม่บ้านมองผม เหมือนผมเป็นผ้าขี้ริ้วเปียกน้ำที่น่ารังเกียจซะงั้น

โธ่พี่ค้าบ ถ้าพื้นมันไม่เย็น ผมถอดรองเท้าเดินขึ้นตึกให้พี่แล้ว

ดูดี๊ ผมก็พยายามเช็ดรองเท้าเป็นอย่างดีแล้วนะ




อืมม .. แล้ววันนี้ ฝนจะตกอีกไหมนะ ?