เกือบสามทุ่ม คืนวันอาทิตย์

ผมกลับมาถึงที่พัก และต่อตัวเองเข้ากับโลกออนไลน์อีกครั้ง

ผมเปิดอีเมล์ดู ไม่มีข่าวที่น่ายินดี และมีข่าวร้ายหนึ่งเรื่อง

อืมม จะว่าไป มันก็เป็นข่าวร้ายที่ผมเองก็คาดเดาได้


ในสายงานของผม การส่งงานออกไปเพื่อการตีพิมพ์ เป็นเรื่องปกติวิสัยที่เราทำกันประจำ

ในภาวะที่ต้องแข่งขันกับคนในสายงานเดียวกันทั่วโลก มันเป็นความท้าทาย

และผมก็ได้รับข่าวร้าย และข่าวดี สลับกันมาเสมอ

การทำงานในหลายปีที่ผ่าน ๆ มา ทำให้ผมเริ่มชินกับข่าวร้ายเหล่านี้ และข่าวดีคือเรื่องปกติ

เมื่อส่งงานออกไป ผมมักจะเตรียมใจไว้รับทุกอย่างที่ส่งกลับมา

หลายครั้งผมเองก็เป็นต้นเหตุของข่าวร้ายและข่าวดีของคนอื่น ๆ ในอีกหลายมุมโลก หากต้องรีวิวงานของพวกเขา

เรียนรู้ที่จะเปิดใจรับฟังคำวิจารณ์งานของตัวเอง และเรียนรู้ที่จะวิจารณ์งานคนอื่นอย่างเที่ยงธรรม .. นั่นคืออีกอย่างหนึ่งที่ผมได้จากการทำงานสายนี้

มันทำให้มุมมองในชีวิตประจำวันของผมเปลี่ยนไปด้วย




ทั้งหมดที่ว่ามา เป็นวงจรปกติของชีวิตการทำงานของผม

แต่ครั้งนี้ ผมได้รับข่าวร้ายพร้อมคำปลอบโยน

ผมว่า editor คนนี้ เป็นคนอ่อนโยนทีเดียว ข้อความสองสามประโยคที่ต่อหลังมาจากข่าวไม่ดี ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้

มันเป็นความรู้สึกดีที่มาพร้อมกับข่าวร้าย ในคืนที่ฝนตกพรำ ๆ




ผมคงหาเวลาแก้ไขงานชิ้นนี้ ก่อนร่อนออกไปอีกครั้ง

มันน่าจะเสร็จก่อนพายุนกเตนนี้จะผ่านไป

มันเป็นความท้าทายอย่างหนึ่ง และแม้จะได้ข่าวร้ายกลับมาอีก ก็ไม่เป็นไร .. ผมน่ะดันทุลังจะตายไป :)

Create Date : 01 สิงหาคม 2554
Last Update : 1 สิงหาคม 2554 8:07:14 น.		7 comments
Counter : 635 Pageviews.
Share Tweet