.. those little things ..
Oxygen..
หายใจไม่ออก
ผมเหมือนปลาทองสำลักน้ำ
ว่ายวนตัวเดียวในอ่างปลาสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าห้องทำงาน
"ก๊อกๆ " หน้าใสๆโผล่มา พร้อมทำเสียงเคาะประตู
ผมมองหน้าเธออย่างแปลกใจ
"ขอนั่งพักแป๊บนึง" ว่าแล้วเธอก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างสบายใจ
เธอคนนี้ทำงานอยู่คนละฝั่งเมือง ไหงมาโผล่ที่ห้องผมได้ฟระ
เธอหัวเราะกับหน้าสงสัยของผม
ผมก็หัวเราะเธอที่เธอหัวเราะผม
เออ .. หายใจออกแล้ว
เธอเหมือนเป็นออกซิเจนของผม
One touch ..
ยังไม่ทันขาดเสียงหัวเราะของเราสองคน ประตูก็เปิดขึ้นมาอีก
คนมาใหม่ เข้ามาตามหาคนที่เข้ามาในห้องนี้ก่อน
เธอที่มาใหม่เดินมาหา ผมลุกสละเก้าอี้ที่นั่งมานานให้เธอ
เธอเข้ามายืนข้างๆ แตะที่เอวหลวมๆ และไม่ยอมนั่งบนเก้าอี้นั้น
ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ นั่นเป็นกิริยาทุกครั้งที่เราเจอกัน
เธอจะวางมือเธอไว้ที่เอวผม กึ่งกอด กึ่งโอบ
สัมผัสหนึ่งสัมผัส อาจแทนคำพูดหลายร้อยหลายพันคำ
แต่สัมผัสของเธอ แทนคำพูดเพียงไม่กี่คำและมันเป็นคำพูดที่ผมรู้เพียงคนเดียว
Plaster ..
เขาคนถัดมา เปิดเข้าห้องมาระหว่างที่เราสามคนกำลังเริ่มคุยกันอย่างเมามัน
เขาไม่ได้มาตามหาสองคนที่แวะมาก่อนหน้า แต่เขามาหาผม
เขาเดินตรงมาหา ยื่นซองบางอย่างให้ "ของเล่นใหม่" เขาบอกว่างั้น
"พลาสเตอร์บรรเทาปวด" ผมอ่านข้างซองดังๆ เพราะเห็นว่าสายตาอีกสองคู่กำลังมองมาอย่างสนใจ
"แปะไว้ตรงหลัง อย่างนี้" เขาหันหลัง พลางเอาพลาสเตอร์นั้นวางบนหลังให้ดู
เขายังอุตส่าห์จำได้ว่าผมปวดหลัง
"แปะข้อมือก็ได้" เขาจับข้อมือผมไป และสาธิตการวางพลาสเตอร์ให้ดู
ผมหัวเราะ เขาก็ยังอุตส่าห์จำได้ว่าผมเจ็บเรื้อรังที่ข้อมือ
m&m ..
"อันนั้นกินได้ไหม ?" คุณแม่ที่อุ้มท้องลูกคนที่สองถาม
เธอแวะเข้ามา เพราะเห็นหลังของเขาคนตะกี้เข้ามาในห้องผม
ผมรีบเอาให้เธอทันที
ผมเพิ่งซื้อมันมาเติมขวดแก้วเล็กๆข้างคอมเมื่อเที่ยงที่ผ่านมา
รุ่นพี่ที่ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันบ่นผมว่า กินแต่ขนม ไม่ยอมกินข้าว
พี่ไม่รู้หรอก ว่าขนมในห้องผม มันสำหรับคนเหล่านี้มากกว่าสำหรับผม
"ไหนเรียกอาฟ้าดิ๊" ผมก้มลงกระซิบกับไอ้ตัวเล็กในพุง
แม่มันก็ได้แต่หัวเราะ เคาะหัวผมเบาๆ
มันเป็นหนึ่งเย็น ที่หัวใจผมเต้นไปด้วยจังหวะของความสุข
จากเดิมที่ผมแทบจะหายใจไม่ออกด้วยความกดดันจากงานที่ทำ
พอพวกเขาแวะมา ผมกลับเป็นปลาทองลั่นล้าขึ้นมาทันที
ผมไม่รู้ว่าคุณเรียกสิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ว่าอะไร
แต่สำหรับผม
ผมเรียกมันว่า .. ความรัก ..
ความรักของพวกเขา เป็นเหมือนออกซิเจนและสิ่งหล่อเลี้ยงหัวใจของผม
Create Date : 27 กันยายน 2551 |
Last Update : 27 กันยายน 2551 21:37:45 น. |
|
10 comments
|
Counter : 697 Pageviews. |
|
|
|
นั่งนาน ๆ ขยับตัวบ้างนะคะ ..
สวัสดีตอนบ่าย ๆ ..
ได้แต่มอง ..และคิดถึงห่าง ๆ
....
งานเยอะ ดูแลตัวเองนะคะ ^^