สิบห้านาฬิกา ห้าสิบหกนาที



แปลกใจตัวเองที่ยังไม่ง่วง

การตื่นนอนแต่เช้าตรู่ และตัวงานที่เข้าแถวกันเข้ามาหาผม คงทำให้ร่างกายผมหลั่งอะดรีนาลีน ออกมาเยอะกว่าปกติ

ปลาทองไฮเปอร์ นั่นละผมวันนี้


ผมมีเวลาไม่นานนักสำหรับเสพความสุข จากความรู้สึกความภาคภูมิใจที่สามารถทำงานเร่งด่วนได้ทัน

ทันทีที่เปิดคอมพิวเตอร์ในตอนบ่าย ข้อความของเธอรออยู่ที่นั่น

ผมใจหายวูบ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

เธอคงต้องการผมไม่น้อยในเวลาที่ผมหัวปั่นกับงาน

ผมตัดสินใจไม่โทรหา เพราะเธอคงเข้านอนแล้ว

คืนนี้ .. เธอจะหลับตาลงไหมนะ

ค่ำคืนหลังการรับฟังข่าวร้าย เธอคงต้องการผมใช่ไหม แต่เธอก็ไม่เคยจะกดโทรศัพท์มาหา

เธอคงกลัวว่าผมจะกังวล จึงชะลอเวลาของความกังวลไปอีกห้าหกชั่วโมง

ชะลอไปจนกว่าผมจะมาเห็นข้อความสั้นๆนั้นของเธอ




"มันเกิดขึ้นแล้ว จากนี้คงต้องอยู่กับมันนะคุณ"

ผมพิมพ์ไปบนหน้าจอเอ็มเอสเอ็นที่ระบุว่า คนอีกฝั่งหนึ่งไม่ได้ออนไลน์อยู่

ข้อความนี้จะถึงเธอ ก็ต่อเมื่อเธอเปิดคอมในเช้าวันต่อไป


อืมม .. ข้อความข้างบนนี่ เหมือนผมไปทำใครเค้าท้องเลยเนอะ

หากคุณกำลังมีความคิดนี้ละก็ ไม่ใช่หรอกฮะ


อืมม หากเธอท้อง มันอาจจะดีกว่าก็ได้นะ





ผมทำงานช่วงบ่ายแบบไม่เป็นสุข

ตาเหลือบมองนาฬิกาที่มุมจอคอมพิวเตอร์เป็นระยะ

นับเวลา รอให้ถึงเวลาที่เธอตื่น






สิบหกนาฬิกา สิบหนึ่งนาที


วันนี้ เวลาเดินช้าจัง






ยี่สิบสามนาฬิกา สิบหกนาที


ผมวางมือถือลง

ผมเดาความรู้สึกจากเสียงเธอไม่ออก ไม่แน่ใจว่านั่นคือความหวาดหวั่นหรือน้ำเสียงของคนที่ทำใจยอมรับแล้ว

หรือว่า น้ำเสียงที่พยายามปรับให้คล้ายปกติ เพื่อไม่ให้ผมเป็นห่วง


อืมม .. จากนี้ไปคงไม่เหมือนเดิม

แต่ผมจะอยู่ตรงนี้ละนะ .. อยู่กับคุณ

Create Date : 14 พฤษภาคม 2551
Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 23:48:24 น.		9 comments
Counter : 623 Pageviews.
Share Tweet