บ่ายแก่ๆวันอาทิตย์ แดดอ่อนๆกำลังสวย

ผมเดินเรื่อยเปื่อย

เหงื่อซึมแผ่นหลังจนเสื้อเปียกชื้น วันนี้ผมเดินมาไกล

ผมปวดไหล่ ผมเหนื่อยล้า ผมกำลังฝืนตัวเอง




ผมทรุดตัวลงนั่งริมสระน้ำ

เต่าตัวหนึ่งเดินมาทางที่ผมนั่งและเดินผ่านผมไป

มันดูคุ้นเคยกับคนมาก เต่าแถวนี้เสียสัญชาติญาณระแวดระวังภัยไปแล้ว

ผมเกรงว่ามันจะแห้งเฉาและเป็นอันตราย ผมจึงยกมันไปวางริมสระ

มันโผล่หัวมา มองผืนน้ำ และหันหลังให้กับแผ่นน้ำนั้น

มันคลานอย่างช้าๆ ปีนขึ้นมาบนคอนกรีตและออกเดินอีกครั้ง



อืมม .. มันไม่ได้หลงทาง แต่มันคงกำลังอยากจะไปไหนสักที่กระมัง



คราวนี้ ผมปล่อยให้มันเดินต้วมเตี้ยมจากไป

ผมว่า มันรู้ตัวว่ามันต้องการอะไร มากกว่าคนอย่างผมซะอีก

โทษทีเพื่อน ที่ผมทำให้คุณช้าลงไปอีกหน่อยจากเป้าหมายที่คุณจะไป

ผมนึกขอโทษมันในใจ



ตอนผมลุกขึ้น เต่าตัวนั้นยังคงยืนนิ่งอยู่บนทางที่มันเลือกเดิน

มันมองไปข้างหน้า

ผมยิ้มกับมันที่ดูแน่วแน่ มุ่งมั่น

ผมเดินผ่านมันไป บอกลามันในใจ

ผมเองก็กำลังก้าวเดินไปบนทางที่ผมเลือกแล้วเช่นกัน

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 9 มีนาคม 2552 17:31:40 น.		14 comments
Counter : 632 Pageviews.
Share Tweet