หกโมงเช้าสามสิบห้านาที

หลังจากงัวเงียเปิดสวิชท์ไฟ เปิดคอมพิวเตอร์ เสียงจากลำโพงก็ดังขึ้นทันที
มันเป็นเสียงข่าวยามเช้า
แน่นอนว่า คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของผมไม่ใช่วิทยุ ที่จะออกอากาศข่าวยามเช้าได้เองโดยที่ผมไม่กดไม่เปิดเวปสถานีวิทยุฟัง

ตึกที่ผมพักอาศัยอยู่ติดกับสถาวิทยุของมหาวิทยาลัย
เสากระจายสัญญาณ ที่บางครั้งเป็นที่ล่อสายฟ้า ยืนเก้งก้างอยู่ข้างๆตึกผม

ทุกเช้า ผมจะได้ฟังข่าวฟรี เพียงแค่เปิดลำโพง สัญญาณไลฟ์ก็วิ่งเข้ามาเองโดยไม่ต้องเปิดเวปสถานีวิทยุใดๆ
ทุกคืน ผมจะได้ฟังเพลงชอบบ้างไม่ชอบบ้างจนถึงเที่ยงคืน ก่อนเพลงสรรเสริญพระบารมี

..และทุกอย่างก็เงียบลง ..


ไม่มีสัญญาณแทรกระหว่างผมและเพลงของผมอีกต่อไป
แต่มันก็ดูเงียบๆเหงาๆไปอย่างไรไม่รู้
เหมือนบางอย่างหายไป
มันคงเป็นความเคยชิน

คล้ายๆกับชีวิตในแต่ละวัน
หากเสียงรบกวนจากสถานี คือ ความทุกข์ ที่ดูจะผ่านเข้ามาเรื่อยๆ
รู้ไหมฮะ เมื่อถึงเวลาหนึ่ง เมื่อเสียงความทุกข์คลี่คลายไป ความสุขสงบก็จะเด่นชัดขึ้นมาเอง (เวลานั้นคือ หลังเที่ยงคืน แถวหอผม)

คิดๆดูแล้ว ไม่ใช่ผมไม่มีความสุขหรอก เพียงแต่ผมทำเป็นมองไม่เห็นมันเอง

7.30 น. ถ่ายทอดสดจาก กทม.
เสียงข่าวจากสถานียังคงแทรกกับเสียงเพลงที่ผมเปิดฟังเหมือนเคย
ผมรู้สึกเป็นคนพิเศษ ที่ได้ฟังไลฟ์แบบ exclusive :)