ผมชอบสีเขียว ที่ๆผมใช้ชีวิตอยู่ทุกวัน มีสีเขียวน้อยกว่าสีเทาของอิฐปูน
เมื่อไรที่ได้เจอทุ่งหญ้ากว้างสักหน่อย ผมชอบที่จะลองจับมัน

"ห้ามเดินบนสนาม"

ฮะ หญ้าแถวนี้ มักเป็นเขตหวงห้ามเสมอ



ฝนตกพรำๆ อีกคนเดินห่างออกไปไกล แต่เธอก็ไม่ได้แปลกใจที่ผมหยุดนั่งลง
เธอยืนมองอยู่ไกลๆ ดูน่ารักใต้ร่มของเธอ

"มีอะไรรึเปล่า?" เธอถาม
ผมส่ายหัวเบาๆ จับมือเธอด้วยน้ำฝนที่เปียกติดมา
"เย็นมั้ย?" ผมถาม
อือ .. เธอยิ้ม


ธรรมชาติทำให้ผมรู้สึกสดชื่นและอยากอยู่กับมันเสมอ
และผมก็อยากแบ่งปันกับเธอ แม้ว่าเธอจะมองเห็นมันไม่เหมือนผมก็ตาม



...........


ปล. ทุ่งหญ้าแถวที่ทำงานผม หากจะลองนั่งหรือจับมัน ต้องระวังผลผลิตของพวกเจ้าตูบในมหาวิทยาลัยด้วย พวกมันก็รักสนามหญ้าพอๆกับพวกผม และก็จะปล่อยของรักไว้จองที่เสมอ ๆ

:)

ภาพ: ทุ่งหญ้าหลังที่พัก ที่วังน้ำเขียว โคราช