Bloggang.com : ภูติ : 'could you?'

'could you?'

'กลัว เมื่ออยู่คนเดียว'

ผมสะท้อนใจกับคำนี้ของเขา

ตั้งแต่รู้จักเขามาตลอดชีวิต ผมไม่เคยคิดว่าจะได้ยินคำนี้จากเขา

ในหัวของผมมีความคิดร้อยแปด .. เอ๊ะ ไม่สิ มันมีแค่ไม่กี่ความคิดที่วนเวียนหรอก

ล้วนเป็นความคิดที่ผมเองก็ไม่สามารถบอกเขาออกไปได้

'พักเยอะๆนะฮะ' ผมลูบหลังเขาเบาๆ ตอนไปส่งเขา

ผมเดินออกมาจากตัวตึกสูง

อากาศข้างนอกเย็นลงหลังฝนตก ลมเย็น ชื้นฝน

เงยหน้ามองท้องฟ้า ดูเหมือนว่าเมฆฝนจะหายไปแล้ว กระพริบตาถี่ๆไล่น้ำฝนที่หล่นลงมาตอนไหนนะ

ผมสูดหายใจลึกๆ ไม่แน่ใจว่าที่เจ็บลึกๆข้างใน เป็นเพราะความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกที่ต้องเห็นเขาเป็นแบบนี้ หรือว่าความรู้สึกอะไร

ไม่มีอะไรแน่นอน ..

ผมอยากตะโกนก่นด่า บัลชิท แต่.. มันคือเรื่องจริงที่ผมเองก็ต้องยอมรับมัน

ผมไม่มีปัญหากับเขาคนใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม

ถ้าเขาเดินได้ช้าลง ผมก็จะผ่อนฝีเท้าลง เราจะได้เดินไปพร้อมๆกัน

ผมสงสารเขาที่ต้องอยู่กับตัวเองคนใหม่ที่ไม่ได้มีร่างกายสมบูรณ์เหมือนเดิมอีกแล้ว และแม้ว่าเขาก็ดูเหมือนจะปรับอยู่กับเขาคนใหม่ได้ดีระดับหนึ่งแล้ว ผมก็ยังเห็นแววตาทุกข์ใจ

ใครจะไม่ทุกข์ .. ผมหัวเราะหึ หึ ในคอ เยาะตัวเองที่คิดว่าเขาจะโอเคดีได้

เขาก็คนธรรมดาคนหนึ่ง

และความกลัวที่จะเกิดเหตุการณ์ซ้ำเก่ายังคงเกาะกินหัวใจเขา

ผมเข้าใจดี พ่อของผมก็เป็นเช่นกันในช่วงแรกๆ

เพียงแต่พ่อมีพวกเราล้อมรอบอยู่เยอะ

'แล้วจะแวะมาอีกฮะ' ผมบอกเขาอย่างนั้น เขาพยักหน้ารับ