ปวด


กลางดึกคืนที่แล้ว ผมลุกขึ้นนั่งตัวงอ

พยายามเอาแขนสองข้างรัดตรงกลางลำตัว เผื่อว่าความเจ็บปวดจะหายไป

เออ แต่มันไม่หายแฮะ

ผมไม่ได้หนาว แต่ผมปวดข้างใน

เอาแขนสองข้างมาช่วยกอดไว้ก็คงไม่มีประโยชน์





สำนึก


ผมฉีกยาออกจากแผงสองเม็ด กรอกน้ำตาม

เอนตัวลงนอนอีกครั้ง มองเพดานสีดำ ความคิดวนเวียนอยู่แต่ความเจ็บปวดของร่างกาย

เวลาผ่านไป คลื่นความเจ็บปวดเบาบางลงเรื่อยๆ

ผมมักจะมาสำนึกผิดและรักร่างกายของตัวเองก็ตอนที่เจ็บป่วย

เรามักจะสำนึกได้ ตอนสิ่งต่างๆมันบอบช้ำไปแล้วเสมอ

บางสิ่งมันก็กู้คืนกลับมาได้ บางสิ่งมันก็ไม่มีทางหวนกลับ

ผมเจอมาแล้วทั้งสองแบบ






เยียวยา



ความเจ็บปวดเริ่มหายไป

หากมียาอันไหนมันช่วยเยียวยาบางอย่างได้ง่ายๆเหมือนกับแผลในกระเพาะผมได้คงดี

ผมอยากมียาสักแผง ให้คนไทยได้กินกัน เพื่อเยียวยาจิตใจที่ตอนนี้มันคงบอบช้ำกันมาก

แม้กระทั่งหัวมุมเล็กๆที่บ้านเกิดผม เพื่อนบ้านยังไม่ถูกกันเพราะความแตกต่างกัน แบ่งแยกแม้กระทั่งสีของความคิด

มันเป็นเรื่องปกติที่เราคิดเห็นไม่ตรงกัน แต่มันไม่เคยแบ่งแยกอย่างชัดเจนเท่าวันนี้

ตอนนี้มันกัดกร่อนจนเป็นแผลร้าวลึกไปทั่วทุกมุม

อืมม .. หากผมมียาสักแผง ..





recover


"กินข้าวให้ตรงเวลาด้วยสิ"

เสียงที่เคยอ่อนโยนกลายเป็นดุ และผมก็เข้าใจ

พวกเธอไม่ชอบเห็นผมเจ็บป่วย

พอๆกับที่ผมไม่อยากให้ใครสักคนที่ผมรักไม่สบาย


ผมคงต้องพยายามให้มากขึ้นอีก

นานมากแล้วที่อาการแบบนี้ได้หายไปจากผม

จริงๆแล้วมันก็เหมือนเพื่อนสนิทที่อยู่กับผมประจำ

เพียงแต่ว่าหากวันไหนผมปล่อยปละละเลย มันก็เริ่มงอแงและแสดงตัว

ตราบใดที่ผมตัดกระเพาะออกจากร่างกายของผมไม่ได้ ผมก็คงต้องคบเจ้าเพื่อนสนิทนี้ต่อไป



อืมม .. ถ้าตัดทิ้งไป ผมจะเอาที่ไหนมารองรับกาแฟที่จะกินละเนาะ


เอาไว้ดีกว่า แต่คงต้องเอาใจเจ้าเพื่อนสนิทนิดหนึ่งละมั้ง

Heaven - Mindi Abair

Create Date : 19 ธันวาคม 2551
Last Update : 19 ธันวาคม 2551 9:51:13 น.		9 comments
Counter : 626 Pageviews.
Share Tweet