สองทุ่ม


"โย่ว .. ถึงไหนเเล้ว"


เธอถามมาทางโทรศัพท์ ที่ผมเป็นฝ่ายกดไปหา

ผมลืมบอกคำอวยพรจากน้องคนหนึ่งที่ฝากไปให้เธอ



"ถึงสยามแล้ว"


ผมตอบไปหลังจากส่งต่อข้อความเรียบร้อย

บนชานชลาที่ยังคงพลุกพล่าน มีผู้คนมากมาย แต่ไม่มีเธอ



"รถติดไหม ?" ผมถามพลางดูนาฬิกาและคำนวณเวลาเครื่องออกของเธอ

"ไม่ติดละ ขึ้นทางด่วน" เธอตอบด้วยเสียงใส ๆ เหมือนเดิม

"แล้วจะโทรไปตอนถึง" ผมคาดว่าเธอจะพูดแบบนี้ในประโยคสุดท้าย แต่มันไม่ชัดเจนนักเพราะเสียงแทรกจากรถไฟฟ้าที่กำลังจะเข้าสถานี





ห้าทุ่ม


"อ้าว"

ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู มีสายที่ผมไม่ได้รับเป็นชื่อเธอค้างไว้

ผมปิดเสียงมือถือและตั้งไว้เป็นแบบสั่น เพราะต้องทำงานกับคนอื่นตลอดวัน

เวลาที่เธอกดมาหาผมคือสามทุ่ม คงกำลังจะเข้าเกทแล้วตอนนั้น


ผมพลาดการได้ยินเสียงเธอก่อนไปสินะ





ไม่เป็นไร เราได้เจอกันอีกแน่ ๆ

คุณรอผมนะ ปีหน้านะคุณ ผมจะไปหาคุณเอง



การเป็นเพื่อนรักระหว่างเธอกับผม มันไม่มีเงื่อนไขที่ซับซ้อนมากนัก

ผมรักเธอ เธอรักผม .. เรารักกัน

และผมก็ดีใจที่มันเป็นอย่างนั้นระหว่างเรา






ยิ้มไว้นะคุณ ผมก็จะยิ้มระหว่างที่คุณไม่อยู่เช่นกัน

Create Date : 24 สิงหาคม 2552
Last Update : 24 สิงหาคม 2552 7:47:43 น.		8 comments
Counter : 559 Pageviews.
Share Tweet