เกือบตีหนึ่ง ของวันใหม่

เปลือกตาของผมยังคงปวดร้าว

ผมหลับไปตอนหัวค่ำ ด้วยความเพลีย

แม้จะได้หลับไป แต่ร่างกายผมก็ยังส่งสัญญาณประท้วง



เสียงดนตรีและเสียงร้องของ Aimee Mann ยังคงดังในหูฟัง

ผมเลือกที่จะใส่หูฟัง เพราะเกรงใจคนร่วมห้อง

เธอเพิ่งเข้านอนตอนผมตื่น

เสียงหายใจของเธอดังสม่ำเสมอ เธอคงจะเหนื่อยกับวันที่ผ่านมาเหมือนกัน



เพลงดังเรื่อยๆต่อเนื่อง

One is the loneliest number
That you'll ever do
Two can be as bad as one
It's the loneliest number since the number one

No is the saddest experience
You'll ever know

อืมม .. เพลงนี้ ทำผมรู้สึกแปลบๆทุกทีที่ได้ฟัง



ผมอยู่คนเดียวมานาน มาจนชิน

การมีเธอมาอยู่ ทำให้ผมต้องปรับตัว แต่นั่นก็คือการปรับตัวเพื่อความสุข

และเธอก็จะจากไปในอีกไม่นาน


ท้ายสุด คนๆหนึ่งก็จะอยู่คนเดียว ไม่ว่าอยากจะยึดความสุขไว้แค่ไหนก็ตาม

ณ วาระหนึ่ง คนๆหนึ่ง ก็จะจากไปเพียงลำพัง แม้ว่าผู้คนรอบข้างจะรายล้อมอยู่มากมายแค่ไหนก็ตาม

สิ่งที่ผ่านมา สิ่งที่ได้เห็น มันสอนสัจธรรมของชีวิตให้กับผม

แต่ทฤษฎีกับการปฏิบัติ และผลสัมฤทธิ์ มักจะไม่ไปด้วยกันเสมอ




ผมเอง แม้จะไม่ใช่สัตว์สังคมเท่าไรนัก

แต่ผมก็คงต้องยอมรับว่า หากไม่มีผู้คนที่รักผมและความรักจากพวกเขามาหล่อเลี้ยงและพยุงผมไว้ ผมคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ

ผมจึงมักจะเป็นหมาโดดเดี่ยว ที่มีความสุขในแบบของผม



เสียงดนตรียังคงเล่นต่อเนื่อง

งานยังคงวางอยู่ข้างๆโน๊ตบุ๊ค

ผมรู้สึกเหมือนกำลังกระพริบเปลือกตาลงบนตาที่มีแต่กรวดทราย

นั่นไม่ใช่สัญญาณที่ดี ที่บอกว่าผมพร้อมจะทำงานคืนนี้

แต่ผมอยากจะนั่งหลับตาอย่างนี้ ฟังเพลงต่ออีกสักนิด


เธอคงหัวเราะผมแน่ๆ หากรู้ว่า


คืนนี้ .. ผมตื่นขึ้นมา



เพื่อฟังเพลง

Create Date : 18 มิถุนายน 2551
Last Update : 18 มิถุนายน 2551 1:35:57 น.		0 comments
Counter : 457 Pageviews.
Share Tweet