วันเสาร์ ผมมาทำงานอีกวัน

ผมเอาต้นไม้ที่ได้มาฟรีเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปสมทบกับต้นอื่นของคนอื่น

ผมว่า มันต้องการแสงแดดที่เพียงพอ เพื่อมีชีวิตอยู่

ผมเดาว่า มันอาจต้องการเพื่อนด้วย เพื่อมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข

แม้มันจะพูดไม่ได้ แต่ผมสรุปเอาเองว่า สิ่งมีชีวิตแต่ละชนิด คงมีความต้องการพื้นฐานคล้ายๆกัน





"เหงาจัง" เธอพิมพ์มาที่หน้าจอของผม

สิ่งมีชีวิตที่ผมสนิทด้วยอีกหนึ่งชนิดกำลังงอแง

ผมพิมพ์ "ฮ่า ๆ ๆ" ตอบไป

เราคุยกันอยู่พักใหญ่พอให้แต่ละฝ่ายคลายเหงา

ทีอย่างนี้ละก็มานึกถึงผม ตัวสำรองยามที่คนใกล้ตัวคุณอีกคนไม่อยู่ใช่ไหม

แต่ผมก็ไม่ได้ต่างจากเธอหรอก ผมไม่ได้ต่างจากใครๆ หรือสิ่งมีชีวิตไหน

ผมยังต้องการคนอื่นในสังคมเช่นกัน