ที่ผ่านมา หัวใจของผมร้องเรียกจะกลับ บ้าน มาโดยตลอด

น้ำท่วมหนนี้ ทำให้ผมรู้สึกมากขึ้น เหมือนหลาย ๆ คนที่รู้สึกว่า

ไม่ว่าที่ไหนบนแผ่นดินนี้ ก็คือ บ้าน ของเรา



ผมจึงจะยังอยู่ที่นี่ เพราะที่นี่ ณ เวลานี้ ผมยังทำอะไรได้อีก

ขอบคุณคนที่บ้านริมทะเล ที่เข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่กลับไป

ทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ ผมจะเก็บไว้เป็นแรงเพื่อทำในสิ่งที่ผมทำได้ แทนพวกเขาด้วย ต่อไป









เช้านี้ .. มีอีกหนึ่งชีวิตยืนดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน

ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวเล็กนี่ อพยพมาจากที่ไหนบ้างรึเปล่า ผมหวังว่ามันไม่ใช่หนึ่งในผู้อพยพ

"กลับบ้านมั้ย ?" พี่สาวถามก่อนออกไปเมื่อเช้ามืด

ผู้อพยพหนีน้ำท่วมรายที่สามของบ้าน ขึ้นไปทำงานที่อุบลฯ และกำลังกลับไปเขียนงานต่อที่บ้านที่ประจวบฯ


ผมส่ายหัว บอกพี่ว่า ยังไม่กลับ

พี่พยักหน้าและบอกแค่ว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ ผมคิดว่าพี่เข้าใจ



ผมแค่เป็นอีกหนึ่งคนที่ได้รับโอกาสให้ได้ทำในสิ่งที่ชีวิตที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้ทำ

ผมจึงจะใช้โอกาสนี้ ใช้เวลาช่วงนี้ ให้ดี อย่างเต็มที่






ปล. ผมยังคงส่งกำลังใจ ติดสแตมป์จ่าหน้าถึง เมืองไทย .. ให้ทุกคน

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2554 9:10:23 น.		7 comments
Counter : 678 Pageviews.
Share Tweet