"รอที่ขายหนังสือนะ" ผมบอกเพื่อนอย่างนั้น

เธออยากกินกาแฟ ผมปล่อยให้เธอไปซื้อมัน

ผมอยากดูหนังสือที่เอามาวางขายลดราคา เธอปล่อยให้ผมไปเลือกดูมัน



หนังสือที่เอามาวาง บ้างเป็นหนังสือเก่า บ้างเป็นหนังสือที่ขายยาก (ในความรู้สึกผม)

มันหลากหลายจนผมต้องหัวเราะกับตัวเอง เมื่อเดินผ่านจากฝั่งหนึ่งของชั้น ไปสู่อีกฝั่ง

ดีที่มีหนังสือใหม่ๆมาแซมบ้างเล็กน้อย เพื่อให้สมกับคำว่า หนังสือลดราคา มากกว่าการเทขายของเก่าให้หมดๆสต็อกไป



โดยนิสัยผมแล้ว ไม่ใช่คนรักการอ่านขนาดเข้าเส้น

ผมจะดูเหมือนคนชอบการอ่าน ก็ต่อเมื่อมีหนังสือที่รู้สึกอยากอ่านในมือเท่านั้น

โดยธรรมชาติแล้ว ผมก็เหมือนคนทั่วไป ที่เลือกของจากรูปลักษณ์ภายนอก

หากจะมีเพิ่มเติม ก็คือเลือกชื่อด้วย ไม่ใช่ชื่อคนแต่ง แต่เป็นชื่อหนังสือ



"รัก/โลก/ฤดู"

นั่นแหละ ชื่อหนังสือเล่มหนึ่งบนชั้นที่ผมสะดุด

ผมซื้อหนังสือรักๆใคร่ๆ นับเล่มได้ หากซื้อเล่มนี้มา มันก็คงเป็นเล่มที่สาม หรือไม่ก็เล่มที่สี่ของสิ่งที่ผมมีละมั้ง

อืมม .. ลองดูก็ได้

ผมหยิบหนังสือออกมาจากชั้นเพื่อเปิดดูคำนำและบางอย่างด้านใน

แต่ผมชะงักตั้งแต่หน้าแรก มันมีตัวหนังสือเขียนด้วยดินสอ ด้วยลายมือค่อนข้างโบราณ



"13-7-47

งานดี"



เฮ้ย .. ผมอุทานออกมาเบาๆคนเดียว ก่อนจะมองรอบๆตัว เพื่อให้แน่ใจว่า ผมไม่ได้อยู่ในเทศกาลขายของมือสองอยู่

เมื่อแน่ใจว่ามันไม่ใช่การขายหนังสือมือสองแน่ๆ ผมจึงลงความเห็นว่า นี่เป็นคนที่อ่านก่อนหน้านี้แบบไม่อยากจ่ายเงินซื้อ แต่อยากออกความเห็นทิ้งไว้ให้คนต่อไปได้รู้

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ นึกถึงหนังเรื่องหนึ่ง ที่นางเอกมือบอนเขียนข้อความไว้บนหนังสือท่องเที่ยวเล่มหนึ่งในร้านหนังสือ และแน่นอน ตามหลักหนังทั่วไป ก็ต้องเป็นพระเอกที่จะมาเห็นมัน ถ้าเป็นคนอื่นก็จะไม่สนใจมัน เราก็เรียกพวกเขาว่า ตัวประกอบ

ดูเหมือนว่า ผมจะคล้ายพระเอกของเรื่องนั้นเข้าซะแล้ว

ผมเปิดดูด้านในแบบคร่าวๆ มันก็ดูไม่เลว อาจจะเป็น "งานดี" เหมือนความเห็นของผู้ไม่ประสงค์ลงนามท่านนั้นก็ได้

ด้านหลังหนังสือเล่มนี้ มีหนังสือชื่อเดียวกันเล่มอื่นที่ยังคงใหม่เอี่ยมและไม่มีตัวหนังสือใดๆเขียนอยู่

อืมม คนเราคงไม่อ่านหนังสือซ้ำ มันก็เลยมีแค่ลายมือเขา/เธอไว้บนเล่มนี้เล่มเดียว



เอาวะ ลองดู

ผมใช้คำเดิมอีกครั้ง ตอนที่จ่ายเงินหกสิบบาทที่เคาท์เตอร์

เปิดดูด้านใน "งานดีรึ ?" ผมมองตัวดินสอนั้น



ผมหยิบเล่มที่มีลายมือนั้นมา ไม่ใช่เล่มด้านหลังที่ใหม่กว่า

ปกติ ผมนิยมหนังสือมือสองมาแต่ไหนแต่ไร ผมจึงไม่รังเกียจหนังสือมือใหม่ที่เคยผ่านการอ่านมาแล้ว

มันน่าสนุกดี ที่ได้รู้ว่า หน้าต่างๆเหล่านี้ มีคนอ่านมาแล้ว

ผมอาจจะรู้สึกเหมือน หรือ ต่างจากเขาหรือเธอคนที่เคยอ่านมาก่อนหน้านี้

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ



มันสำคัญตรงที่ว่า เราที่เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ได้อ่านหนังสือเล่มเดียวกันต่างหากล่ะ