บ่ายวันอาทิตย์

ผมได้ยินเสียงฟ้าร้องไกล ๆ

ฝนอาจจะตกหนักที่ไหนสักแห่ง ฝนอาจจะตกที่นี่อีก เหมือนเมื่อวาน

ฝนตกก็ดี อากาศจะได้เย็นขึ้นบ้าง




ผมรอชงกาแฟแก้วที่สองของวัน เสียงน้ำเดือดดังปนไปกับเสียงใบพัดพัดลม คลอกับเสียงเพลงจากซีดี

จังหวะชีวิตวันอาทิตย์อย่างวันนี้ค่อย ๆ ดำเนินไปอย่างเอื่อย ๆ บางทีช้าจนแทบหยุดนิ่ง

ผมมองต้นไม้ร่วมห้อง พลางลุกไปพรมน้ำให้

มันก็ได้รับความร้อนเหมือนกับผม กิ่งดอกที่เริ่มเหี่ยวเมื่อวาน วันนี้กลับแห้งอย่างรวดเร็ว ผมตัดแต่งส่วนที่แห้งตายออกไป

อากาศข้างนอกนั่น แม้ไม่อบอ้าว แต่ก็ร้อนจนไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือเดือนพฤศจิกายน

อากาศร้อนก็ดี รองเท้าเน่าที่ถูกซักเพราะไปลุยฝนเมื่อวานจะได้แห้งไว




ผมเก็บแก้วน้ำหวานสีชมพู ที่วางค้างบนโต๊ะทำงานข้างหน้าต่าง

มันบอกร่องรอยของคนที่เพิ่งแวะมา

แม้ห้องนี้จะเปิดรับเธอตลอดเวลา แต่เธอก็แทบไม่ได้จะผ่านมา เพราะจังหวะชีวิตเรามักจะไม่ตรงกัน

แม้เธอจะมีกุญแจเข้าห้องนี้ แต่เธอกลับได้ใช้มันน้อยครั้ง

ผมไม่ได้รอเธอ ผมไม่จำเป็นต้องรอ เธอไม่ได้ห่างหายไปจากชีวิตผม

เธอแค่มีชีวิตของตัวเอง

และผมก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น




ผมดื่มกาแฟพลางมองรอบ ๆ ตัว ห้องเล็ก ๆ เริ่มรกไปด้วยของที่เพิ่มเข้ามา

หนังสือหลายเล่มยังคงค้าง รอให้ผมอ่าน

หลายเล่มเป็นหนังสือเดินทาง ที่ต้นทางส่งมาให้ผมอ่านเพื่อส่งต่อ แต่มันก็มาติดแหง่กอยู่ที่ผมหลายเดือนแล้ว

ซีดีหลายแผ่น ผมก็ไม่เคยหยิบมันมาเปิดฟัง จนบางแผ่นฝุ่นจับหนาอยู่บนกล่อง

สมุดหลายเล่มที่คนส่งมาให้ หน้ากระดาษยังคงว่างเปล่า

บางจังหวะเวลาของชีวิตของผมมันหายไปในช่วงที่ผ่านมา

ไม่ได้นึกเสียดาย ท่ามกลางความพร่องบางส่วน มันก็มีบางส่วนที่เพิ่มมา บางส่วนที่ผมก็เลือกเองที่จะทำ



อืมม วันนี้ผมคงหยิบหนังสือสักเล่มมาอ่าน มันจะได้เดินทางถึงคนต่อ ๆ ไป

ผมคงเอาซีดีมาปัดเช็ดฝุ่นและเปิดฟังเพลงที่ไม่ได้ฟังมานาน บางอันผมอาจจะส่งให้ใครสักคน



อืมม .. วันอาทิตย์


วันนี้ผมถอดปลั๊กตัวเองออกจากข่าวสารทุกอย่างรอบตัว

ข่าวแต่ละวัน มันบั่นทอนความสุขของคนในประเทศนี้ไปทุกวัน

อืมม แต่ผมยังรักบ้านหลังนี้อยู่นะ แม้ว่ามันจะผุพังจนแทบล้ม เพราะคนพากันป่วยและไม่ปกติ

..........................................

เพื่อนร่วมห้องที่ไร้ชีวิตไปแล้ว

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2552 7:56:07 น.		7 comments
Counter : 587 Pageviews.
Share Tweet