"ไปลอยกระทงที่ไหนคะ?"


เธอทักทายผมด้วยคำถามนี้ตอนที่เดินผ่านผม

ผมนั่งดูเธอเล่นแบดได้สักระยะหนึ่งแล้ว

ไม่มีคอร์ทที่ว่าง แถมบัดดี้ผมมันก็คงหงุดหงิดกับฝีมือของผมที่ไม่คงเส้นคงวา เลยหันไปเล่นกับพวกเธอที่กำลังขาดคนพอดี

ผมไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ผมยอมรับความหงุดหงิดที่เขาระบายออกมา เพราะส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดผมที่มาสาย แถมมาแล้วยังเล่นห่วยอีก

ผมเลยมายึดแสตนด์ขอบสนามเป็นสมรภูมินั่งคุยกับรุ่นพี่อีกคน



"ไปลอยกระทงที่ไหนคะ?"

ผมมองหน้าเธอด้วยความแปลกใจกับคำถามนั้น

มันคงเป็นคำถามตามมารยาทเพราะวันนี้เป็นวันลอยกระทง

หากเป็นวันเข้าพรรษา เธอก็คงจะชวนผมว่า ไปทำบุญกันไหมคะ ประมาณนั้นละกระมัง

ผมยิ้มให้เธอ ส่ายหัวเบาๆ

หากผมกล้าหาญกว่านี้ ผมก็คงตอบเธอไปว่า ไปลอยกระทงที่ไหนก็ได้ หากคุณไปด้วยกัน

ก็ผมน่ะ ไม่ชอบไปในที่คนเยอะๆ ยิ่งไปคนเดียว แรงจูงใจแทบไม่มี



เราคุยกันไม่บ่อยนัก ก็ผมน่ะไม่ได้มีสเน่ห์ดึงดูดใครมากนัก ไม่ว่าจะเพศเดียวกันหรือเพศตรงกันข้าม

นึกถึงบุคคลิกของตัวละครในหนังที่ผมโดนลากไปดูมาเมื่อคืนวาน ตัวละครนั้นมีสเน่ห์เฉพาะตัว

แต่ผมอยากเป็นเหมือนเขาไหม? เป็นคนมีสเน่ห์ .. อืมม ไม่ดีกว่า

เพราะว่า หากผมเป็นเหมือนเขา แม้จะมีเพศตรงข้ามมาชอบได้ง่ายๆ แต่ผมก็จะตายไม่ได้ แม้ว่าผมจะตกจากหลังคาตึก หรือว่าผมจะโดนตีด้วยท่อนเหล็กนับครั้งไม่ถ้วน

ทั้งๆที่ผมอยากจะตายตั้งแต่โดนฟาดครั้งที่สามแล้วก็ตาม

แถมผมต้องทำได้ทุกอย่าง ตั้งแต่สิ่งเล็กๆน้อยๆ อย่างงัดแงะประตูห้อง จนถึงการขับเครื่องบิน นี่ไม่รวมว่าต้องยิงปืนให้แม่นด้วย แม้ว่าจะอยู่ในท่าที่เมื่อยที่สุดก็ตาม

ผมว่า เขาทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งหากต้องตำน้ำพริกแกงเผ็ด ผมก็ว่าเขาก็จะทำได้ .. เพราะเขาคือ เจมส์ บอนด์

น่าเหนื่อยจะตาย .. ผมเป็นของผมอย่างนี้ละดีแล้ว




ผมตัดสินใจกลับที่พัก เบื่อนั่งปัดยุงข้างคอร์ทแล้ว

ผมเดินไปส่งรุ่นพี่อีกคนที่รถ

"พี่ไปส่งนะคะ อุตส่าห์เดินมาส่งถึงรถ" เธอคะยั้นคะยอ

ระยะทางจากที่จอดรถเธอมาหอผมก็แค่ไม่กี่ร้อยเมตร แต่ผมจำต้องยอมนั่งมากับเธอ

เธอคงกลัวว่าผมจะไปอารมณ์เปลี่ยว คืนพระจันทร์เต็มดวง แล้วไปทำร้ายใครเข้า

"ขอบคุณฮะพี่ ขับรถระวังด้วยฮะ"

กว่าผมจะเจอเธออีกก็อาทิตย์หน้า สาวที่ถามผมเรื่องไปลอยกระทงก็เช่นกัน




ท้ายสุดผมก็จบค่ำคืนนี้ด้วยอาหารอุ่นๆเบาๆท้อง

แสงพระจันทร์ฉาบระเบียงห้องจนสว่างน่านั่ง

ผมนั่งมองพระจันทร์ ฟังเพลงไปเรื่อยๆ นานๆครั้งก็จะมีเสียงประทัดดังแทรกเข้ามา

ลอยกระทงปีไหน ไม่มีเสียงประทัดก็คงผิดปกติ แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าประทัดมันทำหน้าที่อะไรในงานลอยกระทงก็เหอะ

คืนนี้กำลังจะผ่านไป

เดี๋ยวผมก็จะหลับตาแล้วก็ผ่านค่ำนี้ไป .. บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร

สิ่งที่พอบอกตัวเองได้ก็คือว่า คืนนี้ผมไม่อยากรู้สึกอะไร

ผมอยากหลับตาลงด้วยความว่างเปล่าสักคืน



ผู้คนที่เขาปล่อยวางได้ คงมีความสุขกับความเบาสบายสินะ



อืมม .. ผมกำลังพยายามอยู่ .. แม้ไม่ดีนัก ผมก็กำลังพยายาม

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2551 8:07:08 น.		6 comments
Counter : 540 Pageviews.
Share Tweet