ค่ำคืนเมื่อวาน

ผมกลับบ้านด้วยอาการเหนื่อยล้า

การประชุมยืดยาวจนถึงทุ่มครึ่ง แต่ผมก็ยังไปทันดูรุ่นพี่แข่งแบด

หากไม่มีกิจกรรมพวกนี้ พวกผมคงจะเฉาตายกันแน่ๆ

พวกเขาถามผมว่าแข่งเมื่อไร ผมส่ายหัว บุ้ยใบ้ไปทางผู้จัดการ

มือใหม่อย่างพวกผม ไม่ค่อยรับผิดชอบตัวเองเท่าไร


ผมชอบนะ การแข่งกีฬาภายในของหน่วยงาน

ผู้คนในหน่วยงานขนาดใหญ่ของผม จะมาเจอกันก็ช่วงนี้

หลังจากนี้ เราก็จะทักทายกันได้ จำกันได้

บางคนขับรถผ่าน ยังบีบแตรแซวผมด้วยซ้ำ



ผมหอบกองงานกลับมาที่พัก

เบื่อเกินที่จะเปิดอ่าน ผมจึงนั่งมองนู่นมองนี่ไปเรื่อย

ต้นโมกแคระของผมคงรอเวลานี้มานาน

ผมเพิ่งเห็นมันออกดอกพราวก็คืนนี้



"อะไรกันนี่ ไม่เตือนกันเลยนะ"

ผมบ่นมันแบบคนไม่รับผิดชอบ จริงๆต้องเป็นผมน่ะละที่ต้องรับผิดชอบดูแลมันมากกว่า

ต้นโมกต้นนี้ ที่แม่เคยถามว่าจะตัดไหม มันไม่ออกดอก มันไม่ผลิใบ

ผมก็ยังดื้อดึงที่จะเก็บมันไว้ รดน้ำให้บ้าง ลืมมันบ้าง

ช่วงไหนลืม ก็ต้องมาขอโทษขอโพยและเติมน้ำให้เป็นการใหญ่



วันนี้ มันผลิดอกให้ดูเหมือนกับครั้งแรกที่ผมได้เจอมัน

นับเวลาก็เป็นปีแล้วสินะ

"ขอบคุณนะ" ผมบอกมัน

มันทำให้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นอีกครั้ง พอมีแรงที่จะอ่านงานต่อ




อืมม .. อยากเป็นหนอน เผื่อจะอ่านหนังสือเก่ง

เอ แต่ถ้าผมเป็นหนอน ผมไปขึ้นแปลงผักจะสนุกกว่าเปล่า

อืมม .. ต้องสนุกกว่าแน่ๆ


ผมนึกพลางปิดเล่มงานนั้นลงอย่างเกียจคร้าน

Crazy Girls - Bethany Joy Lenz

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 9 มีนาคม 2552 17:14:28 น.		14 comments
Counter : 612 Pageviews.
Share Tweet