วันสุดท้ายของเดือนสิงหา


ผมเป็นคนเดือนสิงหา ชีวิตผมเริ่มเดือนนี้





"เมื่อไรจะขอ รศ. ?" พ่อผมถามอย่างนั้นตอนไปดูแลท่าน


"ยังฮะ" ผมบอกท่าน


"เพราะพ่อรึเปล่า ?" พ่อถาม


"ปีที่แล้วอาจจะใช่ ปีนี้ไม่ใช่แล้วฮะ" ผมตอบ

จำได้ว่า ผมตอบพ่อเมื่อปีที่แล้วที่พ่อถามคำถามนี้กับผมว่า ไว้ให้พ่อดีขึ้นก่อน


ในการก้าวไปข้างหน้ากับชีวิตการงาน หนนี้ผมไม่คิดจะเอาท่านและสภาพที่ท่านเป็นอยู่มาเป็นเหตุผลอีกต่อไป เพราะนั่นไม่ใช่ สาเหตุ แต่เป็น ข้อแก้ตัว

ปีนี้ พ่อดีขึ้นเยอะมาก จนไม่น่ากังวลใจมากเท่าปีที่แล้ว

ทุกอย่างเป็นเพราะตัวผมเองล้วน ๆ ไม่มีประโยชน์ที่จะหาข้อแก้ตัวอื่นๆ เพียงเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี ความจริงเป็นอย่างไร ผมก็รู้ดีแก่ใจ

แต่พอใจกับที่เป็นไหม ?

อืมม ผมยังอยากไปต่อนะ เส้นทางข้างหน้า ผมจะเดินต่อไปให้ถึงแน่ ๆ และผมก็ตีตั๋วไว้แล้ว

ขอเวลาเงียบ ๆ หัวว่าง ๆ ส่วนแรงบันดาลใจไม่ต้อง ผมมีพร้อมแล้ว

แต่ตอนนี้ ผมเลือกที่จะใช้เวลากับสิ่งที่วันหน้าจะได้ทำรึเปล่าก็ไม่รู้ และผมก็มีความสุขที่ได้ทำมัน



ผมเลือกพ่อฮะ .. ผมตอบพ่อในใจ บีบมือท่านเบาๆ


"ไม่ต้องห่วงนะฮะ" ผมบอกให้ท่านมั่นใจ

ผมอยากส่งความมั่นใจให้พ่อ ลูกของพ่อไม่คิดจะหยุดอยู่แค่ตรงนี้ ลูกของพ่อยังมีแรงบันดาลใจ และยังเก็บตั๋วเดินทางของการเดินทางบนเส้นทางชีวิตนี้ไว้อย่างดี

พ่อพยักหน้าแล้วยิ้มให้


ผมชอบรอยยิ้มของพ่อ




:)

.........................


นึกๆ ไป ก็อยากเป็นอมีบา แยกร่างได้หลาย ๆ ตัว แต่เกรงว่าตัวที่แยกไปจะคุยกับผมไม่รู้เรื่อง ยิ่งกว่านั้น กลัวไปคุยกับพ่อผมไม่รู้เรื่องด้วย .. งั้น เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว