Bloggang.com : ภูติ : ...

...

สิบเก้านาฬิกาสิบห้านาที

ผมลากร่างกายหนักๆกลับเข้าห้องพัก

ผมที่ไม่ได้ไม่สบายมานานมาก เป็นหวัดกับเค้าซะได้

เป็นหวัดให้สมกับเป็นหน้าฝนรึไรนะ

ตกเย็น ผมเริ่มอึดอัดกับห้องแคบๆ

ตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง เป้าหมายคือสวนที่อยู่ไม่ไกล

อากาศยามใกล้มืด อุ่นสบายกำลังดี

ผมเลือกเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ ทิ้งตัวลงนั่ง พาดหัวกับพนักพิงที่รองรับได้เป็นอย่างดี

เงยหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้าซีดที่กำลังจะมืดลง

ใบไม้ที่นอนหลับ ปลิวไปตามแรงลม

ผมปลดหูฟังออกจากหู รับฟังเสียงใบไม้และกิ่งไม้ที่เสียดสีกันเพราะแรงลม

เสียงธรรมชาติที่น่าฟัง

ผมลากตัวหนักๆกลับขึ้นหอ

เสียงโทรศัพท์ดัง พร้อมเสียงใสๆ ... จะเอาข้าวเย็นไหม ..

ผมยิ้มออกมา รู้สึกขอบคุณอะไรก็ตามที่ดลใจเธอให้แวะมาในวันนี้

มืดวันนี้ .. แม้ลิ้นของผมจะไม่รับรสชาติอะไรตามปกติได้

แต่ใจของผมยังรับรู้ความรักได้อย่างปกติดี

สิบเก้านาฬิกาสามสิบนาที

หัวหนักๆ ทำให้ผมพิมพ์หน้านี้นานกว่าปกติ

ค่ำคืนนี้ผมคงผ่านมันไปเพราะฤทธิ์ยา

แต่อย่างน้อย ค่ำคืนนี้ รอบตัวผมก็ไม่ได้เงียบเหงาเกินไป

Create Date : 13 สิงหาคม 2549

Last Update : 13 สิงหาคม 2549 19:33:46 น.

5 comments

Counter : 635 Pageviews.