อ่านแล้วชอบค่ะ ตรง โดน และจริงดีทุกคำเลยค่ะ ยิ่งรู้สึกว่าใช่เลยตรงช่วงที่เขียนถึงผีไอโฟน ๕๕๕ เด๋วนี้โลกเราขาดการพูดคุยซึ่งๆหน้าไปเยอะ เพราะเทคโนโลยีมันล้ำเกินหน้ามนุษย์

เห็นด้วยอย่างมาก ชอบความคิดนี้จัง ขอให้มีเจ้าบ่าวมาช่วยทำฝันให้เป็นจริงเร็วๆนะคะ

ถ้าลูกสาวป้าแก่คิดแบบนี้ จะตีก้นสักป้าบ
กะอุตส่าห์เลี้ยงมาอย่างดี
มีพิธีสะหน่อย แก้เขิน

ว่าแต่--รอเจ้าบ่าวอยู่ชิมิ
อิอิ คิดได้เน้อ

ชอบความคิดแบบนี้ค่ะ ง่ายๆ สบายๆ ไม่ต้องมีพิธี
เพราะเอาเข้าจริง มีพิธีได้ บ่าวสาวก็ไม่ได้สนใจเราคนเดียวซะเมื่อไร

แต่ไอโฟนนี่บางทีก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น.. แปลกดีเหมือนกันที่คนเราหันมาคุยกันผ่านไอเจ้าเครื่องเล็กๆ นี่แทนการได้รับความรู้สึกดีๆ ซึ่งๆ หน้า

ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งโดนกับตัวเอง และคิดว่า
แหม..คิดเหมือนกันอีกแล้ว(นะคะ:)
เอ....เอาเรื่องอะไรก่อนดีนะคะ
หลักๆก็เรื่อง การไปร่วมงานแต่งงาน เราเองเป็นคนหนึ่ง ที่ไม่ได้รังเกียจงานแต่งงานหรอกนะคะ ถ้าเจ้าภาพเค้าเชิญ เราเองก็ยินดีมากที่จะไปร่วมงาน แต่ช่วงปีหลังๆพอเราเริ่มไปร่วมงานแต่งงานมาเยอะๆและผ่านงานอะไรๆต่ออะไรมาเยอะแยะ(หมายความถึงงานพิธีต่างๆน่ะค่ะ ทั้งงานบวช /ขึ้นบ้านใหม่/หรือกระทั่งงานศพ)เราเริ่มที่จะมีความคิดว่า
งานแต่งงานมันเป็นพลอตเดิมๆ..
และเราเริ่มที่จะให้ความสำคัญกับการไปร่วมงานแต่งงานน้อยลง(ด้วยเหตุผลที่คล้ายๆกันกับคุณลีลีค่ะ)
จะมีเพิ่มเติมก้ตรงที่ว่า เราคิดว่า งานแต่งงาน ถ้าเค้าไม่มีเราไปร่วมเนี้ย เค้าก็แต่งกันได้ และมีความสุขกันได้ มันเป็นอะไรที่เป็นจุดเริ่มต้น
แต่กับงานศพ มันเป็นอะไรที่ ..เป็นจุดสิ้นสุด
เราเริ่มให้ความสำคัญกับการไปร่วมงานแต่งงานน้อยลง และให้ความสำคัญกับการไปร่วมงานศพมากขึ้น
คุณตาเคยบอกว่า งานแต่งงานถ้าเจ้าภาพไม่เชิญเราไป เราก็ไม่กล้าที่จะไป แต่ถ้าเป็นงานศพ หนูไม่ต้องรอให้เจ้าภาพมาบอก ถ้าเรารู้จัก ก็ให้ไปร่วมงานและช่วยเหลือเค้าตามกำลังความสามารถ มันเป็นเรื่องราวของความรู้สึกมากกกว่าน่ะค่ะ
งานแต่งงานในตอนนี้
ถ่ายรูปสตูดิโอ ภาพสวยๆ(ซึ่งก็น้อยมากที่จะไม่รีทัชภาพ)
จัดงานโต๊ะจีนใหญ่ๆ ทุกคนแต่งตัวสวยงาม ด้วยชุดเดรสสวยๆและไอโฟนสวยๆคนละเครื่อง เราได้คุยกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวไม่กี่ประโยค(ถึงแม้บางทีเป็นเพื่อนสนิท) ถ่ายรูปเป็นหลักฐานไว้ กิน เม้าท์ ดูมิวสิควิดีโอ เจ้าบ่าวเจ้าสาวมารักกันได้ยังไง? เสร็จแล้วถ่ายรูปรับของชำร่วย เป็นอันเสร็จพิธี
ของเราก็โดนกับคำถามที่ว่า
มีแฟนรึยัง? แต่งงานรึยัง?อายุเท่าไหร่แล้ว?แล้วตอนนี้ทำงานที่ไหน ? ก็ตอบๆไปค่ะ โดยส่วนตัวก็ไม่ได้อึดอัดที่จะตอบเท่าไหร่ เพราะเราก็ว่าเราโอเคกับชีวิตตอนนี้พอสมควร^^
แต่ที่เราจะรู้สึกอึดอัด มันจะเป็นบรรยากาศแบบนี้ค่ะ
ทุกคนแต่งตัวสวยงาม ใช้ของยี่ห้อดี ราคาแพง มาโชว์กัน
ในวงสนทนาก็จะมีเรื่องประมาณแบบนี้เข้ามาเกี่ยวข้อง เช่นว่า ทำธุรกิจโน่นนี่นั่นอยู่ รายได้ดีมาก ตอนนี้ซื้อรถคันใหม่แล้ว ราคา..... สามีเป็นเจ้าของ.... ตอนนี้อยู่ที่บ้านเฉยๆ...... +2%4vw5sl,=-2m!@&+^#....
และชอตเด็ดก็ตามเคยค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูปเพื่อโพสขึ้นสเตตัส เราก็ไม่มีไอโฟนใช้เหมือนกันค่ะ
ให้ซื้อน่ะมันก็ซื้อได้อยู่หรอกนะคะ แต่ราคามันแพงเกิ๊น เราตัดใจไม่ลงจริงๆค่ะ555 รุ่นที่ใช้อยู่ตอนนี้ก็โนเกีย แถมเป็นของเก่า เครื่องที่เราซื้อให้น้องชายใช้ ตอนนี้เค้าได้เครื่องใหม่แล้ว เราก็เอามาใช้ต่อ เวลาที่เพื่อนๆเค้า what app กันเนี้ย เราก็วางไว้วางมือไม่ถูกเหมือนกันค่ะ^^
มันทำให้เราคิดถึง งานแต่งงาน ของที่บ้านนอกสมัยก่อน(โนบุตะเป็นเด็กบ้านนอกนะคะ และดีใจมากที่มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง ^^) นึกภาพ ริบบิ้นยาวๆผูกโยงเป็นริ้วๆ สีสันสดใสในงาน ใต้ถุนบ้านหรือหน้าบ้านก็จะมีโต๊ะและเก้าอี้รับแขกไม่กี่สิบโต๊ะ(ส่วนมากก็จะนั่งล้อมวงกินกันในบ้าน เอาจิ้มข้าวเหนียวเป็นปั้นๆกับแกงอร่อยๆนี่ล่ะค่ะ) ลำโพงอันใหญ่ๆเปิดเพลงจินตรา พูนลาภ ดังๆ^^ ฉากป้ายชื่อเจ้าบ่าว-เจ้าสาว เป็นธีมที่แบบว่าลูกทุ่งๆหน่อย ฉากผ้าสีชมพูสดตัดกับตัวหนังสือสีเขียวงี้ ...ป้าดา อุ้ยคำ อุ้ยทา ลุงทุม ป้านันท์ คือบ้านข้างๆ มาช่วยกันทำแกงอ่อม ลาบหมู กินกันน่ะค่ะ "อบอุ่น"มากกว่าที่จะคิดว่ามันเป็นงานที่เราจะมานั่งร่วมพิธีการ(ตามขั้นตอน1 2 3...)
ใส่เสื้อผ้า สีสันสดใสๆ หน้าตายิ้มแย้มกันทุกคน
ไม่มีชุดเดรส ไม่มีขนตาปลอม ไม่มี what's app
ไม่มีไอโฟนสวยๆ ราคาแพงๆ
เด็กๆเล็กๆแต่งตัวมอมแมม วิ่งวุ่นกันในงาน
ไม่มีภาพถ่ายสตูดิโอ ที่หน้างาน
ในวันนั้นเจ้าสาวจะสวยที่สุด และเจ้าบ่าวจะหล่อที่สุด
และคำอวยพรจากผู้หลักผู้ใหญ่ในงานก็ไม่ใช่นายอำเภอหรือประธานบริษัทใหญ่โต แต่เป็นผู้ใหญ่บ้านที่พวกเราเคารพนับถือ

โนบุตะเอง ไม่ได้รังเกียจที่จะมีพิธีหรือจะต้องไปร่วมพิธีแต่งงานในแบบที่เป็นปัจจุบัน เข้าใจว่าโลกเราหมุนไปข้างหน้า อะไรๆก็เปลี่ยนไป และการจัดงานแต่งงานก็เป็นอะไรที่เป็นการให้เกียรติคุณพ่อกับคุณแม่ของทั้งสองฝ่ายด้วย
แต่ถ้าสมมุติตัวเองจะมีโอกาสสักครั้งในชีวิตที่ได้แต่งงาน

...ก็อยากกลับไปฟังเพลงของ จินตรา พูนลาภ ไปนั่งกินแกงอ่อม ลาบหมูอร่อยๆที่ลุงป้าน้าอามาช่วยกันทำ กลับไปถ่ายรูปคู่กับฉากสีสันจัดจ้านริบบิ้นริ้วสีๆลูกทุ่งๆ ...


ตั้งใจจะมาแปะหัวใจให้ แต่ไม่รู้ตัวว่าเขียนอะไรซะมากมาย จขบ. คงไม่ว่ากันนะคะ

,มีความคิดที่เหมือนกันเลยคะ คือไม่ชอบไปงานแต่งงาน
และเบื่อผีไอโฟน ตัวเองก็ใช้เหมือนกัน แต่เวลาไปทานข้าวกับเพื่อน ๆไม่เคยหยิบออกมาจากกระเป่า....

เคยนัดทานข้าวกัน 6-7 คนไม่เจอกันนาน แต่....ทุกคนก้มหน้าก้มตากดยิก ๆแล้วคุยกันไปด้วย น่าเบื่อจริง ๆ

คือสมัยนี้คิดว่าคนเราสื่อสารกันน้อยลง เพราะมัวสนใจโลกไซเบอร์มากกว่านะคะ

เรื่องงานแต่งก็โดนใจมากๆ เพราะเพิ่งได้รับการ์ดงานแต่งมา ตอนเรียนไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่อยู่แล้ว เพื่อนที่สนิทตอนเรียน พอจบมาก็ไม่สนิทกันไป พอมีงานแต่งก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ อ่านแล้วคงต้องเปลี่ยนใจไม่ไปน่าจะดีกว่านะคะ 555

~♥~Happy Valentine's Day~♥~ jaaa

โดย: k'mom k'daugh วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:38:19 น.

Happy Valentine's Day ค่ะ คุณหนูลีลี
แปะให้ๆ เป็นคนแรกของวันนี้เลยค่ะ
(เหลืออีก 4 ดวง เดี๋ยวทยอยเอาไปแปะให้เพื่อนคนอื่นๆต่อก่อนนะคะ)
ขอให้ จขบ. มีความสุขมากๆในวันนี้
ได้พบเจอ กับความรักที่สุข สมหวัง
ถ้ายังรอคอยอยู่ ก็ขอให้เชื่อมั่นในการรอคอย
ในขณะที่เรากำลังวิ่งตามหา ใครคนนั้นอยู่..
บางที เค้าคนนั้น
ก็อาจจะกำลังตามหาเราอยู่ด้วยเหมือนกันนะคะ ^^

เอิ่ม โดนทุกกรณี กด Like พันครั้ง 5555

ชอบคิดเห็นตรงกัน ไม่อยากจัดเหมือนกัน