ความเหงา เดินทางเข้ามาในชีวิตเราได้หลายรูปแบบ....แต่เหมือนกัน
ช่วงนี้เบื่อ
ไม่ได้ไปทำงานมาอาทิตย์นึงแล้ว
ถ้านับจริง ๆ
คงไม่ได้ทำงานตั้งแต่ศุกร์ที่แล้วจนถึงวันอาทิตย์นี้
จริง ๆ มันก็ดีใจอยู่หรอกนะ
แต่อยู่บ้านทั้งวันนี่มันก็เบื่อชะมัด
ยิ่งตั้งแต่เปลี่ยนงานใหม่
ที่ต้องตีตี 5 กว่าทุกวัน
นาฬิกาชีวิตมันก็เลยเปลี่ยน
จากแต่ก่อนทำงาน 9 โมงครึ่ง
ตื่น 8 โมง ดูทีวีเล่นเย็นใจค่อยออกจากบ้านตอนเกือบ ๆ 9 โมง
เสาร์ อาทิตย์ไม่ต้องพูดถึง
เวลาสั้นมาก เพราะชิวิตเริ่มต้นตอนหลังเที่ยงตลอด
แต่ตอนนี้
ทำงาน 7 โมงเช้า
เปลี่ยนเวลาตื่นนอนมาเป็นตื่นตี 5 กว่า
เสาร์ อาทิตย์มีเวลาเหลือเฟือ
เพราะ 8 โมงก็ตื่นแล้ว
พยายามนอนตี 1 ตี 2
แต่เดี๋ยว 8 โมงกว่ามันก็ตื่น
ทำอะไรล่ะทีนี้
ดูหนังก็แล้ว
ดูซีรี่ย์ก็แล้ว
อ่านหนังสือก็แล้ว
เล่นเน็ทก็แล้ว
ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะกว่าจะหมดวัน
เดี๋ยวนี้ไม่สามารถดูซีรี่ย์ได้ทั้งวันทั้งคืนเหมือน 2 ปีก่อนแล้วด้วย
ดูได้ 2-3 ตอนก็เบื่อ
เปิดหนังบางเรื่องดูได้ครึ่งเรื่องก็เบื่อ
จะออกจากกรุงเทพฯ ก็ไม่มีเพื่อนจะไปด้วยอีก
จะไปคนเดียวก็ไม่กล้าอีก
จะไปเดินห้าง ๆ ก็ปิดอีก
(ห้างเป็นสถานที่เดียวละมั้งที่เราเดินคนเดียวได้ จริง ๆ เราชอบ shoppinng คนเดียวจะตาย)
อยากไปเดินสวนสาธารณะ แต่เดินคนเดียวก็แปลก ๆ อีก
ดูมีข้อจำกัดในชีวิตเยอะจริง ๆ เลยช้าน
คนเรานี่ก็ตลกนะ
ความเบื่อมันเกิดขึ้นที่ใจ
แต่เรากลับไปหาของอย่างอื่นนอกกายมากลบมัน
พอเอาอันนู้นมากลบ เดี๋ยวมันก็เบื่ออีก ก็ต้องออกไปหาอย่างอื่นอีก
เป็นวัฏจักรแบบนี้ไม่รู้จักจบสิ้น เหมือนนิทานเรื่องนี้
ในตอนกลางดึกมีหญิงชราคนหนึ่งกำลังคลำหาอะไรอยู่สักอย่างรอบๆ เสาไฟฟ้าข้างถนน สักครู่หนึ่งมีหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา เห็นหญิงชราผู้นั้นกำลังคลำหาอะไรอยู่ เลยถามขึ้นว่า 'ยาย..ยาย.. ยายกำลังหาอะไรอยู่?'
หญิงชราผู้นั้นตอบว่า 'ยายกำลังหาเข็มเย็บผ้าอยู่ ยายทำตกหายไป ช่วยยายหาหน่อยซิ' พวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นจึงช่วยกันหาทั่วไปหมด แต่ก็หาไม่เจอในที่สุดพวกเขาก็สงสัยจึงถามยาย
'ยาย..ยาย.. ยายทำเข็มเย็บผ้าหล่นหายไปที่ไหน' ยายตอบว่า 'ยายกำลังเย็บผ้าอยู่ในห้องยาย แล้วก็ทำเข็มเย็บผ้าหล่นหายไป แต่ห้องยายมันมืด ยายมองไม่ค่อยเห็น ยายก็เลยออกมาที่ถนนเพราะมีแสงสว่างจากไฟฟ้า
'... พอพวกหนุ่มสาวกลุ่มนั้นได้ยินเช่นนั้นก็เลยหัวเราะ แล้วเดินหนีไป
เมื่อเราทำของหาย เราก็ต้องไปหาในที่ๆเราทำหาย มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปหาที่อื่น เช่นเดียวกัน เมื่อเราแสวงหาความสุข เราก็ต้องหาในจุดที่เราได้สูญเสียความสุขไป
มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะหาความสุขที่ไนท์คลับ หรือสถานเริงรมย์ต่างๆ หรือไปหาที่ประเทศนั้นประเทศนี้ หรือไปหาที่คนอื่น
ความสุขของเราได้สูญหายไปจากตรงไหน?
คำตอบก็คือ เราได้ทำหายไปจากใจของเรา ได้สูญเสียความสุขจากตัวเรา จากใจเรา ดังนั้น เราก็ต้องแสวงหาความสุขที่จุดนั้น คือ ในตัวเรา
แหล่งที่มา : จาก 'แนวทางสู่ความสุข' โดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา
นี่ขนาดว่ารู้นะว่าไฟเกิดขึ้นที่ไหน ให้ดับมันลงตรงนั้น
รู้ด้วยว่าความเบื่อมันเกิดขึ้นที่ใจ แต่ก็ดับมันไม่ได้ซักที
เวลาสอนหรือบอกคนอื่นน่ะ ร่ายยาวได้เป็นชั่วโมง
แต่พอมันมาเกิดกับตัวเอง กลับไม่สามารถดับมันลงได้
เอ๊ะ
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหัวข้อข้างบนมิทราบ
อ้อ
ไม่เกี่ยวหรอก
แต่แยกแยะความเบื่อกับความเหงาไม่ออก
แล้วเห็นว่าคำพูดนี้มันสวยดีเลยเอามาตั้ง 555
ก๊อปคำพูดที่พี่'ปราย พันแสง นักเขียนคนโปรดของเราที่เค้าเขียนเกี่ยวกับหนังเรื่อง Il Mare มา
แต่พี่เค้าเขียนประมาณว่า
ความรัก เดินทางเข้ามาในชีวิตเราได้หลายรูปแบบ....แต่เหมือนกัน
| Create Date : 20 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 20 พฤษภาคม 2553 15:58:42 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1681 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
