สู้ๆน๊า

แวะมาทักทายค่ะ

ชอบ

ไม่เป็นไรนะคะ สู้ๆ

คำว่า happy ending คงรออยู่ในอาชีพอื่นๆ นะ
หรือเรื่องอื่นๆ นอกเหนือจากนี้เยอะแยะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

โล่..
ซื้อ happy ending แล้วหรอออ หรือยืมคนอื่นอ่าน? เป็นไงมั่ง หนุกปะ

เพิ่งเคยเข้ามาดู อ่านอันเก่าๆจนไปถึงเรื่องที่ไปเสม็ดกัน ติดใจตรงที่...
"เราอยากไปดำน้ำดูประการังที่เกาะล้าน
พี่เปิ้ลอยากไปเล่นบานาน่าโบ้ท
เง็กก็แค่เหงาๆเลยมา..."
Did I say so? *o*? Just wonder why u thought so na' ^^

นึกว่าจะไม่มีใครมาเม้นต่อในหัวข้อนี้แล้ว ก้อเลยไม่ได้อ่านซะนาน พอเปิดที (ตอนนี้สภาพง่วงนอนอยู่) ตื่นเลย 0_o
ไม่เคยเห็นใครเม้นให้ยาวขนาดนี้มาก่อน

พูดถึงเตย(แอบพาดพิงมันจะโกรธมั๊ยเนี่ย) มันผ่านมาหลายสนามมาก ถ้าจำไม่ผิดหลังแจลก้อไปสมัครบางกอกอีก
แต่ก้อผิดหวัง จนมันบอกว่ามันเหนื่อยกับการเริ่มต้นแล้ว ถึงเวลาที่มันต้องทำงานที่มั่นคงซักที ตอนนี้ก้อทำงานประจำอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง
พอเวลามีข่าวว่าอะไรเปิดรับสมัคร นู๋ก้อไม่กล้าบอกมันอีก เพราะไม่อยากรู้สึกเหมือนกับว่าเราไปยัดเยียดในสิ่งที่มันบอกว่าจะ"เลิก"แล้ว

เห็นพี่บอกว่าผิดหวังไป 10 กว่ารอบ ไม่เคยผ่านรอบแรกเลยถอดใจใช่มั๊ย
นู๋มีพี่คนนึง ไม่ผ่าน TOEIC ขั้น minimum ของแจล สอบอยู่นั่นแหล่ะ 10ครั้งแล้วก้อยังไม่ผ่าน แต่เค้ายังพยายามต่อไป
อายุพี่เค้าก้อจะเกินเหมือนกัน แต่พี่เค้าก้อยังหวังว่าต้นปีหน้าน่าจะยังพอสมัครได้ ทุกวันนี้เค้าก้อเรียนอังกิดเพิ่มอยู่
(อ้อ ไม่ใช่แค่เรื่องคะแนน TOEIC อย่างเดียว เรื่องส่วนสูง+น้ำหนักอีกที่น่าเป็นห่วง)
พี่เชื่อมั๊ย เกิดมานู๋ไม่เคยชื่นชมในความพยายามของใครมากเท่าพี่คนนี้มาก่อน นู๋ไม่อยากให้พี่สิ้นหวัง ท้อแท้เลยอ่ะ

การไม่ผ่านรอบแรกไม่ใช่ว่าเราไม่ดี แต่นู๋ว่ามันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆอย่างนะ
เพราะการคัดเลือกจาก 3000 กว่าคนให้เหลือไม่กี่ร้อยคน มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ กรรมการเค้าคงมีเกณฑ์อะไรบางอย่างที่เราไม่รู้
แต่อย่างนึงที่สังเกตได้ คือเค้าชอบคนยิ้มเยอะๆ วันนั้นพี่ยิ้มเยอะรึปล่าว หรือว่าคุณสมบัติเราอาจจะไม่เหมาะกับสายการบินนี้
แต่อาจจะเหมาะกับสายการบินอื่นก็ได้

ทุกอย่างมันอยู่ที่ความพยายามและความเชื่อนะ นู๋เคยไม่ผ่านเมื่อปีที่แล้วเหมือนกัน แต่พอสมัครอีกทีนู๋ก้อพยายามทำการบ้านดีๆ
และคิดว่ารอบที่แล้ว เราไม่ผ่านเพราะอะไร เราพลาดตรงไหนแล้วก้อเอามาแก้ไข ปกตินู๋เป็นคนยิ้มนานๆไม่ได้ก้อต้องหัดยิ้ม
อาบน้ำ แปรงฟัน ก้อยิ้มเป็นบ้าเป็นบอไปพักใหญ่ พอถึงวันสมัครจริง ตอนขึ้นลิฟต์ นู๋ก้อคิดอย่างเดียวว่าต้องผ่าน ต้องผ่าน นู๋ต้องได้ขึ้นลิฟต์ตัวนี้อีก
อันนี้นู๋เอามาจาก The Secret อ่ะ (ไม่ได้อ่านเองหรอก พี่ที่ทำงานเค้าเล่าให้ฟัง) ถ้าเรามีความเชื่อ ทุกอย่างก้อจะดึงดูดให้เราทำได้สำเร็จ
ส่วนความพยายาม นู๋ก้อยังเชื่อว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ แต่ใน case ของพี่ นู๋ก้อไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
ถ้าได้คุยกับพี่มากขึ้นก้ออาจจะพอวิเคราะห์ได้บ้าง (มั๊ง)

พี่เคยอ่านเรื่องของคนที่ตกรอบเกือบ 20 ครั้งมั๊ยใน TCC อ่ะค่ะ จำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร คนนั้นก้อตกรอบแรกเยอะเหมือนกัน จนในที่สุดเค้าก้อผ่านในครั้งที่ 17
(ถ้าจำไม่ผิด)

คนเราต้องอยู่อย่างมีความหวังค่ะ อย่าเพิ่งถอดใจหรือท้อแท้ ถ้าเรายังไม่ถึงจุดมุ่งหมายที่เราฝันไว้
แต่ยังไง ซักวันมันต้องเป็นวันของเราค่ะ เอาไว้ยังไงคุยหลังไมค์กันก้อได้นะคะ ตอนนี้ง่วงนอนแล้ว ไปนอนดีกว่า
ถ้า online อยู่ก้อฝันดีนะคะ ^^

ป.ล เตยเริ่มดังโดยที่ไม่รู้ตัว มีคนพูดถึงด้วย อิๆ

อุ๊ย!ยาวเกินไปรึปล่าวเนี่ย โทดทีนะพี่ แพล่มไปนิดส์