ไม่รู้เรียกว่าแซงคิวรึเปล่า พอดีเรามาคนเดียวแล้วตกลงกับอีกคนนึงได้
คือเราชอบกินฮะจิบังมาก
แล้วไม่ค่อยมีใครอยากไปกินกับเราได้บ่อยขนาดนั้น
เราก็มักจะไปกินคนเดียว
แล้วเราก็ไม่เข้าใจร้านฮะจิบังเล้ย
ว่าทำไมไม่มีที่นั่งสำหรับลูกค้าที่มาคนเดียวบ้าง
มันจะได้ประหยัดเนื้อที่แล้วรับลูกค้าที่มาคนเดียวได้หลาย ๆ คน
คิดภาพออกมั้ย
ร้านฮะจิบังเนี่ย ส่วนใหญ่เป็นโซฟาที่ให้กินได้ 4-6 คนทั้งนั้น
แล้วใครมากินคนเดียวก็ต้องนั่งโต๊ะแบบนั้นเป็นส่วนใหญ่
ไม่ก็นั่งเก้าอี้ ซึ่งก็นั่งได้ 2 คน
จริง ๆ อยากให้ลูกค้าที่มาคนเดียวสามารถนั่งด้วยกันได้แล้วแยกบิล
เหมือนอารมณ์เราไปนั่งตามโรงอาหารที่เราก็แบ่ง ๆ กันนั่งถ้ามาคนเดียวได้แบบนั้นน่ะ
ทุกทีก็ไปหลังเลิกงานก็ไม่ค่อยมีปัญหา เพราะเราเลิกงานไม่เหมือนชาวบ้าน
คนก็ไม่ค่อยจะเยอะเท่าไหร่
แต่วันก่อน ดันอยากกินตอนเที่ยง
แล้วเวลาเที่ยง ก็รู้ ๆ กันอยู่
หนุ่มสาวออฟฟิศก็รอคิวกันเพียบ
ไปถึงเราได้คิวที่ 5-6 เนี่ยแหละ
คิวก่อนหน้าเราก็มากันเป็นกลุ่มทั้งนั้น
อย่ากระนั้นเลย
หิวมากได้โปรด แต่ขี้เกียจรอ แถมมาคนเดียว
เราก็เดินสำรวจโต๊ะคนที่นั่งกินอยู่
เห็นว่ามีมากินคนเดียวหลายโต๊ะเหมือนกัน
บางคนก็มาคนเดียวแต่ก็นั่งโต๊ะใหญ่ที่กินได้ 4-6 คน
ก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้า ถ้าเค้ามาก่อนก็มีสิทธิ์เลือก
หรือเค้าอาจจะไม่ได้เลือกแต่พนักงานเลือกให้
เพราะเกือบทั้งร้านมันก็มีแต่โต๊ะแบบนี้อยู่แล้ว
เดินผ่านโต๊ะติดกระจก 1 รอบ
มีสาวนางหนึ่งกำลังนั่งกินโต๊ะใหญ่ติดกระจกอยู่คนเดียว
เราก็เลยเดินไปหน้ากระจกนอกร้านให้เค้าเห็น
แล้วทำมือว่า มากินคนเดียวรึเปล่าคะ
เค้าก็พยักหน้า
เราก็เลยถามว่าขอนั่งอีกฝั่งได้มั้ยคะ เราก็มาคนเดียว
นางน้ำใจงามคนนั้นก็ตอบตกลงแบบงง ๆ ด้วยมิตรไมตรีที่ดี
เธอคงไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน
แล้วเราก็ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเหมือนกันถ้าเราไม่หิวจนตาลายอย่างวันนั้น
หลังจากได้รับอนุญาตแล้ว เราก็ทิ้งบัตรคิวลงไปกระเป๋า
เดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ แล้วเราก็ขอบคุณเค้าและขอโทษที่รบกวนเค้า
และจัดการสั่งอาหารอย่างรวดเร็ว
แต่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ
หลังจากสั่งอาหาร เราก็รบกวนพนักงานว่าขอแยกบิลได้มั้ย
สรุปว่า ไม่ได้ อ่ะ ไม่เป็นไร
เราก็รีบกิน รีบไป มาร่วมนั่งกับเค้า แต่ก็กินเสร็จก่อนเค้า
มาเร็ว เคลมเร็ว เพราะหิวจนตาลาย แล้วก็ไม่อยากรบกวนเวลาของเค้าด้วย
กินเสร็จก็จ่ายเงินค่าอาหารส่วนของเรา
ขอบคุณสำหรับน้ำใจและขอโทษที่รบกวนอีกรอบ
แล้วเราก็จากกันด้วยรอยยิ้ม โดยแทบมิได้พูดอะไรกันเลย
จะชวนคุยก็กลัวเธอจะรำคาญ เพราะเธอก็นั่งเล่นมือถือของเธออยู่
เราเลยยิ้มให้ และอยู่อย่างเงียบ ๆ รบกวนเธอให้น้อยที่สุดดีกว่า
คือตอนเดินข้ามกลุ่มคนที่ยืนรออยู่หน้าร้านก่อนเราก็แอบรู้สึกผิดเหมือนกันนะ
แต่ในเมื่อเราตกลงกันได้ ก็ไม่น่าเรียกว่าแซงคิว
เพราะถึงเราไม่ได้นั่งโต๊ะนั้น กลุ่มอื่นก็เข้าไปนั่งไม่ได้อยู่ดี
แล้วเราก็ออกก่อนที่เธอน้ำใจงามคนนั้นจะเช็คบิลด้วย
ดังนั้นก็ไม่ได้ถ่วงเวลาคนที่รอคิวก่อนหน้าเราแต่อย่างใด
ก็ไม่รู้ว่าคิดเข้าข้างตัวเองไปรึเปล่า
แต่ก็ขอบคุณเธอคนนั้นนะ ที่ยอมให้เรานั่งกินด้วย
เพราะเราเห็นแล้วล่ะ ว่าคิวถัดจากเราไป 1-2 คิวก็มาคนเดียว
คือถ้าเรารอจนได้ที่นั่งเนี่ย
เราก็กะว่าจะชวนเธอมานั่งด้วยกันเหมือนกัน
มีที่เหลือก็แบ่ง ๆ กันไป
แต่จะให้ดี
ฮะจิบังควรทำโซนไว้สำหรับลูกค้าที่มากินคนเดียวเหมือนร้านญี่ปุ่นบางร้าน
เช่น ยามาโกย่า ราเมน (ที่เราชอบกินเหมือนกัน แต่ราคามันเดือดไปนิดนึง)
ที่ลูกค้าที่มาคนเดียวนั่งหน้าเคาเตอร์บาร์แบบนั้น
เราว่ามันแฟร์ดีนะ
| Create Date : 11 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 11 มีนาคม 2557 12:01:00 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 2719 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
