Group Blog
 
<<
มกราคม 2555
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
4 มกราคม 2555
 
All Blogs
 
รู้สึกผิดกับป๊าจังที่ไม่ให้เค้าใช้ห้องน้ำตอนเช้ามืด

วันนี้ทำงาน
เราไปทำงานแต่เช้ามืด
แต่งตัวเสร็จแล้ว
เหลือแต่งหน้า
แล้วเราจะมาแต่งหน้า หน้ากระจกในห้องน้ำข้างบน
ข้างบนเป็นห้องนอนทุกคน มีห้องน้ำกลางอยู่ห้องเดียว
ที่เรามาแต่งหน้าในห้องน้ำแทนที่จะเป็นห้องตัวเอง
เพราะเวลาตบแป้งฝุ่นมันฟุ้ง
ก็จะให้มันฟุ้งลงอ่างล้างหน้า
พอแต่งเสร็จก็ล้างอ่างพอดี

ไม่อยากแต่งในห้องนอนเพราะเวลาแป้งฝุ่นมันฟุ้ง
มันจะฟุ้งลงโต๊ะหนังสือที่วางกระจกแต่งหน้า
ก็จะโดนทั้งหนังสือทั้งหลาย ลงพื้นอีก เช็ดหลายอย่างเกิ๊นในเวลาเช้าวันทำงานอย่างนี้

กำลังแต่งครึ่ง ๆ กลาง ๆ
ป๊าเดินออกมาจากห้องนอน
ถามว่าเสร็จรึยัง
ก็ตอบไปว่ายังไม่เสร็จ
แต่ก็รู้แหละว่าเค้าจะเข้าห้องน้ำ

เค้าก็เลยต้องค่อย ๆ เดินลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่าง
เราแต่งหน้าเสร็จก็พอดีที่เค้าเข้าห้องน้ำข้างล่างเสร็จพอดี
เค้าก็ต้องเดินขึ้นมาข้างบนแล้วนอนต่อ

แอบรู้สึกผิดเลย
คือถ้าตอนเค้าถาม
เราแต่งหน้าครึ่ง ๆ กลาง ๆ อยู่ เราก็แค่เดินเก็บเครื่องสำอางออกมาแต่งหน้าต่อที่ห้องนอนก็ได้
หรือไม่ก็รอให้เค้าฉี่เสร็จก่อนแล้วค่อยแต่งต่อก็ได้
แต่ปากมันดันบอกไปว่ายังแต่งหน้าไม่เสร็จ
ซึ่งมันก็หมายความว่าไม่ให้ใช้ห้องน้ำ ให้ไปใช้ข้างล่าง

แล้วมานึกสภาพตอนที่เราอั้นฉี่จากบล็อคก่อนหน้านี้
แค่เดินแต่ละก้าวยังทรมานเลย
นี่เค้าแก่แล้ว
ต้องเดินลงบันไดตั้งหลายขั้น
มันจะทรมานขนาดไหน
แล้วขึ้น ๆ ลง ๆ บันได จะนอนต่อได้มั้ยเนี่ย

โอ๊ย
ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด
ยิ่งคิดยิ่งเครียด

เคยฟังคุณหนูดีพูด
เค้าบอกว่า
จริง ๆ เวลารู้สึกผิดหรือรู้สึกแย่
อย่าเล่าละเอียด
เพราะยิ่งเราเล่าละเอียดเท่าไหร่
มันจะเหมือนยิ่งขุดความรู้สึกแย่นั้นให้กลับมาชัดเจนมากยิ่งขึ้นอีกครั้ง
มันยิ่งจะทำให้เรารู้สึกแย่จากการระบาย

แต่ก็อยากระบาย
เพราะถ้าให้ไปบอกป๊าหรือขอโทษป๊าก็คงไม่กล้าทำแน่นอน
แล้วความรู้สึกผิดแบบนี้ก็จะติดอยู่ในใจไปอีกนาน

ยิ่งแก่ตัว
เรารู้สึกว่าเรามีเรื่องที่เราต้องกังวลตลอดเวลา
เหมือนเราจะต้องมีเรื่องกังวลอย่างน้อย 1 เรื่องติดอยู่ในใจตลอดเวลา
เวลาดูหนังหรืออ่านหนังสือ
เดี๋ยวจิตมันก็แว๊ปไปกังวลเรื่องงาน เรื่องเพื่อน แล้วก็ล่าสุดก็เนี่ย เรื่องคนในครอบครัว
เป็นแบบนี้ตลอดมาเป็นปีแล้ว

แต่พอจิตคิดได้ก็จะกลับมาอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจ
แต่ก็เดี๋ยวมันก็แว๊ปไปคิดตามธรรมชาติของจิต
แต่จิตเรามันจะคิดกังวลเยอะไปมั้ยเนี่ย


ขอคนชี้ทางสว่างหน่อยได้มั้ยคะ
โตป่านนี้ยังคิดไม่ค่อยจะเป็น



Create Date : 04 มกราคม 2555
Last Update : 4 มกราคม 2555 7:44:43 น. 3 comments
Counter : 1880 Pageviews.

 
มันผ่านไปแล้วนี่คะ รู้สึกเสียใจแสดงว่ามีสำนึกที่ดีและเป็นคนอ่อนโยน จำไว้เป็นบทเรียนแล้วกัน ไม่มีใครทำถูกตลอดเวลาหรอกค่ะ To err is human.


โดย: Aisha วันที่: 4 มกราคม 2555 เวลา:8:25:34 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคับ
ได้ข้อคิดดีมาก ๆ คับ


โดย: maxpal วันที่: 4 มกราคม 2555 เวลา:20:11:49 น.  

 
ถ้าลองว่าคุณหนูลีลี คิดได้ ขนาดนี้แล้วล่ะก้อ
โนบุตะ ก็ดีใจแทนป๊าของคุณนะคะ

ที่ท่านมีลูกสาวที่น่ารักแบบนี้:)

แต่อย่างที่คห.ด้านบนกล่าวนะคะ
เรื่องมันผ่านมาแล้ว เราเก็บมาคิดอีกก็จะทำให้ไม่สบายใจ เท่าที่อ่านมา ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ร้ายแรงเกิดขึ้นจากสิ่งที่เราทำ นะคะ เพียงแต่ว่า เราแคร์ป๊ามากเราเลยรู้สึกผิดมากและคิดไปแทนความรู้สึกของป๊าแล้วเท่านั้นเองค่ะ

แล้วตกลงคุณลีลีได้ขอโทษคุณป๊ารึยังคะ ? :)
รับรองว่าถ้าขอโทษ ป๊าก็ต้องงงแน่ๆเลย

ลูกสาวมาขอโทษเรื่องอะไร (ท่านคงไม่คิดว่าคุณจะคิดมากขนาดนี้น่ะค่ะ)


โดย: nobuta wo produce วันที่: 17 มกราคม 2555 เวลา:10:30:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หนูลีลี
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [?]




ไม่อินกับการเขียนบล็อคมาตั้งแต่บล็อคสุดท้ายปี 2561 แล้วค่า
Friends' blogs
[Add หนูลีลี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.