Group Blog
 
<<
กันยายน 2553
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
26 กันยายน 2553
 
All Blogs
 
ก้าวข้ามอีก 1 ข้อจำกัดด้วยการพาตัวเองไปดูคอนเสิร์ตคนเดียว 3 งานรวดในวันเดียว

คิดอยู่นานตั้งแต่เมื่อคืน
ว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี
เพราะถ้าออกจากบ้านก็อยากไปให้คุ้ม
ถ้าไม่ออกจากบ้านก็นอนเล่นดูหนังหลายสิบเรื่องที่ดองเอาไว้
ยิ่งไปอ่านหนังในดวงใจของชาวบ้าน ยิ่งอยากไปหยิบมาดู
เพราะบางเรื่องเราก็มีแต่ยังไม่ได้ดู

งานคอนเสิร์ตก็อยากไป
แถมอยากไปทั้ง 3 งานเลย
คืองานแสตมป์กับพี่เอ๋ นิ้วกลมใต้ถุนโรงอาหารถาปัด จุฬาตอนบ่าย 2 ถึง 4 โมงเย็น
คอนเสิร์ต Tatoo Colour กับคลื่น 89 Chill FM ที่ Slim RCA ตอน 4 โมงเย็น
แล้วก็งาน TK Park ที่จัดหน้าหอศิลป์
กะไปดูแสตมป์อีกรอบที่เค้าบอกว่ามาตอนทุ่มนึงจากหน้าเว็ป


รวมพลคนรักดนตรี
วันเสาร์ที่ 25 กันยายน 2553 เวลา 15.00 - 20.00 น.
ณ ลานด้านหน้า หอศิลปวัฒนธรรมกรุงเทพมหานคร

ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของ “รวมพลคนรักดนตรี” พบกับกิจกรรมสร้างสรรค์ทางดนตรีจากเยาวชนคนรักดนตรี นิทรรศการความเป็นมาของดนตรีประเภทต่างๆ โครงการห้องสมุดเดินเท้า เรื่องเล่าเดินทางกับเรื่องราวของดนตรี และตลาดนัดดนตรี
พร้อมชมมินิคอนเสิร์ตจากศิลปินและบทเพลงหลากสไตล์

15.00 -16.00 น. วงดนตรีเยาวชน TK Band
16.00 -16.45 น. เพลิดเพลินไปกับดนตรีออร์เคสตร้าจากวงดนตรีเอื้อมอารีย์
17.00 -17.30 น. พบคู่ดูโอหน้าใหม่กับเพลง Bossanova จากวง Singular
17.30 -18.00 น. ฟังเพลงแนว Surf Pop กับสิงโต นำโชค
18.00 -18.45 น. สนุกไปกับสีสันทางดนตรีแนว Modern Rock กับวง Musketeers
19.00 -19.45 น. ฟังเพลงรักอะคูสติกจากแสตมป์ อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข



ตัดสินใจไม่ได้ซักที
เลยโทรไปชวนชาวบ้านตอนที่ตัดสินใจไม่ได้เนี่ยแหละ ตอน 4 ทุ่มครึ่งถึงเที่ยงคืน
รับสายบ้าง ไม่รับสายบ้าง
พวกที่รับสายก็โวยวายใหญ่ว่าทำไมโทรมาตอนนี้
ทำไมมาชวนเอาป่านนี้แล้วพรุ่งนี้ไป ไม่ให้เตรียมตัวเลย

เอิ่ม
เราเป็นคนไม่เตรียมแบบนี้แหละ
เพื่อนโทรมาชวนไปทะเลค้าง 1 คืนตอน 7 โมงเช้า
ให้เก็บกระเป๋าแล้วเจอกันตอน 8 โมงเช้าก็เคยมาแล้ว
แถมยังบ้าจี้ไปกับมันซะอีก ข้อหาไม่มีอะไรทำ ไม่มีนัดกับใครอยู่แล้ว

ส่วนใหญ่ถ้าเพื่อนชวนไปไหนแล้วไม่ได้นัดใครเราก็พร้อมตลอด
ลืมไปว่าเราคงเป็นคนส่วนน้อย
ส่วนใหญ่ชวนใครต้องชวนล่วงหน้าอย่างน้อย 3 วันใช่มั้ย
ไอ้ธรรมเนียมนี้เอามาจากไหนกัน ใครเป็นคนตั้งวะ
ไม่อยากไปก็บอกเลยว่าไม่ไป ยังเจ็บปวดน้อยกว่าเลย (เอ๊ะ วันนี้ตูจะดราม่าไปไหนเนี่ย)

สรุปคือโทรชวนหลายราย
ไม่มีใครว่างไปซักราย
ส่วนพวกว่างไปก็ไม่รู้จักนิ้วกลม
เออ
เอากะมันสิ
ถ้าให้ไปด้วยก็คงไม่อิน และเป็นการฝืนใจมันเกินไป
สงสารประเทศไทย กลุ่มเพื่อนเราแทบไม่มีใครรู้จักพี่เอ๋เลย
เหนื่อยใจกับวัยรุ่นตอนปลายที่ภูมิความรู้ การรักการอ่านอ่อนแอเหลือเกิน

กำลังคิดว่างั้นไม่ไปดีกว่า
เขิน
เป็นปาร์ตี้แจกกล้วยของพี่เอ๋
ความรู้สึกว่ามันเป็นปาร์ตี้ แล้วเราไปคนเดียวมันเขินน่าดู
คิดไปประมาณว่าทุกคนที่ไปปาร์ตี้ต้องเอาเพื่อนไป
แล้วเราไปคนเดียว มันเขินจะตาย แล้วเราจะคุยกับใคร ฯลฯ

แต่อีกใจนึงก็อยากไป
อยากไปรับแรงบันดาลใจใหม่ ๆ จากนักเขียนที่เราชอบ
เพราะครั้งที่แล้วไปฟังพี่เอ๋พูดที่ DTAC จัดที่จุฬาก็ได้แรงบันดาลใจจดใส่สมุดไว้เกือบหน้านึงเลย
แถมคำโปรยในหน้า Facebook ของพี่เอ๋ก็ยั่วยวนซะขนาดนี้



อัพเดต! "ปาร์ตี้แจกกล้วย" เสาร์นี้บ่ายสอง, มีเพลงจากนิ้วกลมและแสตมป์ให้ฟังนับสิบ, มีเกมให้เล่น (มันแน่ๆ), มีของรางวัลใหญ่ยั่วยวนยิ่ง, มีกล้วยให้กิน, มีเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และมุกตลก (ไม่แน่อาจมีแรงบันดาลใจแถมฟรี!) ดูเหมือนจะกลายเป็นอีเว้นท์ไปแล้ว ขาดก็แต่พริตตี้เท่านั้น! 555 เจอกันที่ใต้ถุนโรงอาหาร สถาปัตย์ จุฬาฯ งานเริ่มตรงเวลาเป๊ะ!


เพื่อนคนสุดท้ายที่ชวนแล้วมันไม่ไป
มันให้กำลังใจด้วยการบอกว่า
ไม่ต้องสนใจใครหรอก
เพราะไปจริง ๆ แล้วก็ไม่มีใครสนใจเรา
เค้าสนใจเจ้าของปาร์ตี้คือพี่เอ๋ กับ แสตมป์มากกว่า

ขนาดไปเที่ยวเมืองนอกคนเดียว แกก็ไปมาแล้ว
ไปดูหนังคนเดียว แกก็ไปมาแล้ว
แล้วทำไมไปปาร์ตี้คนเดียว ทำไมจะไปไม่ได้ล่ะ

แต่เอิ่ม
ไอ้การไปต่างประเทศคนเดียวเนี่ย
คนอื่นไม่รู้จักเราไง เราไม่มีอะไรจะเสีย
เข้าโรงหนังคนเดียวเนี่ย
เข้าไปมันก็มืด ต่างคนต่างดูก็ไม่มีใครมาสนใจว่าเรามากับใคร
แต่ปาร์ตี้เนี่ย
2 ชั่วโมงมันก็มองกันไป มองกันมา แล้วอีนี่มาคนเดียว ไม่มีใครร่วมแชร์เลย (คิดไปนั่น)

แต่ก็เอาวะ
ถือว่าเป็นการก้าวข้ามอีก 1 ขีดจำกัดของเรา
เราการไปปาร์ตี้หรือการไปดูคอนเสิร์ตคนเดียวของเราเนี่ย
มันเป็นข้อจำกัดของเราเลยนะ
จะเป็นสิ่งท้าย ๆ ที่จะทำคนเดียวพอ ๆ กับการไปนั่งกิน MK คนเดียวนั่นแหละ
ข้อจำกัดนั้นคือความเขินนั่นเอง
ก็ไม่รู้จะเขินอะไรเพราะไม่มีใครมาสนใจเรามองเราหรอก

เคยอ่านมาจากหนังสือเล่มนึง
เค้าบอกว่า
คนเรามักจะคิดว่าทุกคนจะมองตัวเอง
แต่จริง ๆ แล้วทุกคนก็ยุ่งเกินกว่าที่จะมองคนอื่น
เพราะทุกคนก็สนใจแต่ตัวเอง ยุ่งอยู่กับตัวเอง
แล้วจะเขินทำไม
แต่ก็เขินอยู่ดี ฮา ๆ

เอาวะ
อยากไปก็ไป
เราพร้อมซะอย่าง
รอคนอื่นมาพร้อมด้วยก็คงไม่ได้ไป
อยากทำอะไรก็ทำเลย
รอโอกาสหน้าก็ไม่รู้จะมาอีกเมื่อไหร่
แล้วมันอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราจนรอโอกาสนั้นมาไม่ถึงก็เป็นได้

ไม่ต้องแชร์กับใครก็ได้วะ
สุขคนเดียวบ้างจะเป็นไร แล้วค่อยเอามาแชร์ในบล็อคก็คงยังไม่สาย
เลยไปงานพี่เอ๋ นิ้วกลมตอนบ่าย 2 กว่าที่ถาปัด จุฬา
ระหว่างทางไปที่หมาย
แอบเจอ 2 สาวระหว่างทาง
คิดในใจว่าต้องไปงานเดียวกันแน่เลย แต่งตัวถือถุงผ้าแนวเดียวกันขนาดนี้
เลยเข้าไปถามทางเพื่อเริ่มต้นบทสนทนาซักหน่อย
แล้วก็จริง ๆ ด้วย
เค้า 2 คนกำลังไปที่เดียวกับเรา
เลยเดินคุยกันไปจนถึงที่หมาย

พอไปถึง
โอ้โห
คนเยอะมากกว่าที่คิด
มาคนเดียวก็ไม่เขินหรอกงานนี้
เพราะคนล้นทะลักใต้ถุน
ทุกที่นั่งของโรงอาหารถูกอัดแน่นไปด้วยวัยรุ่นทั้งหลายที่รักในตัวอักษรที่กลั่นออกมาความความคิดคม ๆ ของนิ้วกลมกันทั้งนั้น













เครดิตรูปภาพ จาก facebook Puangpak เด็กหญิงผัก

ปาร์ตี้นี้ก็มีกล้วยหอมแจก แล้วก็เค้กกล้วยหอมตรง concept เป๊ะ




ด้วยความที่มาสาย
เรา 3 คนก็แอบไปยืนดูข้างหลัง ๆ อาศัยช่องว่างตามซอกคอชาวบ้านที่ยืนหน้า ๆ ดูหน้าเวทีเอา
แสตมป์กับพี่เอ๋ร้องกันหลายเพลงอยู่เหมือนกัน
แต่ส่วนใหญ่เป็นเพลงเก่า แล้วก็ไม่ได้ฮิตมากที่เราทั้งหลายจะรู้จัก

















เครดิตรูปแจ่ม ๆ พวกนี้จาก //kadjanan.multiply.com

เช่น
เพลงของพี่จุ้ย เพลงของเฉลียง หรือเพลงของทีโบน ซึ่งไม่ใช่เพลงฮิตที่เราคุ้นหู
จะมีคุ้นหูก็แค่รางวัลแด่คนช่างฝัน แล้วก็เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอนั่นแหละ
แสตมป์มุกแพรวพราวมาก ชอบจัง
เป็นครั้งแรกที่ได้ฟังแสตมป์ร้องเพลงสด ๆ
เพลงเค้าก็ดังหลายเพลงนะ
แต่เค้าชอบบอกว่าเพลงที่เค้าแต่งเอง ร้องเองมักไม่ค่อยดัง
แถมมีร้องสดบ้าง เปลี่ยนเนื้อร้องกันสด ๆ บ้าง ฮากระจาย

หลังจากร้องเพลงเสร็จก็มีการเล่นเกมส์แฟนพันธุ์แท้นิ้วกลม
รางวัลเป็นลายเส้นพู่กันจีนที่พี่เอ๋วาดเองใส่กรอกเรียบร้อย บวกด้วยของรางวัลอีก 1 อย่างที่พี่เอ๋อุบไว้ก่อน
เล่นกันยากมาก ขับเคี่ยวกันจาก 20 คนจนถึง 2 คนสุดท้ายแล้วให้เป่ายิ้งฉุบ
ทั้ง ๆ ที่ไอ้ที่เล่นกันมายากมาก
ส่วนใหญ่จะให้คำมา 1 คำแล้วให้ทายว่าอยู่ในหนังสือเล่มไหนของนิ้วกลม
ให้หลับตาคำหนังสือ 3 เล่มแล้วตอบเรียงลำดับให้ถูกว่าคือเล่มไหนบ้าง
แถมบางเล่มที่ให้คลำมันเป็นไม่ได้พิมพ์เล่มแรกนะ
ใครได้พวกพิมพ์เล่มแรกก็ทายไม่ถูกเหมือนกันนะ เพราะมันเปลี่ยนปก

สุดท้ายคนที่เป่ายิ้งฉุบชนะก็ได้ภาพของพี่เอ๋ไป
แถมด้วยหนังสือทุกเล่มของพี่เอ๋ รวมถึง 2 เล่มใหม่ที่จะออกในงานหนังสือเดือนหน้าด้วย
ทุกคนฮือฮาด้วยความอิจฉาเป็นอย่างยิ่ง

พอจบงานตอน 4 โมง
เราก็ move ไปที่ Slim RCA เพื่อไปดูน้องดิม เอ้ย Tattoo Colour ทั้งวงนั่นแหละ
ที่พวกเค้ามาเล่น Music Chill Out ของคลื่น 89 Chill FM

แอบติดใจตอนที่พวกเค้าไปเล่นงานคลื่น Seed Campus
ที่เรากับเง็กไปดูไปโดดด้วยกันที่จุฬา
งานนั้นรอจนเบื่อเลย
เพราะงานเริ่ม 2 ทุ่มได้
กว่า 4 หนุ่มจะขึ้นโชว์ก็ปิดท้ายตอนเกือบ 4 ทุ่ม
เล่นอยู่ไม่กี่เพลงก็กลับ แต่โดดและแดนซ์กันมันมากแบบลืมตายเลยทีเดียว
เด็กจุฬาต้องแหวกวงให้กับอิ 2 ป้านี้แดนซ์
เพราะอินี่แดนซ์โดยใช้พื้นที่เยอะมาก

แล้วยิ่งไปกับเพื่อน ยิ่งแดนซ์ไม่อาย โดดลืมอายุเลยทีเดียว
จำได้ว่าปีนี้แหละไปคอนเสิร์ตพี่เจ เจตรินของคลื่น FM One ที่หัวหิน
ไปกับเพื่อน ๆ น้อง ๆ แล้วแด๊นซ์สุดพลัง สุดชีวิต สุดจิต สุดใจตั้งแต่ทุ่มนึงยันเที่ยงคืน
ถอดร้องเท้าแดนซ์บนหาดทราย
ข้าง ๆ เป็นกลุ่มน้องปี 1 อายุ 18 (ห่างจากตูตั้ง 10 ปีแน่ะ)
น้อง ๆ มาคารวะเลยว่าพี่เต้นได้ไงต่อเนื่อง
เพลงเร็วก็เต้น เพลงช้าก็เต้น พี่ไปอัพยาตัวไหนมาวะ ฮา ๆ

เราก็ขำน้องเค้านะ
เพราะตอนพี่เจดังเนี่ย
เรา 9 ขวบ
พวกน้องเค้ายังไม่เกิด
ตอนเราแหกปากร้องเพลงพี่เจ แล้วชวนน้องมาร้องด้วยเนี่ย
พวกน้อง ๆ ยืนกันนิ่งเลย
บอกว่าไม่รู้จัก (แล้วเมิงจะมาดูกันทำม้ายยยย จะสนุกมั้ยเนี่ย)
สงสัยแค่อยากได้บรรยากาศคอนเสิร์ตเวลาอยู่กับเพื่อนแล้วนั่งกินเหล้าล่ะมั้ง

แดนซ์ครั้งนั้นเข็ดจนตายเลย
เพราะมันเกิน limit ของร่างกายจะรับไหวจริง ๆ
เจ็บตั้งแต่คืนนั้นเลย
มันปวดไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะต้นคอกับหลัง
เวลานอนแล้วพลิกตัวจะเจ็บโครต ๆ
แบบว่ากลับมาห้องแล้วอาบน้ำ นอนเลย ไม่มีกะจิตกะใจจะนั่งเล่น นั่งเม้าท์กับเพื่อน ๆ น้อง ๆ ต่อแล้ว
แต่พวกเพื่อน ๆ น้อง ๆ ก็ยังเม้าที่ห้องกันต่อ

แต่เราคงเพลียมาก มันคุยกัน เล่นกันเสียงดังแต่เราก็หลับได้
แต่มันตื่นตอนพลิกตัวเนี่ยแหละ
พอพลิกตัวทีก็ร้องโอย ๆ ที
คือรู้ไงว่าพวกมันยังไม่นอนกัน ขอกรูครวญครางหน่อย เพราะเจ็บจริง
เช้ามา
เพื่อนทุกคนนึกว่าเราละเมอ
บ้าเหรอ
ละเมอทุกครั้งที่พลิกตัวเนี่ยนะ
แต่ไม่มีใครสงสารนะ
มีแต่สมน้ำหน้า เพราะไม่เจียมสังขาร เต้นอยู่นั่น พวกกรูอายเค้าจะตาย
เพราะงี้ไงเลยไม่กล้าไปคอนเสิร์ตคนเดียว ฮา ๆ

แล้วกลับบ้านก็ยังปวดคอ ปวดเอว ปวดขาเป็นอาทิตย์
ลงบันไดทีเจ็บที เพราะกระโดดแบบเขย่งเยอะและนานไปหน่อย
แถมใครพูดอะไรก็ต้องขยับไปทั้งตัว หันแต่คอไม่ได้เพราะปวดคอ
ตอนนอนนี่ไม่ต้องพูดถึง
เจ็บหลัง เจ็บเอวทุกครั้งที่พลิกตัวจนสะดุ้งตื่นทุกครั้ง
แดนซ์กันเจ็บตัวขนาดนั้น คิดดูแล้วกัน

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก
ครั้งแรกน่าจะปีที่แล้วนะ
ไปแดนซ์งานคริสมาสแบบลืมตายแบบนี้เหมือนกัน
กลับบ้านมาอีกวันไปหาหมอเลย
หมอให้หยุดเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อที่เหมือนการออกกำลังกาย 2 เดือน
หมอจับ X-ray เลย กว่าจะขยับตัว X-ray ได้ พยาบาลรอจนเหนื่อยเพราะมันเจ็บไปหมด กว่าจะขึ้นเตียง จัดท่าจัดทาง เจ็บปวดไปทุก movement
แถมได้ยามากินอีก 1 ชุดใหญ่เพราะแดนซ์มากเกินทำให้หลังมีปัญหาเหมือนออกกำลังกายหักโหมเกินงั้นแหละ
แหมหมอ หนูก็แค่ออกกำลังกาย 4-5 ชั่วโมงต่อเนื่องโดยที่ก่อนหน้านั้นเป็นปีไม่เคยออกกำลังกายเลยเท่านั้นเอง
เหอะ ๆ

แล้วอาการนี้จะเกิดขึ้นทุกครั้งที่ไปดูคอนเสิร์ตหลังจากอายุ 25
มันเป็นความเสื่อมของร่างกายที่เห็นได้ชัดมากที่สุดแล้ว
เมื่อก่อนตอนเป็นนักศึกษา
ดูคอนเสิร์ตแล้วแดนซ์ทั้งคืน
ตื่นมาก็สบายตัว ไม่เจ็บไม่ปวด
ทั้ง ๆ ที่ใส่พลังและ step การแดนซ์เท่ากัน

หลัง ๆ เริ่มรู้ตัวว่ามันร่างกายมันไม่ไหวจริง ๆ เลยลดลงมาหน่อย
ไม่กล้าแดนซ์มันส์มากถ้าอีกวันต้องไปทำงาน
แต่ Tatoo Colour เล่นสดมันจริง ๆ นะ

พอได้เข้าไปใน Slim กลับไม่กล้าแดนซ์อ่ะ
เพราะมาคนเดียวไง
เขิน
ทั้ง ๆ ที่ใน Slim มันก็มืดนะ
คนจำเราไม่ได้หรอก
แต่พอมาคนเดียวมันไม่อุ่นใจไง
มันไม่มีใครให้หันไปร้องด้วย ไม่มีใครให้เกาะบ่า มันมีใครกระโดดจังหวะเดียวกัน
ก็เลยได้แต่ยืนโยก ๆ เขิน ๆ อยู่ข้างหลังตรงทีมงาน
เพราะไปสายแล้วหน้า ๆ เต็มหมดแล้ว

แต่เท่าที่สังเกตดูหน้า ๆ กลาง ๆ ก็ไม่มีใครแดนซ์นะ
เพราะคนน้อยด้วยแหละ เพราะมันเป็น private concert ต้องมีบัตรถึงเข้าได้
คนก็ยืนกันหลวม ๆ แล้วก็ยืนดูกันแบบเขิน ๆ นิ่ง ๆ ไม่ค่อยมีใครขยับขนาดเปิดตัวด้วย 2 เพลงเร็ว ทุกคนก็ยืนดูกันนิ่ง

คิดว่าอย่างนี้ไม่ได้การ
อุตส่าห์เดินทางมา
ตัดสินใจมาแล้วไม่ได้กอบโกยความสุขกับไปสู้นั่งดูหนังอยู่บ้านดีกว่า ไม่เหนื่อยด้วย
เลยเปลี่ยนมายืนหน้าห้องน้ำ ข้างหลัง ๆ ที่ไม่ค่อยมีใครเห็น ใครสนใจ
แล้วก็แดนซ์ค่ะ
แต่แดนซ์ได้จริง ๆ ก็ 2 เพลงสุดท้าย
แต่มาคนเดียวก็แดนซ์แบบเขิน ๆ
แดนซ์แบบ 50% ของการมากับเพื่อน
แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองแดนซ์เยอะที่สุดใน slim แล้วเพราะทุกคนยืนกันนิ่งเลย ฮา ๆ

เสร็จงานนี้ตอน 5 โมงครึ่ง
ก็กลับไปที่สยามต่อ
เพื่อกลับไปดูแสตมป์ต่อที่งาน TK Park ที่เค้าจัดกันหน้าหอศิลป์
ไปถึงแสตมป์กำลังร้องอยู่ทั้ง ๆ มันเพิ่ง 6 โมงครึ่ง

สงสัยว่าเค้าสลับคิวกับ Musketeers
แต่จริง ๆ คือไปอ่านเว็ปหลัก เค้าลงผิดอ่ะ
จริง ๆ Musketeers เป็นวงสุดท้ายปิดงานอ่ะถูกแล้ว
แต่เราไม่ได้ดูโปสเตอร์




เลยพลาดแสตมป์ตั้งแต่ต้นเลย
มาดูเอา 2 เพลงสุดท้าย
แต่ก็ยังดีนะที่แสตป์ไม่ใช่วงสุดท้าย
ไม่งั้นเสียดายแย่ อุตส่าห์นั่งรถกลับมาดู แต่ดูได้แค่ 2 เพลง







Musketeers ก็โอเคนะ
ร้องไปหลายเพลง
รู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง ครึ่ง ๆ
ยืนข้างน้องคนนึงอายุ 18 (อีกละ)
ไอ้เราก็ยืนร้องไป โยกไป
แต่น้องเค้ายืนดูนิ่งเลย เหมือนประชากรทั่วไปข้างหน้าเลยวุ้ย






เลยชวนน้องเค้าโยกบ้าง โดดบ้าง
แต่น้องเค้าก็รักษา Concept ตัวเองคือยืนนิ่งตั้งแต่ต้นจนจบ
มีหันมาบอกเราให้เดินขึ้นไปอุดช่องว่างข้างหน้าบ้างก็แค่นั้น
น้องเค้ายืนรอเพื่อน
เค้าก็ถามว่าเรามาคนเดียวเหรอ
ก็บอกว่าใช่ น้องทำหน้าตกใจ
ไม่รู้ตกใจที่มาดูคอนเสิร์คคนเดียว
หรือตกใจที่ว่าขนาดมาคนเดียวเมิงยังกล้าโดด กล้าโยกไม่แคร์สื่อหรือไงไม่ทราบได้ ฮา ๆ
อยู่จนเลิกงานประมาณ 2 ทุ่มได้ค่อยกลับบ้าน

เพิ่งรู้ว่าเพลงเบา เบาที่เราชอบฟังเป็นของ Singular แล้วพวกเค้าก็มางานนี้ด้วย แต่มาตั้งแต่บ่ายแล้ว ไม่เคยเห็นหน้านักร้องเลยนะเนี่ย แอบน่ารัก ฮา ๆ ไปเจอคลิปในงานมา





โอย เสียดายจัง แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยววันที่ 9-10 ไปงาน Happening กับ A day legend พวกเค้าน่าจะไปอีก

A day legend นี่บัตรก็หมดตั้งแต่วันแรก ๆ ที่เค้าจองหนังสือ 10 ปี a day แล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่ได้บัตร แอบให้รุ่นน้องใช้วิทยายุทธให้อยู่ แต่ไม่รู้ว่าได้รึเปล่า หวังว่าจะได้นะ

แต่งานก่อนหน้านั้นจะไปดูคอนเสิร์ตวง Mild กับคลื่น Cool 93 โทรติดยากที่สุดใน 3 โลกกว่าจะได้บัตรมา แล้วไม่ได้โทรติดเองด้วยนะ แอบไปอ้อนขอพี่ ๆ ที่รู้จักกันช่วยกันโทรทั้งออฟฟิศแน่ะ โทรกันหลายวันมากกว่าจะได้บัตรแล้วมันเหลือ 1 ใบ โอย รีบตะครุบเลย 555

Exclusive Concert สุดพิเศษ Cool Music Alive In My Mild โดย คูล 93 ฟาเรนไฮต์ คลื่นเพลงเพราะอันดับ 1 ในเครือ Skyhigh Network ตื่นตา กับโชว์สุดพลิ้วไหว พร้อมตื่นตัวไปกับเพลงโดนๆ ของพวกเค้า ไม่ว่าจะเป็น อีกนานไหม,Unloveable,หวานเย็น รวมไปถึงซิงเกิ้ลล่าสุด เข้าใจแต่ทำไม่ได้ เตรียมพบกับคอนเสิร์ตสุดพิเศษ ของ 6 หนุ่มคนดนตรีรุ่นใหม่ วง Mild (มายด์) เย็นย่ำ คืนวันศุกร์ที่ 1 ตุลาคม เซ็นเตอร์พ้อยท์ เพลย์เฮ้าส์

ทำตัวเหมือน celeb ยังไงไม่รู้ แม่งไปทุกงานคอนเสิร์ต

เป็นการออกจากบ้านที่คุ้มค่าที่สุดครั้งนึงในชีวิตเลยนะเนี่ย
ไปมัน 3 ที่ 3 งานแถมยืนตั้งแต่บ่ายโมงยัน 2 ทุ่ม
ทำตัวเหมือนเซเลปยังไงอย่างงั้น แต่ไม่ได้ตังซักบาท
แต่ได้ความสุขเต็มกระเป๋า
แถมความเมื่อยแบบไม่สามารถวัดปริมาณได้
แต่รู้ได้ว่าตอนขึ้นรถไฟฟ้าแล้วได้นั่งมันลุกไม่ขึ้นเลยตอนถึงสถานีปลายทางแล้ว

กลับบ้านปุ๊บ นั่งหน้าคอมอัพบล็อคปั๊บ
นั่งมาตั้งแต่ 3 ทุ่มยันเที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่อยากลุกเพราะยังไม่หายเมื่อยเลย
ขนาดลุกไปเข้าห้องน้ำยังทำใจแล้วทำใจอีก
แต่ไม่อยากเมื่อยไปปวดฉี่ไปเลยต้องแข็งใจลุกจากเก้าอี้ดูดวิญญาณไปเข้าห้องน้ำ

ขอบคุณเพื่อนที่พูดให้คิดได้
ว่าอยากไปก็ไป ทำตามใจตัวเอง
ทำไมต้องมีเพื่อนไปด้วย
ถ้าเพื่อนไม่ไป เราก็ไม่ต้องไปเลยเหรอถ้าจริง ๆ แล้วเราอยากไปน่ะ
ทำให้เราสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองไปอีก 1 อย่างในชีวิตนี้ที่ไม่คิดจะทำคนเดียว

การไปดูคอนเสิร์ตคนเดียวมันก็มีความสุขนะ แต่มันมีครึ่งเดียว
มันไม่เต็มที่เหมือนการไปกับเพื่อนแล้วก็แดนซ์กับเพื่อนจริง ๆ นะ
เพราะเราเป็นคนไปดูคอนเสิร์ตแล้วไม่เคยนั่งนะ ยืนตลอด อินตลอด
แต่เวลาไปคนเดียว อาการอินลดลงไปครึ่งนึงจริง ๆ

แต่ก็ดีกว่าการมานั่งเสียใจว่าทำไมวันนี้ไม่ไป
ไม่รู้ว่าพี่เอ๋พูดอะไรบ้าง แสตมป์ร้องเพลงอะไรบ้าง น้องดิมจะมันขนาดไหน

แล้ววันนี้ก็ได้เพื่อนเพิ่มมา 2 คน
ก็ 2 สาวที่เดินไปฟังพี่เอ๋ นิ้วกลมด้วยกันนั่นแหละ
อย่างน้อยเวลามีงานอะไรเกี่ยวกับพี่เอ๋
เราจะได้ไม่น้อยใจแล้วว่าทำไมเพื่อนกรูไม่มีใครรักการอ่าน และไม่มีใครรู้จักนิ้วกลมเลยวะ

ไปเที่ยวคนเดียวทีไร ได้เพื่อนเพิ่มกลับมาทุกที
ก็อย่างว่าแหละนะ
เวลาไปกับเพื่อน เราก็จะคุยอยู่แต่กับเพื่อนเรา
แต่เวลาไปคนเดียว เราจะเปิดใจและพร้อมจะเป็นมิตรและ make friend กับทุกคน




Create Date : 26 กันยายน 2553
Last Update : 27 กันยายน 2553 9:52:21 น. 5 comments
Counter : 2578 Pageviews.

 
ชอบนิ้วกลมครับ
ชอบเล่ม กัมพูชาพริบตาเดียว


โดย: คนขับช้า วันที่: 26 กันยายน 2553 เวลา:9:55:32 น.  

 
สวัสดีนะ

แวะทักทาย หลายวัน จากแรกเห็น
จึงขอเมนต์ รวบยอดไป ในสื่อหมาย
ขอโทษด้วย ที่เพิ่ง ได้รีพลาย
ถึงห่างหาย ก็ตามอ่าน อย่างตั้งใจ...

.

อ่านรีวิว งานดนตรี เป็นกันเอง
ได้ฟังเพลง หลากสไตล์ สนุกสนาน
เอ๋นิ้วกลม เจ๋งความคิด จินตนาการ
มีแก่นสาร ให้สาระ หลากประเด็น

ได้แดนซ์ด้วย ลืมวัยบ้าง ขยับกาย
วัยรุ่นคง เอียงอาย เลยไม่เห็น
ถ้าเพลงมัน จังหวะแมตช์ ช่างน่าเต้น
ชวนให้นึก ยามเป็นวัย นิสิตไทย

.

ขอบคุณที่รีวิวงานเพลงน่าสนใจนะ

เป็นการถ่ายทอดที่เห็นชัดในความตั้งใจมากเลยล่ะ

เขียนอย่างใส่ใจถ่ายทอดเลยนะเนี่ย ขอชมในความตั้งใจเลย

ได้รุจักตัวตน นิ้วกลมมากขึ้นด้วย จากการนำเสนอของเธอ..

ขอบคุณนะ ;)

ปล. ขอโทษด้วยที่เพิ่งได้ตอบนะ
ค้างไว้หลายวันอยู่ เวลาจำกัดน่ะ

ก็ทำอย่างเธอบอก
จดใส่กระดาษไว้ แล้วเมนต์รวบยอดเลย



โดย: เลื้อย วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:18:49:55 น.  

 
สวัสดีนะ

ขอบคุณที่ชอบที่เขียนนะ
ดีใจเหมือนกัน
แค่เห็นความเห็นเธอ
ก็อมยิ้มได้ทั้งวันแล้วล่ะ :)

อย่างที่รุ ก็ตั้งใจนั่นล่ะ

ก็เป็นกำลังใจให้เขียนต่อนะ

แนะนิดว่า ไม่ต้องกรอบตัวเองหรอก
อยากเขียนไร เขียนโลดดด
จินตนาการไร้ขีดจำกัดไปเลยย

เออ อยากถามว่า ยังได้มีเวลาไปปฏิบัติธรรมอยู่ไหม

สายคุณแม่สิริ ดีอยู่นะ แม้คนจะเยอะไปหน่อยก็เถอะ

ถ้าว่าง น่าจัดสรรเวลาไปอีก
โอกาสแบบนี้ ไม่ได้มีง่ายๆ ต้องบุญหนุนด้วย

P.S. ตอบเป็นกลอนไปในเมนต์ก่อนหน้านะ ;)


โดย: เลื้อย วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:18:58:25 น.  

 
ผมไม่เคยอ่านงานของคุณนิ้วกลมเลยครับ แต่เห็นหนังสือเขาตามร้าน ชื่อหนังสือแต่ละเล่มช่างเรียกแค่เหลือเกิน ต้องหยิบมาเปิดดูทุกครั้ง แต่แล้วก็วางกลับที่เดิมทุกครั้ง

แต่พอเข้าบล็อกนี้บ่อย รู้สึกเหมือนโดนสะกดจิตเลยครับ เห็นชื่อนิ้วกลมบ่อยๆ จนรู้สึกอยากหางานของคุณนิ้วกลมมาลองอ่านดูบ้าง ถ้าผมเป็นมือใหม่หัดอ่าน มีเล่มไหนแนะนำไหมครับ หรือควรจะอ่านตามรสนิยมการอ่านของผมเอง

ผมว่างานสัปดาห์หนังสือปีนี้ ผมจะลองไปหาซื้อมาสักเล่มสองเล่มดีกว่า อาจจะได้เจอนักเขียนในดวงใจเพิ่มอีกสักคน

ขอบคุณสำหรับรีวิวงานคอนเสิร์ตนะครับ



โดย: เกาเหลาใส่เส้น วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:7:06:57 น.  

 
บรรทัดที่ 2 เรียกแขกครับ ใจไวไปหน่อย ผิดเลย เอิ๊กกกก


โดย: เกาเหลาใส่เส้น วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:7:08:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หนูลีลี
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [?]




ไม่อินกับการเขียนบล็อคมาตั้งแต่บล็อคสุดท้ายปี 2561 แล้วค่า
Friends' blogs
[Add หนูลีลี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.