Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
19 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 
บ่น ๆ ขับรถลืมดึงเบรคมือแถมถอยรถเกือบชนบ้านตัวเองตรงที่ป๊านอนอยู่อีก

พยายามจะลืม
แต่มันก็ยังค้างใจอยู่
ทำอะไรแป๊บ ๆ มันก็แว้ปกลับมาคิดอีกแล้ว
ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจ และ ไม่ได้อยากจะจำเล้ย

จิตก็แบบนี้ล่ะนะ
ไว้ยิ่งกว่าลิง คิดโน่น คิดนี่ตลอดเวลา เราไม่เคยรู้เท่าทันมันเล้ย

เรื่องแรก

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
มีโอกาสขับรถพาหม่าม้าไป shopping ที่งาน Nike ตรงศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์
ซึ่งเราเนี่ย
ไม่ชอบขับรถ กลัวการขับรถ กลัวชน + มีประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีกับการขับรถ
แล้วขับรถน้อยมาก
ปีละ 2-3 ครั้งเองมั้ง เพราะไม่อยากขับ + หลีกเลี่ยงตลอด
แต่คราวนี้อยากไปช้อปแต่ป๊าไม่อยากไป
ก็เลยไปกัน 2 คนแม่ลูก

ขาไปก็ไม่มีปัญหา
พยายามมีสติที่สุดในการขับรถ
(แต่ใจก็ชอบคิดว่าต้องมีปัญหา + กลัวชนอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าเราจะไปชนเค้า หรือ จอดติดไฟแดงแล้วกลัวเค้าจะมาชนเรา)
มันความคิดที่ดึงดูดสิ่งที่ไม่ดีมาเข้าตัวก็พยายามคิดให้น้อยที่สุด

แต่ขากลับเนี่ยสิ
พอดีจะออกรถแต่มีรถจอดขวางอยู่เลยเข็นกัน 2 คนแม่ลูก
ไอ้รถที่รอจะจอดที่เราก็ลงมาช่วยเข็นจะได้เร็วขึ้น
ด้วยความเกรงใจเลยรีบสตาร์ทรถแล้วขับออกมา
แต่รู้สึกว่าทำไมเหยียบคันเร่งแล้วรถมันอืด ๆ หว่า
กว่าจะรู้ตัวว่าลืมดึงเบรกมือก็ล่อไป 5 กิโลแล้วมั้ง
กลัวเลย

แถมตอนจอดรถเข้าบ้าน
มันเป็น slope ขึ้นบ้านเพราะบ้านยกสูงกว่าถนน
แล้วพอถอยก็จำได้ว่าป๊ากะม้าชอบว่า ๆ ทำไมเวลาถอยขึ้นแล้วชอบเบรคตอนล้อจะอยู่ตรงกลาง slope แล้วเดินหน้าตั้งลำ
คราวนี้ก็เลยถอยขึ้นทีเดียวเลยแล้วลืมเบรค
เกือบชนหน้าต่างกำแพงบ้านตัวเองแน่ะ
แล้วตรงหน้าต่างนั้น ถ้าชนเข้ามาเป็นโซฟาที่ป๊านอนอยู่พอดี

หลอนไปเลยกรู
ขนาดนอนจะหลับ ๆ ใจมันก็คิดถึงเรื่องนี้มาทั้งอาทิตย์เลยอ่ะ
นี่ขนาดไม่ชนนะ แค่เกือบ ๆ อีกนิดเดียวนั่นล่ะ

เรื่องที่ 2

วันนี้
ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวน้ำที่โรงอาหาร
มีน้องนักศึกษามาชน
เราก็กรี๊ด ตกใจ เพราะชามก๋วยเตี๋ยวเกือบเท ดีนะประคองทัน ไม่งั้นมันได้ราดเราไม่ก็น้องเค้าแน่นอน
คน 2-3 โต๊ะหันมากันหมด
น้องคนนั้น (หันหลัง) ก็หยุด
แล้วน้องเค้าก็รีบเดินจากไป
เฮ้อ
เคืองเด็กสมัยนี้จริง ๆ
ปากหนักเหลือเกิน
“ขอโทษ” เนี่ยพูดเป็นมั้ย
เสียใจที่ไม่เห็นหน้า
ตอนนั้นโกรธขนาดว่าจะเทชามก๋วยเตี๋ยวร้อน ๆ นั้นใส่เลย
(โหดไปมั้ย มันเป็นแว้ปนึงเท่านั้น)
เป็นเรานะ จะรีบขอโทษเลย
แต่ก็นะ
แต่ละคน ร้อยพ่อพันแม่ เค้าอาจจะคิดว่าก็ไม่ได้หกจะขอโทษทำไมก็ได้
อุตส่าห์เรียนเก่งเข้ามอรัฐแถวสยามได้ แต่ทำไมคิดได้แค่นี้นะ
ก็ได้แต่พยายามให้อภัย อโหสิกรรมให้ เพราะไม่อยากติดหนี้กรรมกันข้ามภพข้ามชาติ
แต่มันเคืองจริง ๆ ก็พยายามลืมอยู่แต่ยังค้างใจอยู่
(ถ้าลืมได้ก็คงไม่เอามาเขียนหรอกเนอะ)

เรื่องสุดท้าย
เมื่อกี๊
เพื่อนสนิทเราที่เป็นเมเนเจอร์เค้าฝากพี่อีกคนในออฟฟิศซื้อกาแฟปั่น S&P มา
เพราะวันนี้มันซื้อ 1 แถม 1
แล้วพอดีมันเข้าประชุม
กว่าเราจะมาเห็น มันก็ละลายไปครึ่งแก้วแล้ว
(โต๊ะไม่ได้ติดกัน แต่ว่าจะเดินไปเม้าซะหน่อย)
โมโหแทนเพื่อนจัง
ทำไมลูกน้องที่นั่งโต๊ะข้างกันไม่ช่วยเอาไปแช่ตู้เย็นให้หน่อยวะ
เราก็ถามนะว่าหัวหน้าเธอไปไหน
เค้าก็บอกว่าประชุม
แล้วเราก็ถามต่อว่าแล้วกาแฟนี่มาตั้งที่โต๊ะนานรึยัง
เค้าก็บอกว่าซักพักแล้ว
แต่เท่าที่เห็นคือมันละลายไปครึ่งแก้วแล้ว
เหลือแต่ไอ้วิปครีมข้างบนอ่ะที่ไม่ละลาย
ทำไมเค้าไม่มี common sense หรือคิดเผื่อให้เลยว่า
อ๋อ
ตอนนี้นายประชุม ไปเอาเข้าตู้เย็นให้ดีกว่า เพราะเดี๋ยวละลายหมดจะไม่อร่อยไรเงี้ย

เซ็ง ๆ
ระบายหมดแล้ว
หวังว่าเรื่องพวกนี้มันจะไม่มาค้างในหัวให้เราหงุดหงิดอีกนะ
อยากลืมมาก ๆ เพราะมันไร้สาระสุด ๆ แต่เดี๋ยว ๆ มันก็แว้ปเข้ามาอีกแล้ว
ทำไมการทำงานของจิตคนเรานั้นมันไวได้ขนาดนี้นะ นี่ขนาดเคยฝึกมาบ้างแล้วนะ
ยังไม่รู้เท่าทันมันได้ตลอดเลย



Create Date : 19 มิถุนายน 2552
Last Update : 19 มิถุนายน 2552 16:14:10 น. 1 comments
Counter : 1747 Pageviews.

 
เคยเป็นค่า ประจำเลย ไอ้เรื่องขับรถแล้วลืมเบรคมือเนี่ย


โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:19:17:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หนูลีลี
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [?]




ไม่อินกับการเขียนบล็อคมาตั้งแต่บล็อคสุดท้ายปี 2561 แล้วค่า
Friends' blogs
[Add หนูลีลี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.