แก่แล้วแต่ก็ยังแอบน้อยใจเพื่อนที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันแล้วไม่ชวน

ไม่ได้อัพบล็อคซะนาน
มันก็ไม่ถึงเดือนหรอกนะ
แต่ความฝันอันสูงสุดก็คืออัพบล็อคอาทิตย์ละครั้ง
แต่ถ้าทำไม่ได้
ตั้งใจไว้แล้วล่ะว่าจะอัพอย่างน้อยเดือนละครั้ง

คือไปอ่านที่ไหนมาก็ไม่รู้
เค้าบอกว่า
70% ของพวกบล็อคจะถูกปล่อยทิ้งร้างไม่มีการอัพเดทเกิน 6 เดือน
ซึ่งเราไม่อยากตกเป็นคนส่วนใหญ่
ก็พยายามจะหาเรื่องมาอัพ
แต่ก็ไม่ถึงกับ "ต้อง" หรอกนะ
แค่ไม่อยากให้มันขาดการอัพเดทก็เท่านั้นเอง

มันก็ไม่ได้ยากหรอกนะถ้าจะอัพเดทอาทิตย์ละครั้งน่ะ
แค่เอาพวก forward mail ที่มันมีสาระมาใส่ก็ถือว่าอัพเดทแล้วถูกมั้ย
แต่เราอยากให้บล็อคของเราเป็นเรื่องที่เราพิมพ์ขึ้นมาเองทั้งหมดน่ะ
มันดูมีความเป็นเราอยู่ทุกอณูดี
อันนี้เป็นความคิดอินดี้ ๆ ของเราเองนะ

แต่การที่จะลงมือพิมพ์อะไรลงไปเนี่ย
มันต้องมีแรงบันดาลใจ
หรือเรื่องกระทบใจให้มันมีอารมณ์สะเทือนมากกว่าปกติ
มากกว่าวันธรรมดาทั่วไป
ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี

ซึ่งถ้าเป็นไปได้
ไม่อยากอัพเรื่องอารมณ์ในเชิงลบเลย
เพราะถ้าอัพ
ก็คือรู้สึกแบบนั้น
แล้วถ้ารู้สึกแบบนั้น
มันก็คือกำลังทุกข์ใจอยู่

วันนี้แอบน้อยใจนิดหน่อย (ไม่หน่อยหรอก หลอกตัวเอง ถ้านิดหน่อยคงไม่มีแรงบันดาลใจมานั่งพิมพ์ใส่บล็อคแน่นอน)

พอดีเล่น facebook แล้วเห็นเพื่อนกลุ่มที่เที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันโพสรูปที่เค้าไปเที่ยวทะเลมา
แล้วแบบ
อ้าว
ไปกันตอนไหนเนี่ย
ไม่เห็นรู้เรื่องเลยไรเงี้ย

จริง ๆ ในรูปก็ขาดเพื่อนอีก 2-3 คนนะ
แต่ไม่รู้ว่าเค้าชวนแล้วไม่ไปรึเปล่า
เพราะพวกนั้นมีแฟนแล้วไง
ตอนโสดก็เที่ยวด้วยกัน
แต่พอมีแฟนแล้วก็คงอยากเที่ยวกับแฟนมากกว่าอันนี้ก็พอเข้าใจได้

คือมีเพื่อนเที่ยวต่างจังหวัดกลุ่มเดียวอ่านะ
ไปทริปไหนก็ชวนตลอด
ส่วนใหญ่ก็เที่ยวกันแค่ปีละครั้งเองแหละ

ล่าสุดก็ไปเที่ยวทีละซูมาที่เคยเล่าไปแล้วใน บล็อคนี้

สงสัยเวลานัดเจอเอารูปมัวแต่เม้าเรื่องความลำบากเยอะไปหน่อยมั้ง
โทรไปแซวเรื่องทริปทะเลอันนี้เค้าก็เลยรีบบอกว่าเห็นว่ามันลำบากก็เลยไม่ได้ชวน
แอะ
จุก
พูดไม่ออก
เป็นความผิดของตูเองงงงง

แล้วรถมันเต็มด้วย
อืม
เหตุผลอะไรก็ช่างมันเถอะ

รู้งี้ไม่น่าโทรไปแซวเล้ย
อารมณ์แท้ ๆ
จะไปอยากรู้ไปเพื่ออะไรว่าไปเที่ยวแล้วทำไมไม่ชวน

แต่ก็ไม่ได้ถามนะว่าทำไมไม่ชวน
(โตแล้วเนอะ ต้องมีฟอร์ม ถ้าสมัยยังเรียน คงโทรไปแล้วก็พูดเลยว่าไปไหนกันมา ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ทำไมไม่ชวน)

แค่โทรไปแซวว่าไปเที่ยวไหนมา
สวยมั้ย สนุกมั้ย ไปทำไรบ้าง ไว้จะรอดูรูปเพิ่มนะ จบ

แต่ต่างคนก็คงต่างรู้แหละ
เพราะไปต่างจังหวัดทุกครั้งก็ชวน
แต่คราวนี้ไม่ได้ชวน

ก็ทำไรไม่ได้
มันเป็น external factor
ปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้
คงทำได้เพียงควบคุมคำพูดให้ฟังดูไม่น้อยใจมากที่สุด

เวลาไปเที่ยว
เรา enjoy นะ
แค่ไปกับเพื่อนที่รู้ใจ
เที่ยวไหนก็สนุก
แต่ทริปที่ไปทางมันลำบากไง
เวลานัดเอารูปเลยเม้า ๆ แต่เรื่องที่มันลำบาก
แต่จริง ๆ ถามว่าสนุกมั้ย
สนุกสิ
ถ้าไปกับเพื่อนกลุ่มนี้
ไปที่ไหนก็สนุกทั้งนั้นแหละ

ตอนนั้นที่ไปห้องน้ำห่วยมากก็ไม่บ่นนะ
แต่มาเม้า ๆ ขำ ๆ ตอนกลับมาแล้ว
พี่และเพื่อนคงเก็บไว้มั้ง
ว่าถ้าไปที่ไหนแล้วลำบากก็อย่าชวนเลย
เพราะชวนแล้วมันก็คงไป
แล้วก็กลับมาบ่นแบบนี้อีก

เป็นความผิดข้าพเจ้าเอง
ที่เม้าขำ ๆ แต่เรื่องความลำบาก
ไม่ได้เม้ามุมที่ประทับใจ
แต่ให้พูดว่าประทับใจที่เราได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน
ได้คุยกันบนรถตอนไปและกลับ
ได้นั่งเล่นไพ่ด้วยกันตอนกลางคืน
ได้เดินคุยกันตอนเดินป่าทางไปน้ำตก
ได้คุยกันตอนกินข้าวด้วยกันในทุก ๆ มื้อ

พูดแบบนี้มันก็เขินไปหน่อยนะ
เลยเอาแต่เรื่องความลำบากมาเม้า ๆ ฮา ๆ
ไม่นึกเล้ย
ว่ามันจะลงเอยแบบนี้

หลังจากนี้ไป
คงมี 2 แบบ
คือคราวหน้าเค้าก็คงชวน
หรือไม่ก็ไม่ชวน แล้วไปแลกรูปกันเองแล้วไม่โพสลง facebook ให้เรารู้อีก

แต่ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างหลังเลย

หรืออีกอย่าง

คือเราหัดเที่ยวต่างจังหวัดคนเดียวให้ได้
เหมือนเราที่เราหัดเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตเราเราเมื่อปีที่แล้วในกลุ่มบล็อคนี้

โอ้ว
ซีรี่ย์เกาหลีของเรามันจะครบ 1 ปีแล้วหรือนี่
ไวเหมือนโกหกจริง ๆ

โอ้ว
เราจะ 30 ปีหน้าแล้วหรือนี่
ไวยิ่งกว่าโกหกอีก
เหมือนเพิ่งเกิดมาแล้วหายใจทิ้งไปไม่นาน
ก็ผ่านมา 30 ปีแล้ว

ชีวิตมันสั้นจริง ๆ เนอะ
สั้นเกินกว่าจะมานั่งน้อยใจกับเรื่องอะไรแบบนี้

แต่ยาวพอจะรักใครซักคน :)

แต่เราไม่มีใครคนนั้นให้รัก
อย่างน้อยเราก็ควรจะรักและเคารพคุณค่าในตัวเราเอง
ถ้าเราเคารพตัวเอง
เราจะมานั่งน้อยใจทำไม

แต่ขอน้อยใจแป๊บนึงทิ้งทวนวัย 20 ปลาย ๆ แบบนี้หน่อยนะ
แล้วจะก้าวสู่วัยเลข 3 ด้วยอารมณ์ที่มั่นคงกว่านี้
และเห็นคุณค่า เคารพตัวเองมากกว่านี้

Create Date : 20 มิถุนายน 2554		0 comments
Last Update : 20 มิถุนายน 2554 19:46:08 น.
Counter : 1799 Pageviews.
Share Tweet