~ รุ้งพรายรัก : นิยาย 3 in 1 โดย "นับดาว" ~ รุ้งพรายรัก ผ้เขียน : นับดาว ผู้พิมพ์ : สนพ.ไฟน์บุ้ค (ครั้งแรก/เม.ย. 2552) 592 หน้า ราคา 320 บาท โปรยปก : เธอ...อยู่ตรงโค้งรุ้งที่ปลายขอบฟ้า เขา...อยู่ใต้เงาของเมฆฝน ความรักครั้งนี้จะลงเอยเช่นไร เมื่อคนหนึ่งไม่กล้ารัก และอีกคนไม่กล้าฝัน เรื่องย่อ(จากปกหลัง): มุกตาภา ผู้ช่วยโปรดิวเซอร์สาวผู้ทรงภูมิ และมีมันสมองที่เต็มไปด้วยข้อมูลจนน่าขนหัวลุก เจ้าของนิยาม... ที่ใดมีคำถาม ที่นั่น(ไข่มุก)มีคำตอบ กัมปนาท ผู้ประกาศข่าวหมายเลขหนึ่งของคนทั้งประเทศ เจ้าของฉายา...มนุษย์หน้ากาก นิสัยแปลกประหลาดไม่ซ้ำใครและไม่มีใครอยากซ้ำของเธอ เรียกรอยยิ้มจากเขาได้เสมอ มันค่อยๆละลายหน้ากากความเย็นชาลงทีละน้อย... ค่อยๆ เพิ่มรอยยิ้มมุมปากขึ้นทีละหน่อย จนกลายเป็นรอยยิ้มกว้างขวางตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกที...เขาก็ไม่สามารถถอนสายตาและหัวใจจากเธอได้ เขาอยากสานสัมพันธ์กับเธอ ผู้หญิงที่ดื้อเหมือนแรด อึดเหมือนแมงสาบ และปากแข็งยิ่งกว่านกเงือก ! ทว่า'อดีต' ทำให้เขาไม่กล้าเริ่มต้น... "...คุณมีสิทธ์ตัดสินใจใหม่เสมอ หากที่สุดแล้วคุณเห็นผมเป็นเพียงสัตว์เร่ร่อนที่อยากให้อาหาร ให้ร่มเงาคุ้มแดดคุ้มฝน แต่ไม่ให้หัวใจ" ก่อนอ่าน... นิยายเล่มนี้เห็นอยู่บนชั้นบ้านน้องสาวมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่ด้วยภาพปก ขนาดรูปเล่ม(ความหนา) กับนามปากกาที่ใหม่หมาดและไม่คุ้นเคย จึงรีรออยู่นาน กว่าจะตัดสินใจหยิบลงมาอ่าน... อ้อ...อาจจะเพราะเพิ่งรู้ทีหลังว่านามปากกา"นับดาว"นี้ เป็นนามเดียวกับนามปากกา"จันทร์เจ้าขา" คนเขียนนิยายที่เราได้อ่านไปสองเล่มแล้วติดใจในสำนวนนั่นเอง และล่าสุดก็เพิ่งได้อ่านนิยายเล่มใหม่ในนามปากกา"นับดาว"ไปแล้ว ถือว่าอ่านสนุก ใช้ได้เลยทีเดียว เลยมองข้ามภาพปกกับความหนาไปเสีย... หยิบมาอ่านในวันฝนตกพรมพรำ...แล้ววาดหวังว่า... ด้วยชื่อหนังสืออันพร่างพราย จะช่วยทำให้บรรยากาศทึบ ๆ ทึม ๆ รอบตัว สว่างไสวเปล่งประกายวิบวับด้วยสีสันอันระยับระยิบของสายรุ้งขึ้นมาบ้าง... หลังอ่าน... แล้วก็ไม่ผิดหวังจริง ๆ ค่ะ เป็นนิยายรักที่อ่านได้รื่นรมย์สมใจอยากมาก... ไม่เล่าเรื่องย่อล่ะนะคะ (มันยาวอ่ะ...) คร่าว ๆ ตามข้างบนนั่นเลยค่ะ หนังสือหนามากแต่อ่านได้จนจบด้วยเวลาอันสั้น เพราะคนเขียนเขาเขียนได้ลื่นไหล แทรกด้วยมุกขำมุกฮาตลอด ส่วนที่เป็นเรื่องราว สาระข้อมูลก็แน่นปึ้ก อ่านแล้วรู้สึกสมจริง... เหมือนได้อ่านเรื่องราวของคนที่มีตัวตนอยู่จริงในแวดวงสื่อสารมวลชน... ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่เรามักจะให้ความสนใจกัน ได้เห็นและรับรู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของคนทำข่าว ทั้งหน้าจอและหลังจอ ทั้งกระบวนการผลิตสื่อ ว่า... กว่าจะมาเป็นรายการให้คนดูดูสักรายการหนึ่งว่ามันยุ่งยากซับซ้อนแค่ไหน รวมถึงการแก่งแย่งแข่งขัน ชิงดีชิงเด่น ขัดแข้งขัดขา อิจฉาริษยากันในวงการ... คาดว่าคนเขียนคงเป็นคนวงในคนหนึ่ง... แล้วเก็บเล็กผสมน้อยบุคลิกนิสัยของคนใกล้ตัวนั่นแหละมายำรวม ๆ กัน เลยได้ออกมาเป็นตัวละครที่มีชีวิตชีวา เหมือนมีตัวมีตนให้จับต้องได้จริง ๆ คนอ่านอ่านไปพลอยอินตาม...ดูทีวีแล้วก็นึกจินตนาการว่าคนนั้นคือคนนี้ คนนี้คือคนนั้น...ฯลฯ (แอบเห็นบางเสี้ยวของเฮียส. อยู่ในตัวพระเอกด้วยล่ะ... รวมทั้งบางส่วนของรายการเล่าข่าว... เมาธ์ชาวบ้าน ทั้งเบื้องลึกเบื้องหลังแบบจัดเต็มมาก...) ก็สนุกไปสิ...เรื่องใกล้ตัวนี่ เห็นกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เป็นเรื่องที่สนองความอยากรู้อยากเห็น(เผือก...?)ของคนอ่านได้เป็นอย่างดี แต่...แต่...แต่...อยากจะบอกคนเขียนว่า... ความที่หนังสือหนาจัด และเรื่องราวมันเยอะแยะไปหมด อ่านแล้วเหมือนอ่านนิยาย 3 เรื่องในเล่มเดียวอ่ะ ทำไมต้องวางพล็อตหลักพล็อตรองปะปนกันให้มั่ว... แต่อ่านแล้วเหมือนได้อ่านคนละเรื่องเดียวกันยังไงยังงั้น เรื่องแรก...ช่วงต้น ๆ เรื่อง เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ในครอบครัว ระหว่างพี่สาวจอมจุ้นกับน้องชายจอมเกรียน เรื่องนี้ให้พชรกับขวัญข้าวป็นคู่เอก มีมุกตาภาเป็นนางมารร้ายคอยขัดขวางความรักของทั้งคู่ (เรื่องนี้อ่านแล้วแปร่ง ๆ ทะแม่ง ๆ อ่ะ แต่ก็ชอบนะ ออกแนวกินเด็ก อิอิ) เรื่องที่สอง...ช่วงกลาง ๆ เรื่อง ก็เป็นเรื่องรักสามเส้าสี่เส้า ยุ่งเหยิงวุ่นวายของโปรดิวเซอร์ ผู้ช่วยฯ ผู้ประกาศข่าวชาย-หญิงคู่ขวัญ เรื่องนี้ตัวละครเยอะแยะไปหมด จำชื่อไม่หวาดไม่ไหว ตอนนี้มีประเด็นสืบสวนสอบสวนแทรกเข้ามา เพิ่มปมให้นิยายซับซ้อน(ชวนสับสน)ยิ่งขึ้น... แต่เรื่องนี้เด่นตรงบทสนทนาที่จิกกัด เชือดเฉือน เกทับบลั๊ฟแหลกตามประสาคนในแวดวงสื่อสารมวลชน ทำให้อ่านสนุก มองข้ามความ"เยอะ"ทั้งของจำนวนตัวละคร และความ"เยอะ"ในตัวละครแต่ละตัว... โดยเฉพาะนางเอก...เยอะแบบเว่อร์ ๆ อ่านแล้วรำคาญแทนพระเอกนะ ไม่รู้รักเข้าไปได้ไง... พระเอกเองก็"เยอะ"ตรงท่าทีลีลานี่แหละ ไม่ชัดเจน ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา มีปมอดีต... ฯลฯ มาเรื่องที่สาม-สุดท้าย... ตอนท้าย ๆ เรื่องกลับกลายเป็นนิยายรักหวานแหววแนวเกาหลีไปซะงั้น แถมตัวร้ายจากช่วงกลาง ๆ เรื่องก็โดนกรรมสนองทันใจมาก... แต่...ง่ายไป โหดไปไหมอ่า ? ตัวละครบางตัวโผล่มาแว่บ ๆ แล้วก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย... บางตัวก็...จนเขาจะจบเรื่องอยู่แล้วเพิ่งจะโผล่มาเหมือนขอมดำดิน แต่...โดยรวมแล้วเรียกว่าอ่านสนุก จบแฮปปี้... ทว่า...คนอ่านคนนี้กลับไม่ปลื้มตอนจบแบบนี้แฮะ มัน"เยอะ"ไปอ่ะ หุหุ อ่านจบสด ๆ ร้อน ๆ ต้องรีบมาเล่าค่ะ เดี๋ยวลืมอารมณ์... (ยิ่งช่วงหลัง ๆ นี่ความจำสั้นอยู่ด้วย...แก่แล้ว ว่างั้นเหอะ) แต่ยังไงก็ชวนอ่านนะคะ ใครกำลังมองหานิยายรักเบา ๆ (แต่ไม่หวิว ไม่โหวงเหวง) เล่มนี้อ่านได้ไม่ผิดหวังค่ะ   Create Date : 19 กันยายน 2555     Last Update : 21 กันยายน 2555 14:56:15 น. Counter : 5450 Pageviews.   13 comment Share Tweet

~ ล่าหัวใจสุดปลายฟ้า โดย "มารีอา" ~ ล่าหัวใจสุดปลายฟ้า ผู้เขียน : มารีอา ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ (ครั้งแรก ก.ค.๒๕๕๕) ๒๖๓ หน้า ราคา ๑๙๕ บาท เรื่องย่อ(จากสำนักพิมพ์) ภายใต้อำนาจการสืบสวนของหัวใจ เธออาจถูกเอฟบีไอจับจองไว้เพียงผู้เดียว พรทิวา นักเขียนสาวที่มีหัวใจรักมั่นคงดั่งหินผา เธอรอคอยคนรักที่ให้คำมั่นสัญญากันไว้ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย และรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานสักเพียงใด แล้วการรอคอยก็สิ้นสุด เมื่อเขากลับมา... เก้าปีเต็มๆที่เธอรอคอยเขา อนาวิล! ทว่าชีวิตที่สงบสุขและราบเรียบของเธอกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเจอเขา... ก็จะไม่ให้เปลี่ยนได้อย่างไร เมื่ออนาวิลคนนี้ต่างจากคนเดิมมากเหลือเกิน โดยเฉพาะจุมพิตที่ร้อนแรงและทำให้เธอแทบละลาย แถมยังรูปร่างที่สูงล่ำจนทำให้เธอตัวเล็กไปถนัดใจ รวมทั้งริมฝีปากอันแสนเซ็กซี่นั้นด้วย เรื่องมันน่าจะลงตัวแล้วนี่นา แต่ทำไมล่ะ เธอกลับรู้สึกแปลกๆ เมื่อพบกับหนุ่มลูกครึ่งคนหนึ่ง เพราะเขาคือชายที่อยู่ในฝันยามเธอนอนกับอนาวิลน่ะสิ แถมยังตามเธอแจและทำให้ใจเธอหวั่นไหวสุดๆ โอ๊ย-ย-ย หัวใจดวงน้อยช่างสับสนปนเปกันไปหมด เพราะอนาวิลกับเอเดรียนมีบางอย่างที่คล้ายกันเกินไป รวมทั้งจูบที่ร้อนแรงจนเธอไม่อาจต้านทาน แล้วสาวน้อยอ่อนต่อโลกเช่นเธอจะทำอย่างไรกับความรู้สึกที่ไม่แน่ใจนี้ดีน้า.... หลังอ่าน... นิยายรักจากนักเขียนหน้าใหม่อีกแล้วค่ะ เป็นนิยายรักโรแมนติกปนสืบสวนสอบสวน เจือคอเมดี้ประปราย ด้วยนางเอกเป็นนักเขียนที่มีจินตนาการสูง เรื่องราวรัก ๆ ใคร่ ๆ ของเธอจึงออกแนวเวอร์ ๆ อยู่สักหน่อย พล็อตแปลกและซับซ้อนใช้ได้ทีเดียวค่ะ ตรงนี้ขอเล่าเรื่องราวเพิ่มเติมจากข้างบนนิดนึง... นางเอกมีคนรักในวัยเด็กเป็นหนุ่มข้างบ้าน...อนาวิล... จู่ ๆ ก็เกิดเหตุสลดขึ้น เมื่อพ่อแม่และน้องชายคนเดียวของอนาวิลเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต แต่ชาวบ้านเล่าลือกันว่าเป็นการฆาตกรรมโดยมีอนาวิลเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง แล้วเขาก็หายตัวไป... โดยที่นางเอกรู้เพียงว่าเขาถูกส่งตัวไปดำเนินคดีในต่างประเทศ ...เป็นเวลาเก้าปีเต็ม ๆ เธอยังคงเฝ้ารอคอยการกลับมาของเขาและเข้าไปดูแลบ้านร้างข้าง ๆ นั้นอย่างสม่ำเสมอ... ............... จนเรียนจบ เธอก็หันไปเอาดีทางด้านงานเขียน... นางเอกเป็นนักเขียนที่บังเอิญมีสำนวนเขียนใกล้เคียงกับนักเขียนรุ่นพี่(รุ่นแม่?)ท่านหนึ่ง จึงได้รับการติดต่อให้เป็นนักเขียนเงาให้นักเขียนท่านนั้น โดยอ้างเหตุผลทางสุขภาพ... ด้วยนักเขียนรายนั้นมีผู้อ่านติดตามเยอะ แม้จะป่วย เธอก็หยุดเขียนไม่ได้ นางเอกจึงเป็นนักเขียนเงาให้เธอมานานนับปี ............. และแล้ว...วันหนึ่งคนที่เธอรอคอยก็กลับมาจริง ๆ จากนั้นก็ตามเรื่องย่อ ๆ ข้างบนนั่นเลยค่ะ... ถึงได้บอกไงคะว่าพล็อตเขาซับซ้อนใช้ได้...ตอนท้ายมีการหักมุมที่คนอ่านคาดไม่ถึงอีกต่างหาก เล่าไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวสปอยล์ แต่จุดนี้ต้องขอชมคนแต่งล่ะค่ะว่า...เข้าใจคิด เข้าใจวางพล็อต สร้างปมแล้วคลี่คลายได้ครบถ้วน มีจุดที่เร้าความสนใจใคร่รู้ให้คนอ่านต้องตามอ่านจนจบได้ แต่อีกด้านหนึ่ง... ส่วนตัวยังรู้สึกว่า การดำเนินเรื่องบวกกับสำนวนภาษาค่อนข้างเวิ่นเว้อไปหน่อย เหมือนกับพยายามจะให้หวานแต่มันหวานเลี่ยน ๆ พยายามจะตลกแต่เป็นตลกคาเฟ่อ่ะ คือออกแนวเวอร์ ๆ โฉ่งฉ่าง ๆ นิยายแบบนี้อาจจะเหมาะกับนักอ่านรุ่นเด็ก ๆ หน่อย อ้อ...แต่เขาก็มีฉากเรทนิด ๆ อยู่นา...ให้เรท 15+ เอ้า... บังเอิญคนอ่านคนนี้เกินวัยเด็กไปเยอะเลยอ่านไม่ค่อยอินเท่าไหร่ แหะ ๆ อ่านจบแล้วเอามาเล่าต่อกันค่ะ ก็ต้องเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่ ๆ ให้พยายามต่อไปนะคะ *ขอบคุณภาพปกและเรื่องย่อจากเว็บอมรินทร์ค่ะ   Create Date : 17 กันยายน 2555     Last Update : 18 กันยายน 2555 10:43:19 น. Counter : 3320 Pageviews.   5 comment Share Tweet

~ นิราศดวงเดือน โดย "รวิปรียา" ~ นิราศดวงเดือน ผู้เขียน : รวิปรียา ผู้พิมพ์ : สนพ.ดับเบิ้ลนายน์(พิมพ์ครั้งแรก ธ.ค. ๒๕๔๓) ๓๐๖ หน้า ราคา ๑๗๐ บาท สั้น ๆ จากหน้าคำนำ: นิราศดวงเดือน คือบทบันทึกการตามหาความฝันของเด็กสาว ที่ยังอยู่ในวัยแสวงหา การเดินทางไปสู่หมู่บ้านกันดารในชนบท เพื่อเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง และค้นพบคำตอบของชีวิตที่ตนเองต้องการ โปรยปกหลัง: ความฝันของเธอ... เป็นเหมือนแสงจันทร์ส่องสว่างอยู่กลางใจ เพราะแสงจันทร์อันอบอุ่นละมุนตา... ทำให้เธอมีแรงใจที่จะติดตามค้นหา คำตอบในชีวิตที่ตัวเองต้องการ แต่ใครจะคิดนะว่า... การเดินทางที่มีแสงจันทร์ส่องนำทางครั้งนี้ จะทำให้เธอได้พบทั้งความรัก...และความฝัน ที่กลายเป็นแสงสว่างให้หัวใจเธอตลอดไป นิราศดวงเดือน... บันทึกการเดินทางของหัวใจ เพื่อค้นหาสิ่งที่ขาดหายไปของชีวิต หลังอ่าน... นิยายรุ่นกลางเก่ากลางใหม่ ของนักเขียนนามไม่คุ้น ด้วยออกผลงานมาแค่ ๑-๒ เล่ม แล้วก็หายเงียบไป เรื่องย่อค่อนข้างยาก เพราะเป็นเรื่องเล่าของหนุ่มสาวในยุคแสวงหา ที่ผู้เขียนจะเน้นนำเสนอธีมเป็นหลัก และเป็นเรื่องเล่าผ่านมุมมองของนางเอก โดยใช้สรรพนามบุรุษที่ ๑ จึงเป็นเหมือนบทบันทึกส่วนตัวมากกว่า แต่ก็จะพยายามย่นย่อพอเข้าใจนะคะ นางเอกเป็นนักศึกษาสาขาพัฒนาชุมชนที่ต้องเดินทางไปฝึกงานในหมู่บ้านชนบทแถบอีสาน เธอจับฉลากได้หมู่บ้านโนนอีเกิ้ง(อันเป็นที่มาแห่งชื่อนิยายทีเหมือนจะโรแมนติกเล่มนี้นี่เอง... คำว่าอีเกิ้งเป็นภาษาอีสาน หมายถึงพระจันทร์) เธอรู้สึกว่าเธอโชคดี เพราะช่วงที่ต้องมาเก็บข้อมูลเมื่อปิดภาคเรียนก่อน เธอก็ได้มาที่หมู่บ้านนี้ ได้รู้จักคุ้นเคยกับชาวบ้านเป็นอันดีอยู่แล้ว... เมื่อกลับมาครั้งนี้ เธอจะต้องพักอยู่ที่นี่ถึงสองเดือนเต็ม ๆ ด้วยพลังกายพลังใจที่มุ่งมั่น เธอคาดหวังว่าเธอจะสามารถทำงานเพื่อ"พัฒนา"ชุมชนได้อย่างเต็มที่ สมกับที่ได้ร่ำเรียนมา แต่เพียงวันแรกที่กลับมาที่นี่...แม้จะยังได้รับการต้อนรับอย่างเป็นมิตรและอบอุ่นเช่นเดิม... แต่เธอก็ได้พบว่า...หมู่บ้านโนนอีเกิ้งได้เปลี่ยนแปลงไปมากมายเหลือเกิน... เพราะค่านิยมทางวัตถุและการพนันรุกคืบเจ้ามาในหมู่บ้าน เธอได้พบกับนายดิน ผู้ที่บอกกับเธอว่าเขาเป็นนักศึกษาแพทย์ที่เข้ามาเซอร์เวย์ค่าย ด้วยท่าทียียวนกวนประสาทกับความสนิทสนมที่เขามีต่อเด็ก ๆ ทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้ แต่อะไรบางอย่างในท่าทางของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกไว้ใจเขาง่าย ๆ เขาเข้ามาใกล้ชิดพัวพัน และให้ความช่วยเหลือเธอทุกอย่าง คอยปลุกปลอบให้กำลังใจยามที่เห็นเธอทดท้อต่อปัญหาและอุปสรรค ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนจึงค่อย ๆ พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าการมาฝึกงานของเธอครั้งนี้ จะทำให้เธอได้พบกับผลพลอยได้เป็นความรักที่อ่อนหวาน อบอุ่น... ถ้าไม่เพียงแต่...ในภาวะที่สิ้นหวังจากความล้มเหลวของโครงการที่เธอตั้งใจทำ... เธอกลับได้รับรู้ถึงเบื้องหลังที่คาดไม่ถึงของเขา... เธอจะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกเหมือนถูกหลอกครั้งนี้...? นิยายน้ำดีอีกเล่มที่อยากนำเสนอมาก มีประเด็นทางสังคมให้ขบคิด มีสาระแห่งชีวิตให้ติดตาม และมีกลิ่นอายที่บริสุทธิ์ของธรรมชาติในชนบทที่แสงสีและเทคโนโลยียังเข้าไม่ถึง ทั้งด้วยสำนวนภาษาที่ลื่นไหลและการดำเนินเรื่องที่น่าสนใจ กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของคนอ่านให้ต้องอ่านไปเรื่อย ๆ ไม่จบก็ไม่อยากวาง... เรื่องราวที่ดูเหมือนจะหนักและชวนเครียด... แต่ผู้เขียนเขาก็แทรกบทกุ๊กกิ๊ก แง่งอนของพระ-นางไว้อย่างน่ารัก ถูกจังหวะจะโคน ทำให้เรื่องราวนุ่มนวลลง มีความอ่อนหวาน และรสชาติของนิยายรักเข้ามาเจือให้ชุ่มชื่นหัวใจบ้าง นอกจากคู่พระ-นางที่เป็นเด็กหนุ่มสาวในวัยแสวงหากับความหวังความฝัน และความรักที่สดใสแล้ว ยังมีเรื่องราวความรักแบบนุ่ม ๆ เย็น ๆ ของคู่รองอย่างพี่หลิน-พัฒนากรสาว กับน้าจอม-ผู้นำหมู่บ้านหัวก้าวหน้า ผู้ทีนางเอกเรียกว่า"สุภาพบุรุษแห่งโนนอีเกิ้ง"(ซึ่งคู่นี้น่าจะป็นคู่เอกเสียด้วยซ้ำ) ท่ามกลางปัญหาและความขัดแย้งแบบบ้าน ๆ ในหมู่บ้านห่างไกล... ที่คนอ่านบ้านนอกอย่างจขบ.อ่านแล้วค่อนข้างอินทีเดียว จุดที่ชอบมาก ๆ อีกจุดหนึ่งในนิยายเรื่องนี้ก็คือการใช้ภาษา การใช้สัญลักษณ์เปรียบเปรย เช่นบทสนทนาตอนหนึ่งระหว่างพระเอกกับนางเอก... "ชีวิตคนเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับอะไรเพียงอย่างเดียวหรอก... ความสำเร็จมันไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นเมื่อเราทำงานครั้งแรก... ก้าวแรกใคร ๆ ก็พลาดได้ ล้มได้ ..." "ความฝันของฉันมันก็เหมือนกับพระจันทร์นั่นแหละ มันเคยยิ่งใหญ่เต็มฟ้า แล้วก็ค่อย ๆ เลือนรางไปเรื่อย ๆ จนเหลือแค่เศษเสี้ยวเล็ก ๆ และในที่สุดก็จะหายไปจากท้องฟ้าอย่างคืนนี้" ........ "แล้วบุ้งไม่คิดจะแหงนหน้ามองพระจันทร์ในคืนพรุ่งนี้และคืนต่อ ๆ ไปบ้างหรือครับ ไม่คิดจะมองวันที่พระจันทร์ค่อย ๆ เกิดขึ้นใหม่ทีละเสี้ยวเล็ก ๆ จนกระทั่งกลับมาสว่าง สุกใสเต็มฟ้าอีกครั้งบ้างเลยหรือ.... ทำไมบุ้งไม่ให้โอกาสตัวเองเริ่มใหม่อีกสักครั้ง..." อ่านแล้วรู้สึกดีนะ...มันให้ความหวังและกำลังใจ พร้อม ๆ กับการสะกิดเตือนให้ยอมรับความเป็นจริงของสรรพสิ่งว่า... ใช่จะมีเพียงด้านเดียว อ่านจบไปสด ๆ ร้อน ๆ เลยรีบมาชวนอ่านต่อค่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวลืมอารมณ์ที่อยากเล่าไปเสียก่อน   Create Date : 12 กันยายน 2555     Last Update : 13 กันยายน 2555 12:51:02 น. Counter : 3381 Pageviews.   11 comment Share Tweet

~ มายารักเคียงดาว โดย "นิลปานัน" ~ ~ มายารักเคียงดาว ผู้เขียน : นิลปานัน ผู้พิมพ์ : อรุณ (ครั้งแรก/ก.ค. ๒๕๕๕) ๒๖๐ หน้า ราคา ๑๙๕ บาท ย่อ ๆ จากสำนักพิมพ์: คุณเคยได้ยินไหม... ที่มีคนบอกว่าผู้หญิงมาจากดาวอังคาร ส่วนผู้ชายมาจากดาวศุกร์ แล้วจึงมาพบกันบนโลกใบนี้ เรื่องราวของดีไซเนอร์สาวสู้ชีวิตที่วันๆเอาแต่ทำงาน เพราะเธอคิดว่าการทำงานเท่านั้นที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข ที่สำคัญเธอเป็นคนคิดบวก จึงมีเพื่อนที่รักเธออย่างจริงใจ และทำให้ชีวิตของเธอไม่เงียบเหงาจนเกินไปนัก ทว่าความวุ่นวายก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อความโชคร้ายมาเยือนจนดีไซเนอร์สาวเกือบเอาชีวิตไม่รอด จากอุบัติเหตุรถชนกันบนทางด่วนเพราะเธอหลับใน ที่สำคัญคู่กรณีของเธอคือดาราหนุ่มสุดฮ็อตที่สาวๆทั่วประเทศอยากใกล้ชิด... รวมทั้งเธอด้วย! งานนี้จะเรียกว่าโชคร้ายหรือโชคดีกันนะ... เพราะตั้งแต่วันนั้นเขาก็เหมือนจะเข้ามาอยู่ในชีวิตของเธอจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว หลังอ่าน... เรื่องย่อ ๆ ก็ตามข้างบนนั่นเลยค่ะ เพิ่มเติมอีกนิด ๆ ไอรีณ หญิงสาววัยทำงานที่มีชีวิตแสนจะธรรมดา ทว่าโชคชะตาบันดาลให้มาพบกับเอริค กวินทรา โรเซนเบิร์ค ดารานายแบบหนุ่มลูกครึ่งที่กำลังฮอตฮิตติดอันดับ เขาไม่ยักกะเหมือนภาพดาราหนุ่มคนดังที่เธอเคยเห็นผ่านสื่อเลยสักนิด ตรงกันข้าม...เขาเป็นชายหนุ่มที่อ่อนโยนและใจดีเป็นที่สุด เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาคุยด้วยแล้วสบายใจ... เพราะเธอไม่มีทีท่าว่าจะกระโจนเข้าใส่เขาเวลาเข้าใกล้... เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ เรื่องราวรัก ๆ ที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวานจึงเริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางกระแสข่าวที่โหมกระพือ... ใครบอกว่ารักกับดารามันง่าย ไม่ใช่เลยสักนิด! เป็นเรื่องแรกของนักเขียนคนนี้ที่ได้อ่านค่ะ ทั้ง ๆ ที่ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับความนิยมพอสมควรทีเดียวในโลกนิยายออนไลน์ ก็...โอเคนะคะ จากพล็อตง่าย ๆ ธรรมดา ๆ แต่ด้วยสำนวนภาษาที่เรียบลื่น และมีการดำเนินเรื่องที่แปลกไปจากนิยายรักทั่วไปอยู่หน่อยตรงที่เป็นเรื่องเล่าจากสองฝั่ง คือให้นางเอกกับพระเอกผลัดกันเล่าเรื่องจากมุมมองของตัวเองผ่านสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง (แต่นางเอกได้เล่าเยอะกว่าหน่อย) ก็ทำให้กลายเป็นนิยายรักที่น่าสนใจได้อีกระดับหนึ่ง ส่วนตัวอ่านสะดุด ๆ นิดหน่อยตรงบทสนทนา... หรืออาจจะเป็นเพราะเขากำหนดให้พระเอกเป็นหนุ่มลูกครึ่ง ภาษาที่พูดคุยกันมันถึงเจือกลิ่นนมกลิ่นเนยอยู่บ้างเล็กน้อย... ทำให้ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่... แต่ก็เล็กน้อยจริง ๆ อย่างที่บอก ในส่วนของการบอกเล่าบรรยายก็ลื่นไหลดีไม่มีสะดุดค่ะ ชื่อว่านิยายรักก็ต้องมีซีนหวาน ๆ ใช่ไหมล่ะคะ... เล่มนี้ก็ค่อนข้างแหวกขนบของนิยายค่ายอรุณพอสมควร ตรงที่มีเลิฟซีนวาบหวิว หวามหวานจนคนอ่านเคลิบเคลิ้มอยู่หลายตอนเหมือนกัน แต่ก็พอสมเหตุสมผลหรอกค่ะ ไม่ถึงกับพร่ำเพรื่อ หรือเร่าร้อนรุนแรงมากมายนัก เรียกได้ว่าอ่านสบาย ๆ ก็แล้วกัน น่าจะเหมาะสำหรับคนที่ชอบนิยายรักหวาน ๆ อยู่หรอก หนังสือเล่มไม่หนาไม่บาง อ่านแป๊บเดียวจบค่ะ หยิบมาชวนอ่าน เผื่อใครเจอะเจอตามชั้น(ไม่ว่าจะร้านเช่าหรือร้านขาย)ก็ลองสอยมาลองดูนะคะ อยากสนับสนุนนักเขียนหน้าใหม่ ๆ บ้างน่ะค่ะ เพื่อเป็นกำลังใจให้พวกเขาได้พัฒนาฝีมือกันต่อไป *ขอบคุณภาพปกและเรื่องย่อจากเว็บ amarinpocketbook ค่ะ   Create Date : 11 กันยายน 2555     Last Update : 11 กันยายน 2555 14:40:11 น. Counter : 4609 Pageviews.   8 comment Share Tweet

~ บุญบรรพ์ บรรพ ๑-๒ : นิยายอิงประวัติศาสตร์ สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ โดย ศรีฟ้า ลดาวัลย์ ~ บุญบรรพ์ บรรพ ๑-๒ ผู้เขียน : ศรีฟ้า ลดาวัลย์ ผู้พิมพ์ : สนพ.เพื่อนดี บรรพ ๑ พิมพ์ครั้งที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐ บรรพ ๒ พิมพ์ครั้งที่ ๑ เมษายน ๒๕๔๙ บรรพ ๑ จากปกหลัง(บางส่วนจากคำนำผู้เขียน): จุดประสงค์ของการเขียนเรื่อง"บุญบรรพ์" ซึ่งน่าจะแสดงไว้ก่อนนั้นมีอยู่สองประการ ประการหนึ่ง เพื้อเฉลิมพระเกียรติบุรพกษัตริย์ ตั้งแต่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชเป็นต้นมา อีกประการหนึ่ง เพื่อเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระศรีสุลาลัย พระบรมราชชนนีพันปีหลวงในรัชกาลที่ ๓ ซึ่งเมื่อสถาปนาพระบรมราชจักรีวงศ์แล้ว ท่านเป็นสามัญชนพระองค์แรกที่ทรงพระอิสสริยยศ"สมเด็จพระพันปีหลวง" และเมื่อเสด็จสวรรตพระบรมศพได้ประดิษฐาน ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ทว่ามิใช่เป็นการเฉลิมพระเกียรติพระวาสนาบุญญาบารมีของพระองค์ หากแต่เฉลิมพระเกียรติในฐานะที่ทรงเป็น"แม่"ผู้ประเสริฐ ทรงอบรมเลี้ยงดูพระบรมราชโอรส ให้ทรงคุณธรรมอันวิเศษ จนกระทั่งเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์ ผู้ทรงเห็นแก่บ้านเมืองยิ่งกว่าประโยชน์สุขส่วนพระองค์ และในฐานะที่ทรงเป็น 'เมีย' ผู้ประเสริฐ ยึดมั่นในความสุขสบายพระราชหฤทัยของพระบรมราชสวามีเป็นที่ตั้ง ผู้เขียนเริ่มจับความตั้งแต่ปลายรัชสมัยกรุงธนบุรีเป็นต้นมา โดยอาศัยเรื่องราวในชีวิตของสมเด็จพระศรีสุลาลัยเป็นแกนหลักในการดำเนินเรื่อง นับตั้งแต่ถือกำเนิดนั่นทีเดียว โดยมี "ทองมา" ตัวละครที่โดดเด่นที่คาดว่าผู้เขียนได้สร้างขึ้นมา เพื่อให้เป็นประหนึ่งผู้บอกเล่าเรื่องราวและความเป็นไปต่าง ๆ ทั้งที่เป็นเรื่องส่วนพระองค์ และเหตุการณ์ภายนอก ทองมาเป็นกึ่ง ๆ ญาติ กึ่ง ๆ พี่เลี้ยงของเจ้าจอมมารดาเรียม(พระนามเดิมของสมเด็จพระศรีสุลาลัย) ที่ดูแลกันมาตั้งแต่วัยเด็ก... มีอุปนิสัยร่าเริงรักสนุก ช่างพูดช่างเจรจาและซื่อสัตย์ จงรักภักดีเป็นที่สุด เรื่องราวต่าง ๆ ที่ดำเนินไปตามร่องรอยประวัติศาสตร์ ตามทีปรากฏในพงศาวดารบ้าง จากจดหมายเหตุบ้าง รวมถึงเรื่องเล่าบอกต่อที่ผู้ขียนเรียกว่าเป็นพงศาวดารกระซิบกระซาบนั้น เมื่อรับรู้ผ่านมุมมองของทองมาจึงกลายเป็นนิยายที่มีชีวิตชีวา มีสีสัน อรรถรส ประกอบด้วยมุกด้วยเกร็ดประวัติศาสตร์ที่เราอาจจะไม่เคยรู้มาก่อน ทั้งด้วยสำนวนโวหารอันดาลใจของผู้เขียนก็สามารถสะกดคนอ่านให้เกิดอารมณ์ร่วม ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์รัก ซาบซึ้ง ตลกขบขัน โศกเศร้า สะเทือนใจ... จนอ่าน ๆ ไปเผลอน้ำตาซึมไม่รู้ตัว... ในบรรพที่ ๑ นี้ ฉากที่สะเทือนใจที่สุดน่าจะเป็นตอนที่ร.๒ กำลังจะเสด็จสวรรคต แล้วสมเด็จพระอัครมเหสี(พระราชชนนีในรัชกาลที่ ๔)จะเสด็จไปเฝ้า แต่ไม่ทันกาล... หากได้พบกับพระราชชายานารี(เจ้าฟ้ากุณฑลฯ)... ผู้ซึ่งจะว่าไปก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้พระองค์ขัดเคืองใจในพระราชสวามี จนหันหลังให้พระองค์ท่านมาตลอดตราบสิ้นพระชนม์ "...ฉับพลันนั้น พระอัครมเหสีกลับทรุดองค์ลงโอบกอดพระราชชายาไว้ในอ้อมพระกร น้ำพระเนตรซึ่งทรงกลั้นเก็บไว้ก็ไหลพรั่งพรู สองพระองค์ทรงกันแสงร่ำไห้อยู่ด้วยกัน ณ ที่นั้น..." ในบรรพ ๑ นี้ หนังสือได้จบความลงที่การเสด็จขึ้นครองราชย์ของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ ด้วยการเห็นพ้องต้องกันของขุนนางผู้ใหญ่ รวมทั้งพระอัครมเหสี พระมารดาในเจ้าฟ้ามงกฏฯ ซึ่งตามหลักแล้วน่าจะเป็นองค์รัชทายาทตัวจริง ที่จะต้องสืบสันตติวงศ์ต่อจากพนะชนกนาถ หากเป็นด้วยพระองค์ทรงอ่อนชันษากว่าพระเชษฐา และไม่ทรงถนัดในการปกครองแผ่นดิน โดยเฉพาะในยุคที่ยังมีศึกเสือเหนือใต้รุมเร้ารอบด้าน พระองค์ทรงสมัครพระทัยผนวชเป็นพระภิกษุ ศึกษาพระธรรมต่อไป ภายใต้การสนับสนุนของพระเชษฐาธิราช ในตอนนี้ ประทับใจในคำเตือนของเจ้าจอมมารดาที่มีต่อองค์พระเจ้าอยู่หัวพระองค์ใหม่... ขออนุญาตคัดบางบทบางตอนมาลงไว้ที่นี้สักเล็กน้อย "บัดเดี๋ยวนี้ขุนหลวงก็เป็นถึงเจ้าแผ่นดิน เจ้าชีวิตของคนทั้งหลายทั้งปวงแล้ว เป็นที่สุดที่แม่จักสอนจักเตือน ด้วยทรงทราบทุกสิ่งทุกอย่างแก่พระทัยเป็นอันดีแล้ว ตะว่า...นั่นแล เถิงกระนั้นแม่ก็ยังมิอาจละห่วงใยเสียได้ ด้วยมนุษย์ปุถุชนคนเรานั้น มีอยู่มิน้อยที่ทอดทิ้งคุณงามความดีไปเสียด้วยสิ่งใดเล่า คือด้วลืมตัวของตัว... .............. ขอขุนหลวงจงอย่าได้เชื่อในบุญวาสนาของตัวเองจนลืมตัว ด้วยบุญวาสนาตะปางใดก็ตามทีเถิด หากแม้นมิประกอบคุณงามความดีในปรัตยุบันนี้ บุญวาสนาก็หาเป็นสิ่งยั่งยืนไม่... .............. ขึ้นชื่อว่าขุนหลวงพระมหากษัตริย์เป็นเจ้า มิว่าดีมิว่าชั่ว พระนามนั้นเขาต้องจดต้องจำกันไปในภายภาคหน้าหาลืมไม่ หากดีเขาก็จักยกขึ้นมาสรรเสริญ หากชั่วเขาก็จักขุดขึ้นมาด่าว่าประจาน ร้อยปีพันปีมิมีลืมเลือน ขอให้ขุนหลวงของแม่จงเป็นประดุจเพชร แม้นจักมีผู้กล่าวโทษใด ๆ ในภายภาคหน้าก็ยังคงเป็นเพชร มิมัวหมองไปได้ " 'บุญบรรพ์'บรรพ ๒ 'บุญบรรพ์' บรรพที่สองนี้เป็นนวนิยายเฉลิมพระเกียรติบูรพกษัตริย์สมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ผู้ปกครองบ้านเมืองให้รอดพ้นจากอริราชศัตรูบ้านใกล้เรือนเคียง และการล่าอาณานิคมจากประเทศตะวันตก นอกจากนั้นยังทรงปูพื้นฐานการปกครองและการค้า นำประเทศสยามสู่ยุคทองทางด้านเศรษฐกิจ จากปกหลัง: ....ที่จะให้บังคับให้ท่านผู้ใดเป็นเจ้าแผ่นดินบังคับไม่ได้ ขอเสียเถิด ให้พระญาติประยูรวงศ์กับขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยประนีประนอมกัน สมมติจะให้พระองค์ใดหรือผู้ใดขึ้นเป็นเจ้าแผ่นดิน ก็สุดแต่จะเห็นพร้อมกันเถิด ให้เห็นแก่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้า กับสมเด็จพระพุทธิเจ้าอยู่หัวด้วย อย่าให้ฆ่าฟันกันเสียนักเลย จงช่วยกันรักษาแผ่นดินไปด้วยกันเถิด... บอกเล่าหลังอ่าน... ในบรรพนี้ "ทองมา" ซึ่งตอนนี้ได้เป็นเจ้าคุณทองมาแล้ว ยังคงเป็นตัวชูโรงอยู่เช่นเดิม แต่ความที่อายุมากขึ้น อาจจะประพฤติตัวเป็นเด็ก ๆ เหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ผู้เขียนจึงเพิ่มตัวละครขึ้นมาอีกหนึ่งตัว คอยทำหน้าที่เก็บคำกระซิบกระซาบ จากทั้งนอกวังในวังมาเล่าต่อเจ้าคุณทองมาอีกที นั่นก็คือ "หง" ซึ่งหากนับเนื่องไปก็เป็นญาติห่าง ๆ ของเจ้าคุณทองมานั่นเอง ซึ่งบรรพนี้ได้เน้นให้เห็นถึงพระอัจฉริยภาพในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๓ ซึ่งทรงมีอยู่แทบจะทุกด้านทีเดียว... ทั้งน้ำพระทัยที่เปี่ยมพระเมตตาและพระวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล... ท่านรัก เทิดทูนและเชื่อฟังพระชนนีเป็นอย่างยิ่ง และในฐานะ"พี่ชายคนโต"ท่านก็รักและเมตตาน้อง ๆ ของท่านทุกคน แม้บางคนจะต่อต้าน หรือปฏิบัติตนแหวกแนวออกไป ท่านก็ทรงอภัยให้มิถือสาหาความ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในเรื่องของการสถาปนาพระอัครมเหสีกับการแต่งตั้งวังหน้า (ซึ่งน่าจะเทียบเท่ากับการแต่งตังรัชทายาท) ท่านก็ไม่ทรงแต่งตั้งผู้ใด... ด้วยมีพระดำริที่ไม่อยากให้มีการแย่งชิงบัลลังก์ แล้วต้องมีการฆ่าฟันกันเช่นในสมัยกรุงเก่า... จะขอยกตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงพระวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลมาให้เห็นกันสักเล็กน้อย ในปลายรัชสมัยของพระองค์ ได้มีการติดต่อสื่อสารกับฝรั่งที่เข้ามาในสยาม...ท่านได้มีพระดำรัสต่อผู้ใกล้ชิดไว้ว่า... "การศึกสงครามข้างญวน ข้างพม่า ก็เห็นจะไม่มีแล้ว จะมีอยู่แต่ข้างพวกฝรั่ง ให้ระวังให้ดี อย่าให้เสียทีแก่เขาได้ การงานสิ่งใดของเขาที่คิดควรจักร่ำเรียนเอาไว้ ก็ให้เอาอย่างเขา แต่อย่าให้นับถือเลื่อมใสไปทีเดียว” ตอนที่ประทับใจที่สุดของจขบ.ในบรรพนี้ก็เห็นจะเป็นเรื่องราวของคุณพุ่ม บุษบาท่าเรือจ้าง คุณพุ่มเป็นธิดาของพระยาราชมนตรี(ภู่) เคยทำหน้าที่เป็นพนักงานเชิญพระแสงให้บิดา เธอเป็นคนหัวสมัย ชมชอบและเชี่ยวชาญในเรื่องของบทกวี วันหนึ่งเธอก็กราบถวายบังคมลาออกจากวังหลวงกลับไปอยู่บ้านเดิมซึ่งอยู่ไม่ไกลจากท่าเรือจ้างนัก... วันดีคืนดีก็มีคนมาเล่าให้เจ้าคุณทองมาฟังว่า บัดนี้คุณพุ่มได้ตามเสด็จไปอยู่กับสมเด็จพระน้องยาเธอ เจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์(เจ้าฟ้าน้อย)แล้ว... คนเล่าตบท้ายว่า.... "วงสักวาเลยเลิกเล่นเลิกร้อง ด้วยนางบุษบาเธอข้ามไปอยู่ถ้ำทองกะองค์อิเหนาระเด่นมนตรีเสียแล้ว" ว่ากันว่าทูลกระหม่อมฟ้าน้อยนั้นทรงรูปงามยิ่งนัก อีกทั้งถ้อยวาจาและบทสักวาก็ไพเราะอ่อนหวานจนจับหัวใจคุณพุ่ม ดังสักวาบทนี้... 'สักรวาเวลาก็ดึกดื่น น้ำค้างชื้นเมฆหมอกออกหนาวหนาว เสียงไก่แจ้แซ่ขันกระชั้นเช้า จนฟ้าขาวเดือนดับลับโพยม จะขอลาครรไลไปสถาน ไม่เนิ่นนานก็จะกลับมาชมโฉม เสียดายนักความรักจะทรุดโทรม จะทุกข์โทมนัสหาสุดาเอย' กระนี้แล้วจะไม่ให้คุณพุ่มหลงเสน่ห์พระองค์ท่านได้อย่างไร... ทว่า เมื่อเข้าไปอยู่ในวังกับท่านเข้าจริง ๆ กลับเสมือนห่างไกล คุณพุ่มรู้สึกเงียบเหงา หนำซ้ำยังบาดตาบาดใจเมื่อเห็นบรรดาหม่อมน้อยใหญ่หลายคนในวัง จนเมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไประยะหนึ่ง เธอจึงกลับเข้าวัง และเข้าถวายตัวตามธรรมเนียมราชประเพณี... ...ชะรอยจักทรงทราบฝ่าละอองธุลีพระบาทอยู่แล้ว จึงเมื่อคุณพุ่มเปิดกรวยดอกไม้ และหมอบกราบถวายบังคมก้มหน้าอยู่นั้น สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ทรงแย้มพระโอษฐ์ ทรงมีพระราชดำรัสเป็นกลอนสักวาขึ้นลอย ๆ ด้วยพระสุรเสียงมิดังมิเบานัก ทว่าได้ยินได้ฟังกันโดยชัดเจน "เจ้าช่อมะกอก เจ้าดอกมะไฟ เจ้าเห็นเขางาม เจ้าตามเขาไป เขาทำเจ้ายับ เจ้ากลับมาไย เขาสิ้นอาลัย เจ้าแล้วฤาเอย" ตนอ่านอ่านแล้วเจ็บแปลบในอารมณ์... แต่คุณพุ่มเธอกลับมิได้มีความน้อยเนื้อต่ำใจแต่อย่างใด ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณทีทรงมีต่อเธอและบิดาเสมอมา นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ประทับใจในนิยายอิงประวัติศาสตร์ชุดนี้ ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่คงจะเล่าให้หมดไม่ไหวเป็นแน่... ในท้ายเล่มทั้งบรรพที่ ๑ และ ๒ ผู้เขียนยังได้เรียบเรียงคู่มือการอ่านบุญบรรพ์ อันประกอบไปด้วยพระราชประวัติ พระประวัติ และประวัติของบุรพกษัตริย์ เจ้าจอมมารดาทั้งหลาย พระโอรสธิดาบางพระองค์ เชื้อพระวงศ์ ตลอดถึงขุนนางผู้ใหญ่ที่มีความใกล้ชิดในราชวงศ์บางท่าน รวมทั้งเกร็ดน่ารู้ทางวัฒนธรรมและโบราณราชประเพณีบางอย่างที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องนี้ เพื่อผู้อ่านจะได้ศึกษารายละเอียดของบุคคลและเหตุการณ์บางช่วง ประดุจดัง'เบื้องหลัง'อันมีชีวิตชีวาและมีคุณค่าในความรู้... ซึ่งนอกจากจะได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์แล้ว เราจะได้ทราบว่าเหตุใดประเทศไทยจึงได้มีบุญมาแต่ปางบรรพ์ ขอปิดท้ายบล็อกนี้ด้วยโคลงบทนี้ค่ะ บุญ บรรพ์กรุงจักรแก้ว ก่อมา บรรพ์ บุญบุรพกษัตรา ท่านเกื้อ ลุล่วง ถึงสมัยประชา เป็นใหญ่ ร่มเย็น เพราะพระเอื้อ โอบอุ้มแผ่นดิน **สุดท้ายจริง ๆ ขอหมายเหตุถึงสำนักพิมพ์นิดหนึ่ง เนื่องจากอ่านแล้วเจอคำผิดนิดหน่อย เล่มละสองสามจุด... ในบรรพ ๑ หน้า ๓๐๓ ตรงหมายเหตุ บรรทัดรองสุดท้าย "วันที ๕ ธันวาคม พ.ศ.๒๓๕๐" น่าจะเป็น "วันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๓๐" มากกว่า หน้า ๓๘๙ คำว่า อุตส่าห์ พิมพ์เป็น อุตส่า บรรพ ๒ หน้า ๓๑ บรรทัดที่ ๓ คำว่า นุ่งห่ม พิมพ์เป็น นุ่มห่ม หน้า ๕๘ บรรทัดที่ ๖ จากล่าง คำว่า พระบรมมหาราชวัง ตกม.ม้าไปหนึ่งตัว หน้า ๓๑๗ คำว่าโจทก์ พิมพ์เป็น โจทย์ หน้า ๓๒๒ คำว่า ตัดไปเสียแต่หัวลม น่าจะเป็นตัดไฟเสียแต่หัวลม(หรือเปล่า?) อ่านแล้วสะดุด เสียดายนิด ๆ เลยหมายเหตุไว้ เผื่อทางสำนักพิมพ์จะได้แก้ไขในการจัดพิมพ์คั้งต่อ ๆ ไปค่ะ   Create Date : 10 กันยายน 2555     Last Update : 10 กันยายน 2555 15:17:34 น. Counter : 10861 Pageviews.   9 comment Share Tweet

• ชวนศึกษา(ธรรมะ)
• ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
• เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
• หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
• นิย๊าย ~ นิยาย
• นิย๊าย-นิยาย(๒)
• นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
• นิยายสายจีน
• วรรณกรรมเยาวชน
• สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
• อ่านตามเกม
• ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
• ฅนเมือง อู้กำเมือง
• เรื่องเล่าจากหลังดอย
• ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
• บทกวีที่ผูกพัน
• เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
• บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
• สารบัญหนังสือในบล็อก

• เมณี
• บังอร-บังเอิญ
• โมกสีเงิน
• ป้ามด
• แม่เฮือน
• ปลิวตามลม
• นวลกนก
• January Friend
• ดอกเสี้ยวขาว
• อั๊งอังอา
• กวินทรากร
• Zhivago
• BoOKend
• ทิวาจรดราตรี
• นัทธ์
• nikanda
• โสดในซอย
• นายแจม
• narumol_tama
• Chulapinan
• แพนด้ามหาภัย
• beer87
• yjam
• วินนี่ย์หมีพูห์
• เจ๋วะรัฐถะ
• ammataya
• ลูกปัดแก้ว
• กะว่าก๋า
• นิงัย
• ร่มไม้เย็น
• แก้วกังไส
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• ศรีสุรางค์
• แพรจารุ
• last_tibetstone
• malarn cha
• หอมกร
• JewNid
• กิ่งไม้ไทย
• หวานเย็นผสมโซดา
• komyooth
• PTNCenter
• rngja
• dream-devil
• เหมือนพระจันทร์
• kangsadal
• PhueJa
• ปลายทางของสายรุ้ง
• ปลาทองแก้มยุ้ย
• Pribtaa
• วิรตี
• Friday Story
• อุ้มสม
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สามปอยหลวง
• ดอยสะเก็ด
• lovereason
• คนสวยที่ไม่เคยสวย
• PZOBRIAN
• ออโอ
• เรียวรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• olddreamz
• เมืองแจ๋ม
• เปิดโลกลำปาง
• ฅนเมือง
• โลกล้านนา
• ธรรมะดอทคอม
• Yahoo !
• Google
• คนเมืองฟังกำเมือง
• คำไท - คำถิ่น
• คลังภาพ
• BlogGang.com