|
บุพเพเล่ห์จันทร์
ผู้เขียน : กะรัตลักษณ์
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ครั้งแรก/ต.ค. ๒๕๕๕)
๒๒๒ หน้า ราคา ๑๘๕ บาท
จากสนพ. :
เมื่อจินป๋ายไช่ ต้องมาอาศัยอยู่กับญาติซึ่งเป็นคนสนิทของนายหญิงตระกูลฟู่
นางจึงอยู่ในฐานะสาวใช้ของบ้าน
หญิงสาวดูแตกต่างจากผู้อื่นในด้านความคิดและการประพฤติตน
รวมทั้งใฝ่รู้และมีน้ำใจ
ซึ่งความใสซื่อน่ารักอย่างเป็นธรรมชาติก็ไปต้องตาฟู่หลิงเฉินบุรุษรูปงามที่เป็นนายใหญ่ของบ้านเข้าอย่างจัง
ในสายตาของใคร ๆ เขาเป็นคนที่เย็นชาไร้หัวใจ
แต่นางกลับรับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนในแววตาของเขา
ยิ่งนานวัน นางกับเขาเหมือนมีเส้นด้ายสีแดงผูกโยงเข้าหากัน
นอกจากความใกล้ชิดที่ต้องคอยรับใช้เขาแล้ว
เจ้านายหนุ่มที่แสนเย็นชากลับยิ้มง่ายขึ้น
แถมยังทำให้นางใจเต้นกับสายตาวิบวับบอกความในใจอีกด้วย
คำแนะนำหนังสือ (จากหน้าในปกหลัง)
ความรักต่างวัยที่ต้องหักห้ามใจ
เมื่อฟู่หลิงเฉิน พ่อหม้ายหนุ่มเจ้าเสน่ห์
เกิดต้องตาต้องใจดรุณีแรกแย้มที่เป็นเพียงสาวใช้ในบ้าน
นางคือจินป๋ายใช่ แม่หัวผักกาดขาวที่แสนใสซื่อและดื้อรั้น
แต่กลับได้ใจเขายิ่งนัก โดยเฉพาะยามที่นางพูดคุย
และมองจ้องเขาด้วยดวงตากลมโตอยากรู้อยากเห็นนั้น
มันทำให้หัวใจเขากระตุกราวกับเป็นหนุ่มน้อยแรกรักก็มิปาน
หลังอ่าน...
สนุกค่ะ...สนุกมากกกก....ขอบอก
เรื่องย่อก็ตามข้างบนนั่นเลยค่ะ
จินป๋ายใช่ เด็กสาวกำพร้าในวัยสิบสามปี
เดินทางมาอาศัยอยู่กับญาติที่เป็นคนรับใช้ในบ้านตระกูลฟู่
ด้วยความจริงใจซื่อตรง ขยันอดทน ผนวกกับความเป็นคนใฝ่รู้ใฝ่เรียนของเธอ
ทำให้ใครต่อใครในบ้านต่างก็หลงรักเธอ
รวมทั้ง "นายทาน"-ฟู่หลิงเฉิน พ่อม่ายหนุ่มใหญ่ กับลูกชายคนเดียวของเขา
.............
อ่าน ๆ ไปแทบไม่อยากเชื่อเลยค่ะว่านี่เป็นนิยายรักแนวจีนโบราณที่เขียนโดยคนไทย
แถมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ นามปากกาไม่คุ้นหูอีกต่างหาก
ด้วยพล็อตธรรมด๊า-ธรรมดา...
อันเป็นเรื่องราวของความรักต่างชนชั้นฐานันดร ซ้ำต่างวัยมากกว่าหนึ่งรอบ
แต่ผู้เขียนก็สามารถตรึงคนอ่านได้อยู่หมัดด้วยสำนวนภาษาที่พลิ้วไหวไหลลื่น
การบรรยายฉากเบื้องหลังรวมทั้งบทสนทนาก็ให้อารมณ์แบบจีน ๆ ได้อย่างสมบูรณ์ ไร้ที่ติ
"ข้าจำได้ว่า วันแรกที่ข้าพบหน้าท่าน ข้าเคยเรียกท่านว่าท่านลุง..."
หญิงสาวเงยหน้าสบตาเขา
ชายหนุ่มจูบเบา ๆ ที่ปลายจมูกของนางอย่างมันเขี้ยว
"และคืนนี้เจ้าก็ได้ท่านลุงคนนี้เป็นสามีมิใช่หรือ"
......
ทั้งตัวละครที่มีเสน่ห์ มีชีวิตชีวา และเป็นธรรมชาติ
การดำเนินเรื่องที่กระชับฉับไว
แต่ก็แสดงให้เห็นภาพความสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ พัฒนาไปของคู่พระนาง
ทางฝั่งพระเอกก็เริ่มจากความจับตาจับใจในความใสซื่อไร้เดียงสา
แต่ก็เฉลียวฉลาดขี้เล่นใช่น้อย...
ก่อเป็นควาผูกพัน รักใครและหวงแหนในที่สุด
ส่วนฝั่งนางเอกนั้นเริ่มจากความสำนึกในบุญคุณ ความโหยหาความอบอุ่น
และการปกป้องดูแลจากคนเป็นพ่อที่ตัวเองต้องสูญเสียไปตั้งแต่วัยเด็ก...
เมื่อย่างเข้าสู่วัยสาวน้อยก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความรัก...
แต่ก็เป็นความรักแบบเจียมตัว ด้วยสำนึกว่าตัวเองเป็นเพียงสาวใช้ในบ้าน
จะเป็นไปได้อย่างไรที่นายท่านจะมายกย่องเชิดชูให้เคียงคู่เสมอท่าน...
แล้วไหนจะฟูเหรินใหญ่ มารดาของนายท่านอีกล่ะ
จะยอมรับลูกสะใภ้บ่าวได้ล่ะหรือ...?
ที่สำคัญ...ลูกชายตัวน้อยของนายท่านนั่นอีก
จะยอมให้พี่เลี้ยงสาวเปลี่ยนฐานะจากการเป็นพี่เลี้ยงมาเป็นมารดาหรือไม่...?
นับเป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวงที่พวกเขาทั้งคู่ต้องร่วมฝ่าฟัน...
........
อ่านแล้วอิน...ลุ้น เอาใจช่วยสาวน้อยจินป๋ายใช่
แล้วก็เพลิดเพลินมาก เหมือนที่จั่วไว้ที่หัวบล็อกนั่นเลยค่ะ
ว่า...เหมือนอ่านตำนานรักดอกเหมยฉบับนิยาย
เสียดายก็แต่...นิยายสั้นไปหน่อย...
คนเขียนเจ้าขา เล่มหน้าขอยาวกว่านี้อีกสักเท่าตัวนะคะ
คุณชายน้อยฟู่เจียนจื่อนั่นปะไร...
ดูจะแก่แดดแก่ลมมิใช่น้อย โตขึ้นมีแววว่าจะเจ้าเสน่ห์ไม่แพ้บิดา
จับมาเป็นพระเอกสักเรื่องสิคะ
จะตามอ่านทุกเรื่องเลยค่า...
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
