|
เริงราตรีสีขาว ผู้เขียน : ภาวิน ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ต.ค. ๕๖) ๓๘๙ หน้า ราคา ๒๙๕ บาท
เรื่องย่อ(จากปกหลัง):
ชีวิตเธอมันห่วย ! 'ณราตรี' รู้สึกเช่นนั้นมาตลอด มีแม่...แม่ก็คบชู้สู่ชายจนเกิดเรื่องอื้อฉาว สุดท้ายก็ผูกคอตายหนีอาย มีพ่อ...พ่อก็จงเกลียดจงชังมาตั้งแต่เด็ก เธอเผชิญชีวิตอยู่ท่ามกลางความเจ็บปวดเพียงเดียวดายมาตลอด ยิ่งรู้สึกย่ำแย่จนเกินเยียวยาเมื่อวันหนึ่งคนที่เป็นพ่อพูดใส่หน้าเธอว่า "ใช่ ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก แกไม่ควรเกิดมาเป็นลูกฉันเลยจริงๆ" ฟางเส้นสุดท้ายจึงสะบั้นลง เธอหอบกระเป๋าออกจากบ้าน มุ่งหน้าหาที่พักใจไกลถึงเชียงราย และได้พบกับเขา คนที่ทำให้วันคืนอันมืดมิดดุจรัตติกาลกลับมีแสงสว่างสดใสสาดส่องเข้ามาอีกครั้ง
'ศาศวัต' - -ชายหนุ่มอบอุ่นอ่อนโยนที่เกิดมาพร้อมกับปานขาวรูปผีเสื้อบนนิ้วนางข้างซ้าย พร้อมคำทำนายจากหญิงชรา สตรีผู้มีชะตาผูกพันจะพรากชีวิตเจ้าให้สั้นลง ยามใดผีเสื้อโบยบิน ยามนั้นชีวิตจะสิ้นไป แล้วโชคชะตาก็ชักนำให้เขามาผูกพันกับเธอเข้าจนได้ ความรักของทั้งคู่มิได้โรยด้วยกลีบดอกไม้ ต้องเผชิญกับเรื่องราวหนักหนาสาหัสจนแทบเอาชีวิตไม่รอด ที่สุดแล้วเขาและเธอจะทำอย่างไรเมื่อคำทำนายนั้นส่อเค้าว่าจะเป็นจริง!
หลังอ่าน... (เล่มนี้ขออนุญาตที่จะไม่เล่าเรื่องเพิ่มเติม เพราะเรื่องย่อจากโปรยปกหลังค่อนข้างชัดเจนและครอบคลุมเพียงพอแล้ว ขืนเล่าต่อมากกว่านี้ก็อาจจะกลายเป็นสปอยล์เรื่องราวเค้าหมดแน่...)
ในชุดสามเล่ม ชอบเล่มนี้มากที่สุดค่ะ เคยอ่านงานของ"ภาวิน"มาแล้วเล่มหนึ่ง "สายลมแสนงาม" ก็รู้สึกเกินคาดกับนักเขียนหน้าใหม่ เมื่อมาเห็นเล่มนี้ ชอบตั้งแต่ชื่อเรื่องมาเลย คาดเดาเรื่องราวล่วงหน้าว่าน่าจะเป็นอะไรที่น่าจะพริ้ว ๆ เบา ๆ ในความเป็นพารานอร์มอลตามธีมที่กำหนดให้ก็น่าจะเป็นอะไรที่ออกแนวเวทมนตร์มายา วูบ ๆ วาบ ๆ ตามชื่อราตรีสีขาว...ประมาณนั้น
ทว่า...พอได้เริ่มอ่านเข้าจริง ๆ ปรากฏว่าผิดคาดอย่างแรงจนแทบจะหงายเงิบเลยทีเดียว... เรื่องเริ่มต้นมาก็พาให้เครียดเสียแล้ว ด้วยปมปัญหาครอบครัวอันซับซ้อนของนางเอก... ให้บรรยากาศหม่น ๆ มัว ๆ ดาร์ค ๆ ทึม ๆ เสียด้วยซ้ำ
ถึงกระนั้น...ถึงจะผิดคาด แต่ไม่ได้ผิดหวังเลยสักนิด เพราะอ่านสนุก อ่านเพลินมาก ชอบทุกอย่างในนิยายเล่มนี้...
นับตั้งแต่เรื่องราวเนื้อหาที่มีทั้งดราม่า - - ปูมหลังชีวิตทั้งของนางเอกพระเอก รวมถึงตัวละครอีกหลายตัวดราม่าสุด ๆ โรแมนติก - - พระเอกนางเอกมีความรักความหลังความผูกพันที่ซาบซึ้งโรแมนติกเชียว ชอบ ๆ...(โดยเฉพาะมุกกินเด็กที่สมเหตุสมผล มีที่มาที่ไปทำได้เนียนมาก) มีเรื่องของความรักความเสียสละ - - ความรักที่แสนบริสุทธิ์ระหว่างแม่-ลูก คนรักหญิง-ชาย ที่เสียสละให้กันได้กระทั่งชีวิต มีปมปัญหาครอบครัว ปมฆาตกรรม ที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนชวนลุ้นเหลือหลาย
ชอบวิธีดำเนินเรื่อง... คนเขียนเค้าผูกปมได้ล้ำลึก แยบยลมาก... เรื่องราวดำเนินไปตามเงื่อนปมที่ผูกไว้เป็นเปลาะ ๆ แล้วก็ค่อย ๆ คลี่คลายทีละเงื่อนทีละปม ละเอียดและละเมียดมาก แบบว่า...เก็บทุกเม็ดทุกปมไม่มีตกหล่นรั่วไหล... แต่ในระหว่างทาง ก็จะมีแอบทิ้งร่องรอยลาง ๆ เป็นประหนึ่งหลุมพรางไว้ดักคนอ่านเป็นระยะ ๆ ให้คาดคิดดลเดาไปต่าง ๆ นานา ในอีกด้านหนึ่งก็เป็นเหมือนเหยื่อล่อให้เราคอยตามติด ลุ้นและรอคอยให้ความลับทั้งหลายเปิดเผยตัวออกมา
แต่หลายต่อหลายปมก็ช่างเกินคาด เดาทางไม่ถูกกันเลยจริง ๆ จนเมื่อถึงบทเฉลย...ก็ทำเอาถึงกับอึ้ง...ทึ่ง...และสยดสยองกับความมืดดำล้ำลึกของน้ำใจมนุษย์ ทีฉาบหน้าไว้ด้วยความซื่อใสบริสุทธิ์
ชอบตัวละครแทบจะทุกตัวในเรื่อง ไม่ว่าจะตัวร้ายตัวดี ตัวเอกตัวรอง กระทั่งตัวประกอบตัวเล็กตัวน้อย ทุกตัวมีบทบาท มีสีสัน มีความสำคัญต่อเนื้อเรื่องทั้งหมด มากน้อยลดหลั่นกันไป...
สำนวนภาษาคนเขียน เนียน...นุ่ม ลื่นไหลมากค่ะ อ่านเพลินไม่มีสะดุด ทั้งส่วนที่เป็นบทบรรยาย ไม่ว่าจะเป็นการบรรยายถึงสถานที่่เป็นธรรมชาติ เธอสามารถบอกเล่าบรรยายให้คนอ่านร่วมสร้างจินตนาการแล้วนึกภาพตามได้เป็นฉาก ๆ หรือในส่วนที่เป็นการบอกเล่าถึงบุคลิกลักษณะ อุปนิสัยใจคอ หรืออารมณ์ความรู้สึกนึกคิด ที่มาที่ไป ปูมหลังและแรงจูงใจของตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างชัดเจน กระชับไม่เวิ่นเว้อ
ที่ชอบมากเป็นพิเศษ เห็นจะเป็นเลิฟซีนวาบหวิวระหว่างพระ-นาง ที่มีมาอย่างสมเหตุสมผล มีจังหวะจะโคนในการนำเสนอ แสดงให้เห็นถึงความพร้อมและมั่นคงในอารมณ์ของทั้งคู่ ขออนุญาตคัดลอกบทอัศจรรย์มาเป็นตัวอย่าง...
สายลมพรูกรูกลิ่นหอมเย้ายวน กระตุ้นเร้าจิตรัญจวนสิเน่หา สองกายร่วมบรรเลงรักร้อนอุรา ละโลดลิ่วเริงร่าในราตรี
...............
เจ้าดอกไม้แสนงามสะท้านไหว ยามผีเสื้อซอนไซร้มิหน่ายหนี แย้มรับไว้ด้วยใจรักและภักดี เปลี่ยนราตรีมืดดำให้พร่างพราว
ในแง่ของการตอบโจทย์ธีม... ด้วยความที่เป็นนิยายแนวซ่อนปม ซึงจะเน้นหนักไปที่ปมฆาตกรรมในฝั่งของนางเอกเสียมาก ความลับของผีเสื้อสีขาวที่มาในรูปของคำทำนายที่ติดตัวพระเอกมาตั้งแต่แรกเกิดจึงอาจจะไม่โดดเด่นเท่าที่ควร แตคนเขียนก็สามารถประคับประคองให้ดำเนินควบคู่กันไปอย่างเนียน ๆ เรียกว่าไม่มีหลุดเฟรม... สมดังคำนำของสำนักพิมพ์ที่เกริ่นกล่าวไว้ว่า...
"ภาวินเป็นตัวแทนถ่ายทอดความลึกลับของผีเสื้อสีขาวในชุด ความลับของผีเสื้อ และเธอเลือกใช้สีขาวนี้ฉีกกระชากหน้ากากของมนุษย์ ลากความโสมมในจิตใจออกมาตีแผ่อย่างมีชั้นเชิงจนคุณแทบจะวางหนังสือไม่ลงเลยทีเดียว"
สรุปสำหรับเล่มนี้ บอกได้คำเดียวว่าชอบมาก... ชวนอ่านอย่างแรงค่ะ
|