|
สลักใจในสายหมอก ผู้เขียน : เบญจามินทร์ ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ (ครั้งแรก/ต.ค. ๕๕) ๓๔๖ หน้า ราค ๒๕๙ บาท โปรยปก:
เมื่อความรักของเขาเย็นชาประดุจสายลมอันเหน็บหนาว เธอจะต้องทำเช่นไรเพื่อเปลี่ยนหัวใจที่รวดร้าวของเขา ............ ปาณัสม์ เจ้าของไร่ภูล้อมดาว ผู้เพียบพร้อมด้วยรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ แต่กลับค่อนข้างเก็บตัวและมีชีวิตอยู่เพื่องานเท่านั้น โดยเฉพาะหลังจากเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เขาไม่อาจเปิดใจรับใครได้อีก
พุทธรักษา หญิงสาวที่มีนิสัยร่าเริงสดใส เข้ากับคนได้ง่าย ดูบอบบางดั่งดอกไม้ แต่จิตใจกลับเข้มแข็ง
เธอเป็นนักจัดสวนฝีมือดี และมีโอกาสได้เข้าไปจัดสวนในไร่ภูล้อมดาว เพราะที่นั่นต้องการสร้างสวนดอกไม้เพื่อเป็นอนุสรณ์ให้กับหญิงสาวอีกคนหนึ่ง
แรกพบกันก็เป็นเรื่องเสียแล้วเมื่อเจ้านายหนุ่มตั้งป้อมดูถูกเธอว่าไม่เหมาะกับงาน เหตุผลน่ะเหรอ...นั่นเพราะเธอเป็นผู้หญิง!
งานนี้พุทธรักษาคงต้องหาทางทำให้หนุ่มปากร้ายยอมรับในตัวเธอให้ได้
ความรู้สึกหลังอ่าน... เรื่องย่อ ๆ ก็ตามโปรยปกหลังด้านบนนั่นเลยค่ะ เพิ่มเติมอีกนิด ๆ ละกัน...
นางเอกรับช่วงงานต่อจากรุ่นพี่คนหนึ่งให้เข้าไปจัดสวนในไร่ของพระเอก ซึ่งจากชื่อเล่นของเธอทำให้เขาเข้าใจว่าเป็นผู้ชาย เมื่อมารู้ทีหลังว่าเธอเป็นหญิงสาว เขาก็ตั้งป้อมปรามาสเธอไว้ก่อน...
แต่หลังจากหาทางกลั่นแกล้งรังแกเธอสารพัดแล้ว เขาก็พบว่าเธอมีอะไรบางอย่าง ที่โยงใยให้เขานึกถึงผู้หญิงอีกคนที่ต้องเสียชีวิตลงเพราะเขา...
.............
...ก็เป็นนิยายรักที่อ่านได้แบบ...เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ อะค่ะ... บอกไม่ถูกว่าะชอบหรือไม่ชอบ แต่ที่หยิบมาอ่านเป็นด้วยบรรยากาศรอบ ๆ ตัวในช่วงนี้กับภาพปกมันเย้ายวนใจดี
ยอมรับว่าอ่าน-วาง อ่าน-วาง หลายหนอยู่ แต่ในที่สุดก็จบลงไปจนได้...
ด้วยความอืดเอื่อยของเรื่องราวเนื้อหาที่...จะว่ายังไงดีล่ะ... เย็น ๆ จืด ๆ จนชืดสนิทกระมัง
คือ...มันก้ำกึ่งกันระหว่างความพยายามจะให้มันโรแมนติก...
โดยให้พระเอกเป็นชายหนุ่มที่มีปมอดีตฝังใจ...แต่กลับไม่ลึกซึ้งชัดเจนพอ จนทำให้บุคลิกพระเอกออกแนวเหมือนจะเย็นชา เหมือนจะหม่น จะเกรียน แต่ก็ไม่เต็มที่ยังไงชอบกล
นางเอกก็เหมือนจะสดใสร่าเริง มองโลกในแง่ดี... เข้มแข็ง ฉลาด...แต่ไร้ซึ่งเสน่ห์และสีสันเอาเสียมากมาย
ขนาดเสริมตัวช่วยให้ในรูปของวิญญาณสาวที่มาทำหน้าที่เป็นแม่สื่อแม่ชักให้ทั้งคู่แล้วด้วยนะ แต่ก็ยังไม่ดึงดูดพอ...มันลอย ๆ เลื่อน ๆ ไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควร
กับความพยายามจะให้ดราม่า... โดยการเพิ่มปูมหลังครอบครัวรันทดของนางเอกเข้าไปอีก แต่ยังทำได้ไม่เนียนนัก อ่านยังไงก็ไม่อินแฮะ...
ถ้าจะมีจุดที่ชื่นชอบบ้างในเรื่องนี้ก็เห็นจะเป็นเรื่องราวของดอกไม้พันธุ์ไม้ชนิดต่าง ๆ ที่เขาพูดถึงนั่นแหละค่ะ มีแทรกเกร็ดสาระว่าด้วยความหมายของชื่อ และการเพาะเลี้ยงดูแลเข้ามาบ้าง พอให้นิยายไม่ถึงกับเบาโหวงเสียทีเดียว
เรื่องสำนวนภาษาคนเขียน ส่วนตัวคิดว่าใช้ได้ในระดับหนึ่งค่ะ นุ่ม ๆ เอื่อย ๆ อ่านลื่นไหลเป็นอันดี...
สรุปว่า...อ่านจบแล้วหยิบมาเล่าต่อ... ใครใคร่อ่านก็ชวนอ่านแล้วกันค่ะ ใครใคร่ผ่านก็...ไม่น่าเสียดายแต่อย่างใด
แต่ปกหนังสือเขาทำสวยมาก...น่าสะสมขึ้นชั้น... แหะ ๆ เกี่ยวกันไหมนี่...?
|
แต่ทุกครั้งทีดู่บล้อกรีวิวของพี่แม่ไก่
ผมชอบปกหนังสือของ สนพ.อรุณ (แพรว) จังเลยครับ