|
พร่างพรายในความเงียบงัน/ IN DER STILLE ผู้เขียน : มาภา ผู้พิมพ์ : สนพ. อรุณ (ก.ย. 2559) 334 หน้า ราคา 275 บาท
โปรยปก :
ความทรงจำอาจเลือนหายไปตามเวลา แต่ความรักจะอยู่กับหัวใจเสมอ
ฉันพบกับเขาในผับคืนหนึ่งที่ดีซี ชายหนุ่มนัยน์ตาสีเมฆฝนคนนี้ชื่อ โทเบียส จากนั้นฉันก็ตามเขามาที่นี่ หมู่บ้านเงียบๆ กลางหุบเขาประเทออสเตรีย เราอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเล็กราวกับคู่สามีภรรยา โทเบียสใจดีมาก และเข้าอกเข้าใจเสมอ ฉันมีความสุขในทุกๆ วัน
แต่ความสุขนั้น คงไม่ชอบอยู่กับใครสักคนนาน
นิทราคุณว่าฤดูหนาวปีหน้า เราจะยังมีกันอย่างนี้ไหม ไม่ว่าฤดูหนาวปีไหน เราจะยังมีกันอย่างนี้เสมอ และฉันหมายความอย่างนั้นจริงๆ
หลังอ่าน... โรแมนติกดราม่าสุดอึน สุดหน่วงกระเทือนซางชนิดที่อ่านจบแล้วต้องเงียบงันไปเลยทีเดียว ผู้เขียนระบุไว้ในหน้าคำนำว่า นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากชีวิตจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง... ซึ่งเพียงเริ่มต้นอ่านไปไม่กี่หน้า เราก็รู้สึกอินจนเชื่อสนิทใจเลยว่า....เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จริง ๆ โดยเฉพาะเมื่อเธอเลือกที่จะดำเนินเรื่องในลักษณะการเล่าเรื่องผ่านสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง...อย่าง "ฉัน" ขณะอ่านเราจึงรู้สึกเหมือนกับได้อ่านบันทึกของผู้หญิงอารมณ์อ่อนไหวคนหนึ่ง ที่ค่อย ๆ บอกเล่าถึงเรื่องราวของเธอด้วยลีลาที่เรียบเรื่อยเอื่อยอ่อน... หากก็สามารถทำให้เราสัมผัสได้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธออย่างเต็มที่
โอ...นานมากแล้วที่ไม่ได้อ่านนิยายที่ดูดดึงอารมณ์ของเรา ให้ดำดิ่งลงไปรับร่วมในอารมณ์ความรู้สึกเดียวกับตัวละครได้ขนาดนี้..... เธอเหงาเราก็เหงา เธอเศร้าเราก็เศร้า เธอเจ็บเราก็เจ็บ เธอร้องไห้เราน้ำตาริน...
..............
ขออนุญาตไม่เล่าเรื่องย่อนะคะ (เพราะมีอยู่แล้วสั้น ๆ ในโปรยปกนั่นเอง) แต่บอกได้เลยว่าตั้งแต่ติดตามอ่านงานของมาภามาทั้งหมด 6 เรื่อง... (ครบทุกเรื่องแล้วใช่ไหมเนี่ย...?) (สำหรับตัวเอง)ชอบเล่มนี้มากถึงมากที่สุด รู้สึกเป็นงานเขียนที่สมบูรณ์แบบที่สุดของมาภาเลยมั้ง ทั้ง ๆ ที่พล็อตเอย เรื่องราวเอย ไม่ได้ซับซ้อนหวือหวาเท่าเรื่องอื่น ๆ ที่ผ่านมาเลย แต่ด้วยสำนวนภาษา ลีลาการเล่าเรื่อง การบรรยายฉากและบรรยากาศโดยรอบ บทบาทการกระทำของตัวละคร ตลอดถึงสาระข้อมูลที่อิงหลักวิชาการที่เกี่ยวข้องกับปมในเรื่อง ทุกอย่างมันสอดรับกันหมดแบบสมเหตุสมผล สมจริง...
ชอบที่สุดก็คือพระเอก...ผู้ชายแสนดีแสนอบอุ่นอย่างโทเบียสหาได้ที่ไหนอีกน๊อ... บนโลกอันอึกทึกครึกโครมใบนี้...?
|
ชอบชื่อเรื่องมาก แบบว่าทำให้สงสัยนะว่าทำไม
อ่านรีวิวแล้วน่าอ่านค่ะ
เดี๋ยวลัดคิวอ่านก่อนบ้างดีกว่า อิอิ
แม่ไก่ Book Blog ดู Blog